TFM Roleplay 2

~ C h a e s o o ~
~~~~~~~~~
- O zemście? Może Dan zabił kogoś, kto był bliski Urielowi? - zamyśliłam się.
Zaczęłam się rozglądać po lesie. Był przepiękny!
A Nata jak nie było, tak nie ma...
Wzięłam swój notatnik i znowu zaczęłam w nim bazgrolić.

#102

Moshi

-To ma sens.. Coś czuje że walka się jeszcze nie skończyła, a jedynie przerwała. - powiedziała w zamyśleniu Moshi chowając apteczkę z powrotem do torebki podróżnej.
- Uriel chyba telepatycznie mi powiedział że zaraz wróci, o ile po prostu nie oszalałam, choć tyle dziś widziałam różnych dziwnych ataków że telepatia to raczej pikuś.

Dernière modification le

#103

Uriel

Teleportowalem się do Moshi.
Chyba Dan się przeniósł...
- Przepraszam, nic wam nie jest?

Dernière modification le

#104

Moshi

A! - zakrzyknęła - oh, przestraszyłeś mnie -powiedziała już spokojniej
Mi nic nie jest, ona ma złamaną rękę, ale już jest opatrzona i się raczej wyliże, a tobie nic nie jest? Poza tym nawet się sobie nie przedstawiliśmy, Jestem Moshi - powiedziała dosyć spokojnie, lecz z małą nutką niepewności.

#105

Uriel

- Uriel.
Powiedziałem przybliżając się do dziewczyny i robiąc Arcy magiczne ruchy, dłoń byla w miare sprawna.
A ja zmieniłem się w normalnego.

#106

~ C h a e s o o ~
~~~~~~~~~
Uniosłam głowę i zobaczyłam Uriela.
- O, cześć - powiedziałam z uśmiechem - Ja jestem Chaesoo, w skrócie Chae~

#107

Usiadłem na ziemi wzdychając
- Cześć... Chae..
Shh.. nie mam siły na walkę.
I schowałem miecz

Dernière modification le

#108

Moshi

Na razie widziałam że Dan, jeżeli się nie myle z imieniem, gdzieś sobie poszedł. Chyba masz chwile,
lub trochę więcej czasu, na odpoczynek. - stwierdziła.
Nie chce się wtrącać w nieswoje sprawy, choć już to zrobiłam, ale chętnie dowiedziałabym się czemu walczyliście.

#109

~ C h a e s o o ~
~~~~~~~~~
- Właśnie! Też chcę wiedzieć, czemu walczyliście - powiedziałam - Wspominałeś też coś o jakiejś zemście... Czy Dan zrobił coś złego?

#110

- Zabił Neeril.
Skuliłem glowę.
Zrobiło mi się smutno, no.. ożywiłem ją i znowu ją straciłem.
- Przez to druga bliska mi osoba zniknęła.
I nie ma po niej śladu.

Dernière modification le

#111

Szlachcic w formie Narvitii podszedł i oparł się o drzewo.
- Jesteś pewny, Uriel?.-
,,Narvitii'' się uśmiechała.

#112

- Narvitii?
Spojrzałem z niedowierzaniem na nią.
- Jesteś!
Byłem strasznie szczęśliwy!

#113

-Tak!
Jestem, ale nie na długo.
Przejazdem, wyruszam na przygodę dookoła świata ^.^.

#114

- Gdzie ty właściwie byłaś?
Z-znowu mnie opuścisz?
Trochę posmutniałem, ale nie chciałem znowu zaczynać.
Skoro już się pogodziliśmy.

#115

Moshi

-Uriel czekaj, coś jest chyba nie tak - powiedziała głośno szukając zaklęcia przywracającego o prawidłowej formy.
-To zaklęcie jest niegroźne, tylko sprawdzę czy to na pewno ona, bo coś w jej oczach, ma tam jakieś dziwne błyski, raz już takie widziałam..

Dernière modification le

#116

-Chyba tak, ale nie martw się.
Niedługo wrócę, a!
Nie jestem głodna!
Papatki!-
,,Narvitii'' zszedła z pola widzenia.

A jabłka zaczynały być dziwnie kolorowe przez mój spell ~ Szlachcic.

#117

Moshi

Moshi pobiegła za nią, z rozświetloną łapką, gdy ją zobaczyła, strzeliła zaklęciem ujawniającym.
-Zatrzymaj się! - krzyknęła.

#118

- T-to na pewno ona!
Nie chciałem wierzyć Moshi, byłem tak szczęśliwy że wróciła.
- Cho-..
Huh?
Teleportowałem się za Moshi
- C-co ty robisz?

#119

-C-co?-

Moshi już tylko zastała mojego sługę, trzymającego książkę z spellem przemiany i mieczem Narvitii, ukradzionym z jej domu.

#120

Wypełniła mnie złość, gdy zobaczyłem że mnie oszukano!
- PODŁOŚĆ!
Oczy znowu zaczęły płonąć, i znowu zmieniłem się w ognistego.
Wyjąłem miecz.
- JAK MÓGŁ!

English	Français
Português do Brasil	Español
Türkçe	Polski
Magyar	Română
العربية	Skandinavisk
Nederlands	Deutsch
Bahasa Indonesia	Русский
中文	Filipino
Lietuvių kalba	日本語
Suomi	עברית
Italiano	Česky
Hrvatski	Slovensky
Български	Latviešu
Estonian

Langue