Yone

Istnieje jako beztroski wędrowca, kiedyś był strażnikiem z Iriona Village.
Przez znudzenie swoimi dawnymi zajęciami zaplanował uciec ze swojego miejsca zamieszkania.
Udało mu się to, ale przez przypadek zostawił po sobie ślad, stary list do Jane, gdy wioska się o tym dowiedziała, zwołała radę szamanów.
Szamani rzucili na niego urok by nigdy nie mógł wrócić.

Od tego momentu wędruje po całym myszkowym świecie i szuka miejsca, w którym mógłby ostać na stałe.
Gdy chciał ponocować w jednym obozie, ukłuła go jedna z zakażonych ciemną magią róż, przez co Yone dostał różnorakie moce, których do dzisiaj dobrze nie poznał.

Jego imię to Yone.
Pobliska ludność mówi, że ma 17 lat.
Jest neutralny wobec wiary.
Cechuje się dużą zmiennością usposobienia do do świata oraz chaotycznością.
Nie ma rodziny, bo ją zostawił w wiosce.

Jane


Jej historia jest niezbyt znana nikomu, ale wiadomo, że jest przyjazna dla innych myszy.
Jest znana jako Jane, 15-letnia dziewczynka, która często się obraża na innych, ale ogólnie jest mile widziana w Iriona Village.
Była dziewczyną Yone, ale po roku rozstali sie z powodu wielu kłótni.
Ma rodzinę, ale sama Jane woli jej nie wyjawiać na światło dzienne.
Głęboko wierzy w Elisah, by zapomnieć o bólu, jaki przeżywa codziennie.

Emilie

Emilie, znana ze swojej wesołości, normalnie nigdy nie powinna być wesoła.
Gdy miała 10 lat, wyznawcy Anvil Goda porwali ją i wyprali jej mózg, przez co teraz ślepo wierzy w to stworzenie i nigdy nie jest smutna.
Teraz ma 19 lat i pewnie nigdy nie wyjdzie ze swojego transu... a może jednak?
Jej rodzina została zabita kiedy ją porwano, szkoda, bo była rozległa.

Norman
Na imię mu Norman, ma 17 lat, jest myszką wychowaną w rodzinie wierzącej w Anvil Goda. On sam jednak niezbyt się interesuje wiarą , bo jest ateistą. Bardziej go ciągnie do odkrywania....

Losy się jego potoczyły trochę inaczej niż się spodziewał, gdy miał 10 lat, został włączony do armii, a z powodu braków w broniach w momencie przyłączenia go, dano mu zwykłą kosę. Okazało się, że nie taką "zwykłą". Gdy Norman wziął ją do ręki, poczuł jakąś dziwną energię, chłopak wiedział, że to oznacza przypisanie duszy do niej, bo wyczytał to w jednej książce. Nagle, kosa zaczęła do niego mówić (nikt inny tego nie słyszał). Powiedziała, że nazywa się Marivia, jest myszką taką jak on, ale zaklętą w kosie. Po jakimś czasie zostali przyjaciółmi, gdy Marivia zdobyła zaufanie od Normana, poprosiła go, by znalazł jakis sposób, by ją uwolnić...
I tak zaczęła się jego bardzo długa tułaczka w poszukiwaniu nieznanego.

Obudziłem się dziś rano w bardzo dziwnym humorze, wiatr wiał dziś mocno, a moje włosy falowały wraz z nim. Tak, definitywnie byłem poza lasem, gdzie spałem. Niebo było jeszcze różowawe, bo słońce dalej wschodziło. Wokół mnie nikogo nie było, nawet drzewa zachowywały swoją ciszę, by dopełnić tę niepokojąca atmosferę. Nie narzekam, mogło być gorzej. Wstałem i wyruszyłem w dalszą drogę, do Terrakin, jest tam niebezpiecznie, ale czemu by nie spróbować? Może to miejsce będzie mi pisane do końca mego żywota.
W drodze zjadłem jabłko, akurat spadło mi do z drzewa do torby, jakie szczęście. Idąc krętymi ścieżkami spotkałem wiele osób, część z nich znam, a część nie, wszyscy jednak dzisiaj wydają się mi nieznajomi, jakbym był z jakiejś innej planety. Może to dlatego, że w nic nie wierzę? Już sam nie wiem. Moje oczy patrzyły tylko w rozległą przestrzeń, świat zaczął się mieszać i każda rzecz wyglądała jako szara plama, dosłownie tak samo. Zemdlałem, akurat przy wejściu do miasta, od samego początku czułem się niedobrze ale przy moim celu jakoś wszystkie nieprzyjemnie rzeczy się nasiliły. Wybudziłem się w zielarni, najpewniej w tym samym mieście, obok mnie siedziała nieznana mi osoba z pomarańczowymi włosami, wyglądała na szczęśliwą, nie wiem z jakiego powodu.
"Wreszcie wstałeś!" -powiedziała- "Jeszcze się tobie nie przedstawiłam, ale jestem Emilie!"
W taki sposób poznałem najbardziej irytującą osobę na świecie...