Karo

Aha.

Hannah
W końcu dotarłyśmy do domu.
Cześć, kochanie powiedziałam cicho do Maxa, który dalej stał z Caroline w drzwiach. Ciekawe. Chwyciłam Alice za rękę i zabrałam ją na górę, do mojego pokoju. Usiadłam na łóżku. To co chcesz wiedzieć?

-Wszystko-krzykelam podniecona

Hannah
Ani trochę nie podzielałam jej entuzjazmu. Boję się tego, co o mnie pomyśli... Ale kiedyś i tak się dowie, więc czemu by nie teraz. Ma dziesięć lat, chyba zrozumie... Powoli zdjęłam wianek z głowy, odwlekając chwilę, w której przestanę być dla niej mamą, chwilę, w której rodziną będziemy tylko na papierach.
To od czego mam zacząć?

-Obojętnie!

Hannah
Sama nie wiem. Zadawaj pytania, a ja będę odpowiadać. Tak będzie najłatwiej.

Wziełam głęboki wdech:
-A więc:

• Kim jest
• Dlaczego go nei lubisz

• Co ma wspólego z tym tata
• Co będzie dzisiaj na obiad

Hannah
Xery to Xery. Nie lubię go bo jedenaście lat temu...
Mweh...
traktował mnie...
Yh...
źle... Jak zabawkę...
Może nie zahaczy o TEN temat...
Tata ma z tym wspólnego tyle, że...
Postaram się delikatnie to ująć...
byłam w Xerym zakochana...
Westchnęłam.
i wtedy pojawił się twój tata...
To fatalnie brzmi.
No po prostu, byłam przez miesiąc zakochana w dwóch całkowicie innych osobach...
Westchnęłam drugi raz.
Jeszcze za tego czasu... Xery był demonem...
To bardzo fatalnie brzmi.
Po prostu
Powtarzam się...
ja też...
Moje usta zaczęły poruszać się mimowolnie, nie miałam już kontroli nad tym, co mówię.
byłam okropną osobą.
Otarłam łzę spływającą mi po policzku, po czym dalej mówiłam.
Zabijałam ludzi z zazdrości.
Z mojego głosu zniknęła niepewność i smutek. Tak jakbym przestała cokolwiek czuć.
Przez miesiąc kryłam się z tym, co czuję do twojego taty. Bo ja myślałam, że jesteśmy z Xerym parą.
Moje oczy powoli przygasły.
Byłam z Kiri...nie znasz jej, to była moja święta broń...akurat na spacerze. I wiesz co wtedy zobaczyłyśmy?
Teraz czułam tylko potworny gniew. Walnęłam pięścią w poduszkę.
TEGO CH**A CAŁUJĄCEGO SIĘ Z INNĄ!
Miałam gdzieś, że zaklęłam przy dziecku, że po chwili rzuciłam się na łóżku, z wściekłością gotowaną we mnie przez dziesięć lat, mając ochotę zniszczyć wszystko, co nawinie mi się pod rękę, mogłam nawet zabić własną córkę.

Patrzyłam przerażona na mamę.
Ignorując nieodpowiedzenie na ostatnie pytanie podeszłam do mamy i usiadłam przy łóżku.
-Mamo...Już wszystko dobrze...-powiedziałam głaszcząc jej dłoń.

Hannah
Odsunęłam dłoń i wstałam, dalej przepełniona wściekłością i żalem.

Patrzyłam niespokojnie na mamę.

Hannah
Nerwy mnie tak zmęczyły, że po chwili usiadłam z powrotem na łóżku.

Max
nie wiem co robię ale dalej to robię XDDDD

Yukine
siedziałem w ciszy, z niepewnym wzokiem

Hannah
Znowu wstałam, odepchnęłam Alice i wyjęłam sztylet. Byłam w stanie furii, gotowa zniszczyć wszystko i każdego.

Mama popchnela mnie prosto na okno.
-Mamo! Spokój !-krzyknęłam.

- Tato! Ale Ja nie chce!

Hannah

- Nie!
D: