Alexa: Kim kimi ikna ediyordu genelde? Şahsen zihnine girip onu uyuz etmediğim sürece onu susturamıyordum.

Nathen:Ben *heueheu* Ama kolay olmuyordu

Alexa: Hitabeti güçlüydü. Belki de ondan direnişin başında bu kadar uzun süre kalabildi.

Nathen:Evet. Konuşmam seni üzüyor mu? :/

Alexa: O ölmedi ki. Neden üzüleyim?

Nate:Yine de sorayım dedim.
*durdu*
Nate:Valerie sana her şeyi anlattı mı? :/

Alexa: Anılarını gösterdi.

Nate:Sen ne düşünüyorsun peki? :/

Alexa: Yaşadıkları çok zor. Bir kısmına tanık oldum gerçi. Ama yine de zor. *Omuz silkti* Sanırım herkes ancak kendi yaşadıklarını kaldırabilecek güce sahip oluyor.

*başını salladı*
Nathen:Ne kadar dövdü seni? *hdkdnko

Alexa: Dövmedi :D Neden dövsün ki?

Nathen:Severken? Arada? Bir tek ben mi dayak yiyorum? :(

Alexa: Severken arada yaptığı şey dayak mı oluyor?
*lol*
Alexa: Gerçekten hiç dayak yedin mi? *jkfsdf*

Nathen:Şey...Geçen? Ölüyordum?

Alexa: O dayak mıydı? Dayak dediğin şey senin tamamen savunmasız olduğun anda yapılmaz mı? Silahsızken?

Nathen:Kendimi savunacak durumda pek değildim ama...öyle kabul edersen de çok dayak yemişliğim var. Seni tetiklediysem özür dilerim. Bir daha o anlamda kullanmam :/
*oh no bilge baykuşa dönüşüyor dur*

Alexa: Bana çocukmuşum gibi davranma.
*ciddi sinirleniyor*
Alexa: Çocuk değilim. Birkaç tahtam eksik olabilir. Ama Miesha değilim.
*olm bu kadar yoda olmayabilir misin KDFGJKDF*
*usta jedi seni*

*öyle davranmıyordum??? oldu*
Nathen:Pardon? *:/*

*dizlerini iyice kendine çekti*
Alexa: Tetiklendiğim yok. Babamın dayaklarını hatırlayınca üzülmüyorum aksine ona daha da sinirleniyorum. Keşke bıçakla, çatalla, dalla herhangi bir şeyle saldırsaydım da gözleri çıksaydı diye düşünüyorum.
*derin nefes*
*ellerini ceplerine soktu*

Nathen:Benim yediğim dayakları görmek seni neşelendirir mi peki?
*tuhaf bir teklif sanki dkdmdl*