Uśmiechnęłam się i zaczęłam iść w stronę domku, który był niedaleko.

Gdy zrobiłam zakupy wróciłam do domku, zostawiłam zakupy i wyszłam na dwór i spacerowałam.

Yuko leniwie wstała. Ubrała kolorowy fartuszek i swoje codzienne łachmany. Założyłam swoją tiarę podarowaną od sierotek i wyszłam ze swojej komnaty. Jak codzień, udałam się w stronę rynku, by kupć rzeczy do przygotowania śniadania.

Położyła się na trawie i rozglądała się.

Byliśmy już przy drzwiach.

Nie wchodź teraz, za chwile.

Weszłam do domu a już zobaczyłam tego typa przy stole.
Nawet nie zdążyłam nic powiedzieć, tylko odłożyć zakupy.

Co tak długo na tym rynku byłaś?! Co tam takiego robiłaś że tak długo?!
Wstał i podszedł do mnie.

Jeszcze raz się spóźnisz, a to będzie Twoje ostatnie w życiu.
Okazuję się że była tam z 11 minut, huee

Ekkhhh
Na znak że ma wejść. Tak, Ayato

....

Jakiś chłopak wlazł mi do domu, no gorzej być nie może...
Ta się spóźnia, a ja mam nieproszonych gości...

Wynocha, chłopaczku

Powiedziałam. Jestem zdenerwowany.

...

Do kogo się zwracam? Do jakiegoś chłopaczka, nie?
On coś nie rozumie? Ma się wynosić!

Masz natychmiast wynosić się z tego domu, albo w ogóle nie wyjdziesz!

...

"Wynocha."

Kupiła trochę rzeczy, w miarę możliwości. Poznała jedną dziewczynkę, z sierocińca, która podskakiwała i się śmiała. Pomachałam lekko dłonią. Zamieniłam z nią kilka słów i poszłam dalej. Obładowana torbami, potknęła się o kamień, upuszczając wszystko i upadając jednocześnie na żwir. Cóż, nie obyło się bez rozwalonej wargi, czyż nie? Dotknęłam bolących ust. Na ręce, krew.

Wstała z łóżka, założyła coś na siebie i powoli wyszła na korytarz.

Jej, jestę uratowana

Mruknęłam.

Został tylko jeden mały problem: Nie mogę TU mieszkać.

No.. Nie mam nic przeciwko..

Nie wiem co powiedzieć. No, to tyle.