Jeśli mama się uprze... Chyba nie będziemy mieli innego wyboru..
Westchnęłam.
Bardzo miło mi się tu mieszka.. Strasznie chciałabym tu zostać, ale księżniczka na innym dworze niż swoim, to hańba.
Ehh...

W takim raaaziee, nie potrzebujecie może nowego służońcego? - spytałem z uśmiechem
To nie żart. Chętnie bym się zabrał

Służącego może nie, ale towarzysza z chęcią.
Uśmiechnęłam się.
Mam to odbierać jako żart czy jak.

Wiek: coś około 16.
Płeć: Wiadomo, że dziewczyna.
Charakter: Dosyć tajemnicza i ponura. Śmiała i odważna, kulturalna i sympatyczna. W gronie przyjaciół wesoła i uśmiechnięta.
Krewni: Tylko babcia, która jest chora. Dziewczyna musi się nią zajmować. Brat Ayato,
Miejsce zamieszkania: Dosyć duży domek.
Posada: Mieszkanka.
Inne:
- Wstydzi się swoich rogów, więc jak najbardziej zakrywa je kapturem.
- Jest tak jakby demonem.
- Ma brata Ayato

Szturchnąłem ją przyjaźnie
Ale przecież ty od zawsze byłaś księżniczką, a ja przybłędą. - zaśmiałem się
W sumie, to tak powinno być

Dla innych, może. Ale dla mnie kimś więcej.
Uśmiechnęłam się.
Przyjacielem? Ukochanym?
Meh..

Odwzajemniłem uśmiech
To miło

Chyba, mama zapukała do pokoju.
Proszę!
Weszła do pokoju i z uśmiechem rzekła.
Yuko.. Chciałabyś wrócić na zamek? Proszę..
Uh..
Spojrzałam na Ayato.
Zechcesz mi towarzyszyć... ?
Lekko się uśmiechnęłam.

Popatrzyłem na matkę Yu, niczym szczeniak, któremu zabierają kość.
Dobra. To nie było najlepsze porównanie

Jeśli.. Jeśli chcesz zostać.. To to zrozumiem.. Tylko przychodź.. Często.
Ja, skinęłam tylko głową, a mama odeszła.
Spojrzałam na Ato i lekko się uśmiechnęłam...

CO?!
ŻE JA MAM NIE POJECHAĆ?! Ibdbwkabsshisbdjjcdhw!!!!!!
WAT?! JA PRZECIEŻ JADĘ ;_;

No przecież wiem! Czekam na zewnątrz! Nie musicie się spieszyć!
Mama zaśmiała się, po czym zeszła na dół.
Łejt.
To nie było śmieszne ;_;

;_;
Nie będę zastanawiał się nad peqnym drugim dnem tej wypowiedzi ;_;.
Wstałem, chwyciłem Yu pod ramię i zszedłem za kobietą.
Chyba niw chcemy, żeby twoja mama pomyślała sobie o mnie coś złego - szepnąłem dziewczynie na ucho, ledwo hamując śmiech

W końcu wyszliśmy z zamku, i weszliśmy do niezbyt skromnej karocy.
Usiadłam wygodnie, a kiedy Ato tylko zdążył wejść, pojazd ruszył.
Serio? ;_;

Uśmiechnąłem się do królowej, która siedziała obok Yu.
Tak w ogóle... To dokąd jedziemy? - spytałem, ale szybko dodałem: Znaczy... Dokąd jedziemy, Wasza Wysokość?
Staram.się.być.grzeczny.ok

Do zamku.. Chciałam, by wybranek mojej córki się tam znalazł.
Wait.
Co ona mówi ;_____;
Walnęłam facepalma...
;-------;

Wait, ale gdzie twój brat? Mnie zabrałaś, a on gdzie? - spytałem Yuko.
Będzie.zły.
Przez chwilę przetwarzałem informacje, i spaliłem buraka. Nie odezwałem się więcej.

Nie chciał iść.
Nom
Widząc pomidora na twarzy Ayato, chicho zachichotałam.
Moja mama najwidoczniej często opowiada takie bzdury.. Meh.