Rozumiem.
Uśmiechnęła się przez łzy szczęścia.
Jeśli pozwolisz, będę wpadać w miarę możliwości.

Tamashiro

W sumie to.. I tak.

Również się zaśmiała.

Uśmiechnęła się.
Czy łaskawy pan, opowie mi co działo się przez te 9 lat?
Wstała i spojrzała na nirgo.

Wsłuchała się.
Baardzo ciekawe..
Uśmiechnęła się i dalej spoglądała na Ayato.
Jak tam z księżniczkami? Jakieś masz na oku?
Zaśmiała się szturchając Ayato.

Zatańczyła brwiami.
Oj taak.
Zaśmiała się.
*SPADAM NA 15-30 MINUT, JADĘ DO SKLEPUU! *

Zaśmiała się.
Syneczku kochany, ja będę szła. Muszę jeszcze coś zrobić w domu, moze przyjdę wieczorem.
Uśmiechnęła się i zaczęła się powoli kierować do drzwi.

Wyszła i poszła do domu. Usiadła na leżaku w ogrodzie.

Nastia siedziała pod jakimś drzewem. Było jej bardzo zimno.

Obudziły mnie promienie słońca. Spałam tak ukryta za koszem na śmieci, opatulona moim ciemno zielonym płaszczykiem.
Kwiaty jakby zdawały się mówić, "Asha, wstawaj! Popatrz jaki cudowny dzień zawitał!".
Uśmiechnęłam się lekko. Pewnie jest dość grubo po 14. Huh. Powoli wstałam i rozejrzałam się. Uśmiechnęłam się do jednego z motyli

~Cześć!

Weszłam ze łzami w oczach do swojej komnaty... Rzecz jasna trzaskając drzwiami.
Ja tak nie chcę!. Chcę do taty..
Chcę go zobaczyć..
Wyjęłam z kieszonki zdjęcie ojca.
Było lekko podpalone, zakurzone.. Ale było! I to było dla mnie najważniejsze.
Skoczyłam na łóżko i zaczęłam płakać w poduszkę. Po prostu.

Zaburczało mi w brzuchu.
Nie jadłem obiadu. Yuko zwykle się nie spóźniała, może czeka pod komnatą?
Poszedłem w stronę zamku. Przy moim pokoju nikogo nie było.
Zapukałem do Yuko.
Hej, można?
Zawsze miałem trochę szacunku do prywatności każdego i starałem się być uprzejmy, nawet dla służby, ale od kiedy służka okazała się być 'Dobrą Wróżką' z dzieciństwa, traktuję jeszcze lepiej.