PORYGEN2

- Karo, powiedz mi proszę jak dojdę do 3 ewolucjii, w 3 ewolucjii bede mogl uzywac Hyper Beam. - Wypowiedziałem się.

PORYGEN2

- Więc, gdzie mogę trenować? - Zapytałem.

PORYGEN2

Poleciałem za Karo podekscytowany.

Enix
Chodząc po zielonej trawie ugryzłem kawałek wielkiej jagody.. Jedyne co pozostało to jej czubek. Gwałtownie ją przełknąłem, ponieważ niemalże bym zapomniał o dolinę którą Karo miała nam pokazać.
- A dolina? Co z tą doliną? - Rzekłem podekscytowany, odkrywanie nowych miejsc jest super. Nie mogę się dalej niecierpliwić i czekać aż tam pójdziemy! Tylko.. czemu oni pędza gdzieś indziej do jakiegoś miejsca treningowego?

Narracja


Zapada zmrok, większość pokemonów idzie już spać, a PORYGON2 musi oczywiście trenować :D

Obserwowałem z daleka tą grupkę i w końcu zdecydowałem się za nimi polecieć

Enix
Czyli to tam jest znakomite miejsce treningowe? Wow! Z tegoż powodu szybkim pędem, skakałem przez kamienie, korzenie i inne rzeczy znajdujące się na trawię. Nie byłem.. jednak zbyt szybki i wszyscy szybko znikali mi z oczu. Musze zrobić coś szalonego! Z tego powodu użyłem jednego ze swoich ataków, ogromniasty kamień wybił mnie w powietrze, a następnie wylądowałem na pobliskiej gałęzi o wiele bliżej. Pomimo rany która została stworzona przez ten trik ruszyłem dalej.

Przez Słoneczny Las przechodziło jakieś szczeniątko. Vulpix o ile się nie mylę.
- Cześć... Szukasz czegoś?

Jak byliśmy na miejscu, trenowałem przez całą noc.

Narracja


Zapada zmrok, większość pokemonów idzie już spać, a PORYGON2 musi oczywiście trenować :D

Usiadłem na jakimś głazie, otuliłem się skrzydłami jak płaszczem i zasnąłem.

Enix
Byliśmy na miejscu! Ależ pięknie! Ile krzaków tam było z jagodami! Od razu rzuciłem się na nie tym bardziej. Usiadłem na soczyście zielonej trawie, gdy nagle podeszła do mnie Eevee.
- Łapa? Nie nic. Nie raz miałem takie przygody i często nie wychodziłem bez takich! Luzik - Rzuciłem chodź co prawda lekko mnie bolała. Nagle.. ni z owego poczułem wiatr na futerku, a potem cień przelatujący nad moją głowa. Woho! Niestety.. nie mogłem ujrzeć jaki był to stwór. Wykopałem więc niewielką norkę, okryłem się liśćmi i powoli przeszedłem w krainę snów.

Wszystko było spokojne... Pidgeye odleciały poszukać innego miejsca spoczynku. Jadłem.. spokojnie jagody. Wszytko byłoby idealne, prawie cały dzień zdawałoby się przesiedzieć gdyby nie ni z owego pojawiła się nędzna garstka pokemonów. Nie mogłem zostać w ich beznadziejnym towarzystwie. Wzbiłem swe potężne skrzydła w powietrze i ruszyłem pełną parą. Dopiero zatrzymałem się na skrawku góry obserwując biały księżyc. Nie spodziewałem się, że nawet ten jakże idealny dla samotnika widok mnie uśpi i byłem zmuszony zasnąć na górze.