Warrior

Czarny wilk po solidnej drzemce otwiera oczy, czuje się nieco zestresowany że wśród maluchów zasnął zupełnie jak młody szczeniak.
Po chwili delikatnie wstaje na swoje mocne cztery łapy, tak by nie obudzić przy tym szkrabów,
jednak patrząc na nie uświadamia sobie że jednego brakuje.

Postanawia sprawdzić gdzie zguba się znajduje, ślady prowadzą go na zewnątrz, rozglądając się przed jaskinią widzi Shiii oraz młodego szczeniaka,
który się obudził. Kamień spadł mu z serca że maluchowi nic nie jest, następnie dołącza do swojej siostry i rozbrykanego chuligana
wśród pięknych zimowych i puchatych płatków śniegu, które zaczynają padać coraz mocniej.

owczarcia a dit :

Warriorxwolf nie odpowiada na pw od 4 dni :(

O! Rzeczywiście mam jakieś wiadomości, wybacz ale dość dużo osób do mnie ostatnio
pisze i niestety ciężko mi to ogarniać codziennie.


Tak czy siak, już patrze na twoją wiadomość i ci szybciutko odpisuje. x'D

Pandora wstała dziś wcześniej niż zwykle. Gdy otworzyła swoje zaspane oczy zauważyła, że Celestial i Atlas już nie śpią.
Mieli w pyskach kępkę białego futra, prawdopodobnie była to część zająca. Wadera podeszła do nich, a te widząc swoją matkę zaczęły zapraszać ją do zabawy. Wilczyca nie mogła odmówić. Atlas zaczynał podgryzać jej ogon, a Celestial biegała wokół niej.

Mała Shinuś zaczęła się oddalać. Miała gdzieś wołania jej matki.
Shinuś wracaj tutaj, nie oddalaj się! Krzyknęła biegnąc za wilczycą.

blueblakwolf a dit :

~Masz racje do naszej watahy doszło kilka wilków... - powiedziałam patrząc na Ame

... niewiem jak ty ale ja nie potrafię im zaufać... - dodałam po chwili spuszczając głowę


Jeden z nowych wilków zaatakował szczenię Szarej wiesz? - dopowiedziałam cichym głosem...

asianaxi a dit :

Pandora wstała dziś wcześniej niż zwykle. Gdy otworzyła swoje zaspane oczy zauważyła, że Celestial i Atlas już nie śpią.
Mieli w pyskach kępkę białego futra, prawdopodobnie była to część zająca. Wadera podeszła do nich, a te widząc swoją matkę zaczęły zapraszać ją do zabawy. Wilczyca nie mogła odmówić. Atlas zaczynał podgryzać jej ogon, a Celestial biegała wokół niej.

Moonrisowa a dit :

blueblakwolf a dit :VoirMasquer

~Masz racje do naszej watahy doszło kilka wilków... - powiedziałam patrząc na Ame

... niewiem jak ty ale ja nie potrafię im zaufać... - dodałam po chwili spuszczając głowę


Jeden z nowych wilków zaatakował szczenię Szarej wiesz? - dopowiedziałam cichym głosem...

-Sama nie wiem - Przyznała, wzdychając - Jeszcze nikogo nie poznałam.
Przysiadła przed czarną waderą wpatrując się w nią.
-Och, Szarej się oszczeniła? - Ame wyglądała na zaskoczoną - Nie wiedziałam. Ale jeśli jest tak, jak mówisz - to może niektóre wilki rzeczywiście nie są godne zaufania. - Zamyśliła się na chwilę.
-Ale jesteś teraz wilczycą Alpha. Nie powinnaś się ich obawiać. W razie czego zrobisz, co będzie trzeba. - Podniosła oczy ku niebu, wpatrując się w spadające płatki śniegu.

Po kilku godzinach spędzonych z siostrą oraz z jej szczeniętami, wilk czuje że wzywa go pewien obowiązek.
Unosi swój pyszczek w górze oraz z gracją i dumną postawą zaczyna wyć, informując Shiii, że oddala się od jej jamy.

Zamierza udać się na swoje terytorium oraz uważnie sprawdzić co się na nim dzieje.
Jako że został samcem alpha mimo swojej samowolnej postawie ostrożnie trzyma się swojego wilczego
prawa i stara się pomagać oraz nadzorować inne wilki, które znajdują się nad jego skrzydłami.



W tym celu będąc przy swoich granicach, zaczyna patrolować teren,
zapuszczając się przy tym w nad od dalsze zakątki swojego terytoria.

Moonrisowa a dit :

blueblakwolf a dit :VoirMasquer

~Masz racje do naszej watahy doszło kilka wilków... - powiedziałam patrząc na Ame

... niewiem jak ty ale ja nie potrafię im zaufać... - dodałam po chwili spuszczając głowę


Jeden z nowych wilków zaatakował szczenię Szarej wiesz? - dopowiedziałam cichym głosem...

-Sama nie wiem - Przyznała, wzdychając - Jeszcze nikogo nie poznałam.
Przysiadła przed czarną waderą wpatrując się w nią.
-Och, Szarej się oszczeniła? - Ame wyglądała na zaskoczoną - Nie wiedziałam. Ale jeśli jest tak, jak mówisz - to może niektóre wilki rzeczywiście nie są godne zaufania. - Zamyśliła się na chwilę.
-Ale jesteś teraz wilczycą Alpha. Nie powinnaś się ich obawiać. W razie czego zrobisz, co będzie trzeba. - Podniosła oczy ku niebu, wpatrując się w spadające płatki śniegu.

Nagle przerywając rozmowę nastawiłam uszy...

~Słyszałać to? - szybko powiedziałam do wilczycy...


... Przez chwilę zapanowała cisza...


Nage znów usłyszałam ten sam dźwięk...

Odskoczyłam w bok i kazałam Ame uciekać nie oglądając się za siebie...

Teraz w jej głowie było tylko znalezienie małej.
Nigdzie jej nie było. Nawet w krzakach.
Prawdopodobnie się zgubiła.

blueblakwolf a dit :

Moonrisowa a dit :VoirMasquer

blueblakwolf a dit :VoirMasquer

~Masz racje do naszej watahy doszło kilka wilków... - powiedziałam patrząc na Ame

... niewiem jak ty ale ja nie potrafię im zaufać... - dodałam po chwili spuszczając głowę


Jeden z nowych wilków zaatakował szczenię Szarej wiesz? - dopowiedziałam cichym głosem...

-Sama nie wiem - Przyznała, wzdychając - Jeszcze nikogo nie poznałam.
Przysiadła przed czarną waderą wpatrując się w nią.
-Och, Szarej się oszczeniła? - Ame wyglądała na zaskoczoną - Nie wiedziałam. Ale jeśli jest tak, jak mówisz - to może niektóre wilki rzeczywiście nie są godne zaufania. - Zamyśliła się na chwilę.
-Ale jesteś teraz wilczycą Alpha. Nie powinnaś się ich obawiać. W razie czego zrobisz, co będzie trzeba. - Podniosła oczy ku niebu, wpatrując się w spadające płatki śniegu.

---

~Masz racje Ame ale jeśli wilk z naszego stada zaatakował szczenie takiej wilcycy jak Szarej, która jest bardzo silną waderą, to co jeśli podejmie atak na mnie?

---

Nagle przerywając rozmowę nastawiłam uszy...

~Słyszałać to? - szybko powiedziałam do wilczycy...


... Przez chwilę zapanowała cisza...


Nage znów usłyszałam ten sam dźwięk...

Odskoczyłam w bok i kazałam Ame uciekać nie oglądając się za siebie...

Wiedziałam doskonale kto wydaje ten dźwięk... to był... Człowiek...

Warknęłam i ruszyłam na dwunożnego...

Noc była moim zprzymierzeńcem...
Dzięki czarnej sierści, byłam niewidoczna...

... Człowiek strzelbą namierzył uciekającą w odali Ame, jednak zanim zdążył wystrzelić zabujczą kulę skoczyłam na niego i wgryzłam się jego ramię...

Powietrze zostało przebite dzwiękiem wystrzału...

... Zapiszczałam gdyż kula przebiła mi ucho, jednak dalej kontynuowałam atak, gdyż jako wilczyca Alpha miałam obowiązek bronić wilków z mojego stada...


Nagle człowiek wyjął jakieś ciężkie narzędzie i udeżył nim mnie...

Odskoczyłam w tył, a w tym samym momencie dwunożny uciekł, a za nim ciągnęła się smuga ciemnej krwi...

Ostatni raz spojrzałam w stronę uciekającego człowieka, a następnie po uderzeniu w głowę straciłam przytomność...

Niebo zakrywa mrok, a gęsty wiatr niesie ze sobą odgłos odstrzału i wycia, Wilk słysząc go na terenie swojego terytorium bez-zastanowienia
automatycznie biegnie za jego echem, zupełnie tak jakby nic innego go nie obchodziło, dobrze wiedział że jest to śmiertelna broń człowieka,
lecz zamiast strachu czuł jedynie podekscytowanie, gdyż zabijanie ludzi sprawiało mu przyjemność jako że kierował się dawną zemstą do nich,
nigdy nie wybaczy żadnemu człowiekowi ze względu na swoją przeszłość i na to co widział.. Uważał on że ludzie to bezlitosne
bestie nie mające uczuć ani sumienia, dlatego nie bał się ich miał za to wielką ochotę wbić w te potwory swoje ostre kły.

Warrior biegnąc z szybką prędkością za ludzkim zapachem zauważa czarną wilczyce, zdaje sobie sprawę że jest to Blue,
nagle w odgłosach słychać przerażający ryk ludzkiej maszyny, wilk widział już taką nie raz, dlatego wie że nie ma sensu jej gonić.
Zatrzymuje się i podchodzi do leżącej wilczycy przyglądając się jej z bliska widzi jak spływa jej krew w okolicy pyszczka, ostrożnie liże jej ranę,
po krótkiej chwili podnosi pyszczkiem jej głowę chcąc ją obudzić, lecz wilczyca nie reaguje.

Wilk nie chcąc zostawiać jej samej delikatnie zębami bierze ją na swój grzbiet oraz idzie powolnymi krokami prosto przed siebie poszukując schronienia, nasłuchuje również wszystkie dźwięki, które się pojawiają w oddali. Po kilku minutach znajduje jamę, ostrożnie sprawdza czy w środku ktoś jest, lecz nikogo nie znajduje. Postanawia tam zostać na jakiś czas, ostrożnie zrzuca ranną wilczyce w bezpieczne miejsce i kładzie się koło niej delikatnie ją przytulając w zimną noc.

Mimo tego wilk czuje się zawiedziony że nie mógł zabić człowieka, leżąc rozmyśla od przyszłości i przysięga zemsty na ludziach,
zamierza z samego rana udać się za tropem człowieka i śledzić go tak daleko jak będzie trzeba, zrobi wszystko by go znaleźć i zabić.

Shinuś! Shinuś gdzieś ty jest?! Krzyki Shii nic nie działały. Mała czarna wilczyca zaginęła, pozostawiając tylko wspomnienia. Postanowiła jednak jeszcze chwilę jej poszukać, a potem najwyżej prosić o pomoc.

Warriorxwolf a dit :

Niebo zakrywa mrok, a gęsty wiatr niesie ze sobą odgłos odstrzału i wycia, Wilk słysząc go na terenie swojego terytorium bez-zastanowienia
automatycznie biegnie za jego echem, zupełnie tak jakby nic innego go nie obchodziło, dobrze wiedział że jest to śmiertelna broń człowieka,
lecz zamiast strachu czuł jedynie podekscytowanie, gdyż zabijanie ludzi sprawiało mu przyjemność jako że kierował się dawną zemstą do nich,
nigdy nie wybaczy żadnemu człowiekowi ze względu na swoją przeszłość i na to co widział.. Uważał on że ludzie to bezlitosne
bestie nie mające uczuć ani sumienia, dlatego nie bał się ich miał za to wielką ochotę wbić w te potwory swoje ostre kły.

Warrior biegnąc z szybką prędkością za ludzkim zapachem zauważa czarną wilczyce, zdaje sobie sprawę że jest to Blue,
nagle w odgłosach słychać przerażający ryk ludzkiej maszyny, wilk widział już taką nie raz, dlatego wie że nie ma sensu jej gonić.
Zatrzymuje się i podchodzi do leżącej wilczycy przyglądając się jej z bliska widzi jak spływa jej krew w okolicy pyszczka, ostrożnie liże jej ranę,
po krótkiej chwili podnosi pyszczkiem jej głowę chcąc ją obudzić, lecz wilczyca nie reaguje.

Wilk nie chcąc zostawiać jej samej delikatnie zębami bierze ją na swój grzbiet oraz idzie powolnymi krokami prosto przed siebie poszukując schronienia, nasłuchuje również wszystkie dźwięki, które się pojawiają w oddali. Po kilku minutach znajduje jamę, ostrożnie sprawdza czy w środku ktoś jest, lecz nikogo nie znajduje. Postanawia tam zostać na jakiś czas, ostrożnie zrzuca ranną wilczyce w bezpieczne miejsce i kładzie się koło niej delikatnie ją przytulając w zimną noc.

Mimo tego wilk czuje się zawiedziony że nie mógł zabić człowieka, leżąc rozmyśla od przyszłości i przysięga zemsty na ludziach,
zamierza z samego rana udać się za tropem człowieka i śledzić go tak daleko jak będzie trzeba, zrobi wszystko by go znaleźć i zabić.

Warrior