-Ehmmm.
P-powiedzmy że znaliśmy się w dzieciństwie...

A ok
Idę do Narvitii ;-;
Później poćwiczymy
teptep do domu
odlożyłem miecz i teptep do Narvitki.

-Oh! Nie! Czekaj!.-

Miecz zastopował teleportację.
-Gdy oddalisz się ode mnie o 1 km tracisz duszę więc nie zostawiaj mnie nigdy!-

Eh
No trudno.
No to lecisz ze mną.
Teptep do Narvitki

Narvitii nie było w domu.
Chociaż od razu gdy Uriel się tam zjawił to ona też się pojawiła.

W tej samej pozycji w jakiej siedziała gdy ostatnio ją widział.
Z kuchni leciało gorące kakao do rąk Narvitii.

-Hmm?-

Hejhejhejhej
Ja w odwiedzinki
Usiadłem
Jakoś niezbyt już chciało mi sie trenować ;d;

Miecz lewitował w powietrzu.

Był w takim stanie nieważkości.

-Yhmm.-

Gorące kakao już było w rękach Narvitii.

Jak życie?

-Już się pytałeś mnie tego..-
Westchnęłam.

-Dobrze.-

Patrzyłam na Uriela popijając kakao.

Ale to było wczoraj.
Wiesz ile mogło się zmienić?

Prychnęłam prawie wylewając kakao.

-Tak, dużo..-

Zaśmiałam się wywalając się na łóżko.

Kakao szybko wylewitowało z mojej ręki za pomocą zaklęcia.


Chociaż w sumie..

Hehe.

Miecz dziwnie się obracał w stronę Narvitii.
Jakby obserwował jej ruchy...

-Dobra, herbaty?-

Chętnie.

-Ja zrobię..-

Duch jako miecz poleciał do kuchni i przyniósł potem na czubku miecza herbatę.


Była pyszna.
Podobno.

-Woahuh..-

Zdziwiła się.

Hmpf, dzięks..
Wziąłem od niego herbatke

Może teraz ty mi zadaj pytanie.

Założyła nogi na skrzyż.

-Hmm, nie wiem..-

Westchnęła.

-M-może spytasz jak u niego sytuacja finansowa...-

-Hmm, dobry pomysł.-

MIECZU
SIEDŹ
C I C H O
D:

-D-dobrze..-

Miecz upadł i się obił o podłogę rozwalając ją trochę.
Po czym zaświecił i wszystko z podłogą było dobrze..

-Huh, kto był nieśmiały i zginął będąc moim znajomym..-

Zaczęła się zastanawiać..

Ehh
Podniosłem miecz i położyłem go koło siebie.