• Wstęp
• Fabuła
• Universe
• Tworzenie Postaci
• Prawa i Obowiązki
• NPC

Spoiler

Wiek: 18

Płeć: ♀

Moc: Ostrość

- Może zmienić ostrość dowolnego obiektu. -
- Czas zamiany zależy od wielkości różnicy ostrości danego obiektu. -
- Może mieć maks. 10 zmienionych obiektów o średniej wielkości na raz. -

Historia: Wychowywała się w małej wsi w kochającej rodzinie. Była jedynaczką, i to jej bardzo sprzyjało, bo rodzice ją rozpieszczali. Była wychowywana przez rodziców na miłą, pomocną i spokojną, lecz przez wpływ rówieśników którzy nie darzyli jej sympatią nie jest taka, jak rodzice chcieli. Gdy dziewczyna dowiedziała się o swej mocy nie używała jej zbyt często. Dziewczyna nie zawaha się jej użyć jeżeli trzeba komuś pomóc, albo kogoś.. unicestwić z powodu niepohamowanej złości na innego człowieka. Albo gdy chce coś upolować.

Cytaty postaci: może kiedyś coś tu będzie

= Wiek - 32 =

= Płeć - M =

=Moc=
Anima
- Może zamienić dowolny nieżywy obiekt w nierozumny żywy organizm za pomocą dotyku -
- Może przywracać zamieniony obiekt w swój pierwotny stan w dowolnym momencie -
- Tylko jeden zamieniony obiekt może być aktywny na raz -

= Charakter - Wyluzowany człowiek, nie lubi być sławny i w środku ,,świateł''.
Jest bardzo przywiązany do swojej siostry. =

klep



| 18 |
| Mężczyzna |
| Dotyk Lodu
- Może natychmiastowo zamrażać cokolwiek, czego dotyka
- Większe zamrożenia zamrażają też dotkniętą część użytkownika |
| Kaeri po świecie wędruje to już od dłuższego czasu. Nie poznał swej rodziny, wychowywany był przez kobietę której to imienia do dziś nie miał okazji poznać. Stara się kontrolować swą moc i nie nadużywać jej jeżeli jest to możliwe.
Pragnie znaleźć miejsce, które to nazwać mógłby "domem" i ludzi którzy zasłużyli by na miano "rodziny". O ile tacy ludzie mieliby w ogóle prawo istnieć |
| Głos delikatny, melodyjny |
| Nie cierpi deszczu |

|18|

|Kobieta|

|Nocna Forma-Podczas nocy, posiada inną formę niż tą w dzień|

|Carrie mieszkała z rodzicami w mieście, dopóki nie poznała swojej mocy. Jej nocna forma nie nadawała się do życia w małym mieszkanku, więc przeprowadzili się na wieś. Dobrze dogadywała się z większością dzieci, ale wolała sama spędzać czas, biegając po lasach i polach, czasami nie wracając do domu na noc.|

|Głos: miękki, wiecznie zmęczony|

|Cytaty:|
|Muzyka:|

Wiek: 18 lat

Płeć: Mężczyzna

Moc: Wulkan
∆ - Posiada twardą skórę, całkowitą odporność na temperaturę i ogień jak i krew z lawy
∆ - W pozornie losowych okolicznościach i czasach, wybucha lawą z ciała

Historia:
Jego matka zginęła podczas porodu, zaś ojciec zostawił swoją partnerkę i syna kilka dni przed przyjściem Colliego na świat.
Ze względu na swój złośliwy charakter i moc, za dzieciaka był przekazywany z rąk do rąk.
W wieku 13 lat postanowił dać sobie z tym spokój i wyruszył sam w świat zostawiając, swoich już ostatnich, opiekunów. Pomimo, że początki były bardzo trudne, to chłopak nie miał zamiaru się poddać.
I o dziwo, żyje tak do dzisiaj.

Początek
(Graczom, którzy nie zrobili jeszcze postaci zrobię wstęp jak już będą zrobione ^w^)

Wstało słońce. Mało kto ma dom, i prawie nikt już nie liczy dat. Roślinność zdawała się pokazywać jesień, ale równie dobrze mogłoby być jeszcze późne lato. Każda z postaci otworzyła oczy i...

Znalazła się w tajemniczym miejscu. Wyglądało na wielki i stary parking podziemny, mogący się rozpaść w każdej chwili. Każdy mógł wyczuć, że z tym wszystkim związana była moc. Każdy leżał, opierając się o kolumny podtrzymujące parking. Śmierdziało ropą naftową i co chwilę z sufity spadały małe kawałeczki betonu. Zdajecie sobie sprawę, że ta sytuacja wygląda jak typowa sytuacja z różnych historii. Typowo; kilka postaci jest tajemniczo zebranych do zamkniętego pomieszczenia i jest zmuszona sobie pomóc.

Spoiler

U-uh?
Otworzyłam oczy, siedząc przy kolumnie. W tamtej chwili byłam przerażona, nie wiedziałam gdzie jestem i jak się tu znalazłam. Nie wstając, zaczęłam się rozglądać, byli tu też inni ludzie. Jak widać, nie byłam to sama, chociaż nie wiem czy mogłabym im zaufać.
Nie odzywałam się, moje włosy były w kolorze szarym przez rozwalający się powoli sufit.
Skuliłam się tak, by podpierać głowę zgiętymi w kolanie nogami. Patrzyłam się na tych wszystkich ludzi, w oczekiwaniu co zrobią.
- . . -

Uhhh..

Rozejrzałem się..
.. Jak ja się tu dostałem.. I czemu.?
W każdym razie muszę się wydostać stąd.. Śmierdzi tym czymś..
Pewnie wszystko zaraz się może zapaść.
Poszedłem znaleźć wyjście, jeśli chcą za mną iść to proszę bardzo.. Wolę się nie udzielać dopóki ich nie znam..
Szedłem powolnym i bezpiecznym krokiem, by nie wywołać zapaści.
Byłem także gotowy do zrywu ucieczki, zawsze się przyda.

Spoiler

- Hmm? -
Spojrzałam na chłopaka, który wstał i zaczął czegoś szukać.
Może warto za nim iść?
Wstałam powoli, odchodząc od kolumny i kierując się w stronę chłopaka. Szłam za nim, zatykając nos przed okropnym zapachem unoszącym się w tym pomieszczeniu. Starałam się utrzymać takie same powolne tempo, jakim szedł chłopak.

Początek

Parking miał dobre pół kilometra kwadratowego, bez oczywistego wyjścia na pierwszy rzut oka.
Po krótkiej przechadzce, Fennock zobaczył zejście w dół. Trochę dalej było zawalone betonem i zardzewiałymi samochodami wejście w górę.

Idąc w dół nigdzie się nie dostanę.. Przynajmniej nie ma zewnątrz.

Szedłem dalej, szybszym krokiem wzdłuż parkingu.. Rozglądalem się wciąż..

Spoiler

- . . . -
Nadal szłam za chłopakiem, również się rozglądając.

Początek

Fennock i Emily obaj mogli zauważyć, że cały ten parking zdawał się dość pusty. Spodziewa się generalnie tuziny starych, zardzewiałych samochodów i tym podobne. A tu nic, prócz zawalonego wejścia na wyższe piętro. Jakieś dziwne zirytowane i ochrypłe onomatopeje brzmiały cicho pod grupą.