Dobra, pierwsze zadanie na dziś zostało wykonane. Uśmiechnęłam się do siebie, gdy znalazłam uliczkę, przez którą nie przechodziło zbyt wiele osób. Teraz tylko zostało mi przemknąć niepostrzeżenie przez centrum i mogę odetchnąć z ulgą. Dobrze, że opanowałam sztukę ukrywania moich skrzydeł pod bluzą, ale co, co nie są idiotami natychmiast zauważą, że jestem aniołem. I wtedy zaczynają się pytania, których nienawidzę. "Czemu to ukrywasz?" Bo mieszkam w takim, a nie innym miejscu. "Czemu się nie przeprowadzisz?" Bo mimo wszystko to jest mój dom rodzinny. Poza tym nie stać mnie na to. "A czemu nie latasz?" Bo się boję. Problem?

Nagle usłyszałam głos, ewidentnie należący do jakiegoś faceta. Zdziwiłam się, bo był... miły. Znieruchomiałam, nie będą pewna tego, czy mam się przedstawić, czy też go zignorować.
W końcu zdecydowałam się na to pierwsze.
- Jestem Vaya - powiedziałam cichym tonem, jednocześnie lekko odwracając głowę w stronę rozmówcy.

Akûma

Siedziałam na brzegu w sumie jeziora, gdzie było mnóstwo piasku, a ja próbowałam wyschnąć.
Słońce mocno grzało, ale jeszcze nie było mi aż tak gorąco.
Jestem daleko od mrocznego miasta, ale to chyba dobrze. w sumie, mam dość tego miasta. A poza tym...
Nudzi mi się, nudzi mi się.. Przyjdź ktoś do mnie, no proszę!
Zaczęłam rzucać kamyki do wody.

Przestałam rzucać kamienie i odwróciłam się.
Ta, cześć
Mruknęłam i spowrotem popatrzyłam się na jezioro.