Kolejny słoneczny i pogodny dzień w myszkowym świecie. Ciepłe promienie ogrzewały cieszące się życiem myszki, a woda w morzu znajdującym się nieopodal radośnie szumiała bijąc się o kamienisty brzeg. Dzień nie wyglądał na jakiś szczególny - mysi świat to rutyna. Codziennie chodzisz do pracy, zarabiasz, masz przyjaciół, rodzinę. Co jakiś czas zostajesz "odłączony", chociaż bardziej trafne byłoby nazwanie tego "przyłączeniem". Nagle cała twoja świadomość zanika... Stajesz się marionetką. Nie wiesz co się dzieje. Wiesz, że jest głośno, a twoje ruchy są nakazywane przez nich - ludzi. Klikają te swoje strzałki, czy też W A S D i są zadowoleni z siebie, jakby nie zdawali sobie sprawy jak na nas wpływają. A przecież każde konto to nowa mysz... Nie wszyscy mają na imię jak nakaże im właściciel. Chyba nawet lepiej, bo nie jestem w stu procentach pewna, czy nazywanie się przez całe życie "Twoja_stara" byłoby zabawne. Jedno konto może posiadać kilka myszy... Kto by się spodziewał, prawda? Ale powracając do samej historii, dzisiejszy dzień niczego nie powinien wnieść, ani tym bardziej wynieść, z ich życia. Wszystko było dosłownie takie samo jak pozostałe dni.
Na Wybrzeżu Sera pojawiła się nowa tajemnicza mieszkanka. Jej zachowanie nie różniło się zbytnio niczym od pozostałych myszy z małym wyjątkiem - nie mówiła swojego imienia. Zawsze podawała swoją ludzką nazwę. Nie wadziła nikomu, jednak tajemniczość młodej myszki zadziwiała. Jej wygląd mało co o niej mówił. Wyglądała na młodą, jednak czy do końca była taka? A może nawet nie była dziewczyną? Kto wie? Rutyna zamieszała w głowach mieszkańców na tyle mocno, że nikt nawet nie raczył poznać bliżej nowego sąsiada z Wybrzeża.
- Hej, nazywam się Fumio! - Odezwał się młody myszkowy chłopak podał dziewczynie łapkę na przywitanie. Ta, jakby wyrwana z tajemniczego transu nagle się ożywiła. Spojrzała na niego gigantycznymi oczami i uśmiechnęła się przyjaźnie odkładając soczek, który spożywała jeszcze przed chwilą.
- Miło mi ciebie poznać. Jesteś chyba jedyną osobą, która się do mnie odezwała odkąd tutaj jestem. - Ponownie jej kąciki ust poszły ku górze, a w prawej łapce parasolka wyrównała się na ramieniu.
- Mogę się dosiąść zeberko? - Spytał poprawiając obrożę. Myszka jedynie pokiwała głową na znak zgody.
- Mówi mi Zeberko, dobrze? - Nagle zaczęła dziwny temat. Chłopak nie spodziewał się takiego obrotu akcji, ale nic do tego nie miał. Zgodził się i zaczął ciekawą rozmowę. Biała mysz ma dosyć dużą tendencję do gadania... Chociaż przez większość bardziej nazwana zdolnością zanudzania.
Rozmowa, chociaż większość nazwałaby to monologiem, trwała około dwie godziny, jednak nasza Zeberka nie miała nic przeciwko słuchaniu młodzieńca. Nawet miło jej się zrobiło, że ktoś spędza z nią czas. Kiedy rozmowa dobiegła końca Fumio odskoczył od stołu i pobiegł w stronę plaży, gdzie umówił się z Demi... Chociaż każdy kto zna te dwie myszki wie, że biały szczurek to zwykła oferma, a podła gangsterka go tam rozgniecie, jednak czego nie zrobi się dla uwagi, prawda?
Mała mysz z parasolką odeszła od stołu zostawiając zapłatę na blacie i udała się w stronę małego ryneczku.

Mała pasiasta myszka szła cicho w stronę rynku. Nie śpieszyło się jej jakoś zbytnio. Przechadzała się powoli przyglądając się każdej lokacji jaką spotkała. Wybrzeże Sera miało to do siebie, że ryneczek był malutki, praktycznie kilkanaście niezbyt dużych sklepów, może jakaś kafejka... Więcej takich udogodnień można było spotkać przy morzu, w końcu z tego słynie! Jednak nie zmienia to faktu, że Zeberka potrzebowała jedzenia. Weszła do sklepiku, gdzie uwagę jej przykuł pewien plakat... Jednak szybko musiała zaprzestać wpatrywanie się w reklamę, gdyż nadeszła jej kolej. Szybko kupiła co miała i ruszyła w stronę domu. W godzinach szczytu było tam naprawdę cicho. Mijała mieszkańców jednak było ich okropnie mało, nawet jak na tak wyludniony kawałek ich świata. Ruszyła z torbą wypełnioną serkiem do domu, jednak po drodze wpadł jej do głowy pewien bardzo dziwny pomysł...


- Demi, zostaw mnie już! - Krzyczał Fumio zakopany głową w piasku.
- Zarywa się, to można też oberwać. Sorry, no sorry - Powiedziała myszka z brązowawym futerkiem i odeszła jeszcze raz sypiąc piasek w stronę wystającego odwłoku myszy. - Palant... - Powiedziała do siebie idąc w stronę hotelu, kiedy jej plany zmieniła ona - młodsza komandor Sharon.
- Demi! Wracaj tu ty abominacjo dobrego obywatela! - Wyskoczyła zza płotu, na co bad girl jedynie podskoczyła ze strachu, jednak nie sparaliżowało. Adrenalina spowodowała, że wystrzeliła niczym torpeda przed młodą panią policjant.
- Nigdy mnie nie złapiesz! - Krzyknęła, oczywiście dodając więcej przekleństw, co spowodowało jeszcze większe zdenerwowanie Sharon. Obie myszki goniły się tak zaczynając od przystani, przez małe uliczki kończąc na gonitwie poprzez ryneczek mysz z futerkiem moro dogoniła brązowawą.
- No i co teraz? - Uśmiechnęła się wykonując decydujący skok w tej gonitwie. Odbiła się i skoczyła prostu na gangsterkę. Przyskrzyniła ją, ogonem złapała jej łapki i wstała.
- Nienawidzę ciebie bagieto - Powiedziała przez zęby, jednak w głębi obie uwielbiały siebie. Były swoimi nemezis, jednocześnie będąc przyjaciółkami.
- A teraz gadaj kogo pochowałaś żywcem?!
- Fumio.
- Fumio?
- Ta, tego białego przychlasta.
- Brrr - Wzdrygnęła się Sharon. - Nienawidzę go. Stara się umówić z każdą dziewczyną...
- Która jest albo "bad" albo sprawna! - Zaśmiała się głośno Demi jednocześnie oswobadzając z uścisku ogona Sharon, która była zajęta myśleniem czy warto ratować życie tego nędznego, słabego podrywacza.
- Elo! - Krzyknęła brązowa dziewczyna i przeskoczyła przez płot.
- O ty jedna! - Wrzasnęła zielona i ruszyła w kolejny pościg.
Jednak pościg Demi zbyt mocno pochłonął Sharon aby mogła zobaczyć to coś...