Narracja

Nastał ranek. Na ulicach zaczynają gromadzić się ludzie, którzy przyszli na plac z zamiarem rozłożenia straganów. W królewskim zamku służba już dawno krząta się to w kuchni, to na korytarzach. Pogoda dziś wyjątkowo dopisuje - lekki wiatr kołysze liśćmi drzew w pałacowych ogrodach, zaś ciepłe słońce otula swoimi promieniami kwiaty stojące na parapetach mieszkań i zasadzone w ogródkach.

Obudziłam się, przeciągnęłam. Wstałam, zjeść szybko śniadanie.

Obudziło mnie poranne słońce padające na moją twarz. Z uśmiechem otworzyłem zielone oczy i przeciągnąłem się.
Ubrałem moją ulubioną koszulę (której oderwałem guziki, by nie mogli kazać mi ich zapiąć), bordową marynarkę i mój zwyczajny kapelusz. Wypadłem z komnaty i rozejrzałem się po korytarzu.

Obudziła się. Usiadła i ziewnęła. Nie, nie była wyspana.

Zeskoczyłem z łóżka, jednocześnie zarzucając swoją koszulę. Lekko poprawiłem swoje włosy i wyszedłem na korytarz.

Powitała ten dzień kichnięciem. Zaśmiała się cichutko, ponieważ takie sytuacje były u niej na porządku dziennym.
- To się zaczyna robić nudne~

Był piękny dzisiaj dzień. Chętnie bym wyszła na rynek i pochodziła, jednak najpierw muszę pójść do sklepu. Poszłam do mojego pokoju po małą torbę i włożyłam tam pieniądze, potem wyszłam.

Jak zwykle obudziłam się i pościeliłam łóżko. Poszłam do łazienki, umyłam twarz, itd, itd...
Zjadłam jedną, dwie kanapki i soku. Nic więcej. Od razu po tym zaczęłam sprzątać, może nie dokładnie...
Musiałam zrobić to wszystko, zanim właściciel się obudzi. Aaa, jeszcze zrobić dla niego śniadanie, ehh.
Powiesiłam kartkę na drzwiach, że poszłam na rynek/targ po składniki.

Cudowny dźwięk popędzanego bydła, drobiu i innych zwierząt oraz rozmowy ludzi o poranku. W pośpiechu wstałam, wyczesałam włosy, zaplotłam warkocz i ubrałam się w coś. Nalałam Lynn wody do miski i zaczęłam zamiatać karczmę leżącą w kącie miotłą. Kiedy wszystko było gotowe otworzyłam karczmę i usiadłam za ladą czekając na gości.

Szłam i rozglądałam się za tymi składnikami. Ale zamiast tego, upadłam na ziemię.
Jakiś chłopak wpadł na mnie (bardzo mądra ja), w sumie, nikt nie zwracał na to uwagi.
Ten się wpatrywał we mnie... E...
Powoli wstałam.

"P-Przepraszam...

Chyba to powinnam powiedzieć, nie? Ahh, głupia ja! Nie potrafię rozmawiać!
Poszłam ileś kroków dalej i znów zaczęłam się rozglądać za składnikami.

Zdążyłam wziąć i zapłacić za te jabłka, chleb i mięso.
Yhh.. Mówiłam że nie umiem rozmawiać!

Muszę już wracać...Albo będzie tylko gorzej.


Mruknęłam...

Powoli otworzyła oczy. Usiadła na łóżku i przeciągnęła się. Rozczesała włosy i ubrała się w swój codzienny strój. Zjadła jajecznicę i wyszła.

Niekoniecznie. On nie jest staruszkiem, i nie robię tego bo mi się chce.