Leondre
Wzruszyłem ramionami
- Dobra, nie będę słuchał twojego marudzenia. Idę się ogarnąć. Elo
Wstałem i pomachałem do niej.
Następnie poszedłem do swojego *kaszel* pokoju *kaszel*

XD
- Dobra, żartowałam. Jezu, ale sztywni jesteście.

Stella Phanders

-Bo z takich rzeczy się nie żartuje ;_;

Ponownie wzruszyłam ramionami
- Ha! Mnie bogowie już dawno opuścili! - zaśmiałam się
- Nie zdziwiłabym się, gdyby byli tylko zwykłymi ludźmi z zajebistą technologią!

Wypchaj się.
Usiadłam w rogu klatki
i sprawdzałam czy nie mam więcej ran niż te zadrapanie, rana na ramieniu i inne lekkie otarcia.
boli w cholere. . .
eh

Kya była tylko lekko podrapana.
W sumie, to rany nawet niezbyt krwawiły, hmpf.

Patrząc na mnie i porównując mnie z nimi wyglądam najlepiej ;-;
Czemu się dziwie.
Co ja mogę robić w tej klatce. . .
Siedziałam i patrzyłam na różnych ludzi.
no i rozglądałam się po pokoju.

Stella Phanders

-Jak długo tu jesteście?

Po paru godzinach przed klatkę Kyi przyszła Anastasia Feros. Uśmiechała się triumfalnie do zjawy.
Usiadła przed jej klatką i zaczęła jeść resztkę zupy z jej krwi.
Dla Kan było to bardzo obrzydliwe, wywar śmierdział, ale był niewątpliwie PRESTIŻOWYM daniem.

- Cały dzień i całą noc.

Stella Phanders

-Nie chcieliście szukać drogi do jakiegoś miasta?

Spojrzałam na Anę
Co za ohydztwo.
No ale żeby się stąd wydostać muszę być "grzeczną" kan.
Próbowałam jakoś to ignorować, odwróciłam głowę i zatkałam nos.
Gdyby nie Leo nie żyłabyś, i ja popijałabym twoją krew z zadowoleniem.

Pokręciłam głową
- Chyba nie. Moje miasto leży daleko stąd, nie chce mi się tam iść.. a ten pan tutaj nie ma domu chyba

Anastasia Feros

Co jakiś czas głośno siorbała i mlaskała, by zwrócić uwagę Kyi.
"Hm? Nadal cię boli, hmm? hm?" - zadrwiła.

PODESZŁAM DO ANY WKURWIONA
- NIE ŻYJESZ.
JAK STĄD WYJDE TO BĘDZIE P O _ T O B I E
I nikt ci nie pomoże.
Ciesz się że Leo ci pomógł.
Zimna suko.

Kiwnęła głową.

Tak, zostałam obrabowana.

Kero.

Ojezu. Zemsta kiełbasy, nie teraz.

Kero poczuła mdłości w brzuchu, a po chwili się odwróciła. Schylając się, wyrzygała połowę wczorajszego żarła.
Zakrztusiła się, i przecierając szatą wymiociny z twarzy, odwróciła się z powrotem do Kiko i Imaina.

...

Zaśmiała się
"Nikt? A co z Leo? Hm? Hm? On musi być na każde moje skinięcie, hm!"

Odwróciłem nieco niechętnie wzrok..
Urf... Lepiej się nie wtrącam.
Nie umiem rozmawiać z innymi rasami.

Fuj...
K-Kiko.
Zabrać Cię di Honomery?
Orientuję sie mniej wiecejwięcej w terenie.
A ty... chyba potrzebujesz leczenia...

- Myślisz że on mi przeszkodzi?
Prychnęłam
- Nie zdąży nic zrobić.
Nie widać mnie, zapomniałaś?

I wtedy nie będziesz już taka przemądrzała.