Plotki śpiewane przez małego kruka
o krawędzi przepowiedni,
zwiastującej nadejście
Córki Żniwiarza

...

"Nie zostawicie mnie, -...nie tym razem."
"Mam dość."

...

Niegdyś żył
Ostatni Dziedzic,
związany przysięgą i honorem przodków.

Razem z nim,
Szlachetny Skryba,
splątany ideałem i umysłem.

Z nieba zesłano
Apostoła Nocy,
nawiedzonego przez przeszłość i przyszłość.

A z piekła przybył
Jesienny Zwiastun,
oślepiony miłością i pasją.

Ziemia zrodziła
Prastarego Strażnika,
uwięzionego w jedynym pałacu

Uciekł tutaj
Niewolnik Losu,
przeklęty sekretami i zakazaną wiedzą.

Za wszystkimi podążał
Głupiec,
który śmiał będzie się tylko pierwszy lub ostatni.

...

Wyłonili się z mgły - zagubieni; nie pamiętając żadnych imion, oprócz swoich.
Wiedząc tylko co było, i co jest. Dowiadując się wkrótce - co będzie.

...

Kim byłeś?

Spoiler

Niewolnik Losu | Mężczyzna | 24 | 192cm wzrostu

| Głupiec | Mężczyzna | 19 | 164 cm |

Ostatni Dziedzic

Novaro Pandora

| Wiek 21 | 166 wzrostu | ♂ |

Prastary strażnik

Roshi
Wiek: około 20
wzrost: 155 cm
płeć: kobieta

Imię: Euride
Wiek: 24
Płeć: Kobieta
Kim była: kek

Spoiler

Skryba
Johan | 21 | chłop | 172 cm

Johan na pierwsze spojrzenie może wydawać się zwykłym człowiekiem, jednak gdy dojrzy się jego jaszczurowaty ogon o wiśniowo-białych łuskach można wywnioskować że jest jakąś hybrydą. Nogi chłopaka są "trochę" zdeformowane, przypominając nogi jaszczurki.
Sam ubiera się w dość luźne ubrania zazwyczaj o czarnych kolorach. Nosi ze sobą dziwną, grubą księgę której zawartości sam nie jest pewien.

Jesienny Zwiastun
Sorrel | 20 | ♀ | 152 cm

Akt I
Płonące Wspomnienia
w opiece stróża

...

Delikatny powiew wiatru. Wilgotność w powietrzu.
Wasze głowy były lekkie. Było... wygodnie. Jakbyście leżeli na puchu, na wygodnej kołdrze...

Ostatni Dziedzic, Novaro, z początku czuł się jak w domu, lecz szybko poczuł coś nieuchwytnego wokół - nie był w swojej posiadłości.
Czuł ciężar na jego umyśle, i ciele. Był słaby, i jakby trochę ciężko mu było oddychać.
Czuł, że zacząć ma się coś nowego - coś niepokojącego. Co dokładnie działo się wcześniej? Nie był pewien.
Wiedział tylko, że jego przodkowie na niego liczą. Liczą, że pokona tą próbę.

+ [Ostatni Dziedzic] - (Opis)

+ [Lord Entropii] - (Opis)

Szlachetny Skryba, Johan, pamiętał tylko twarz swojego miłościwego pana i przyjaciela - Novaro. W pierwszych momentach zrozumiał, że coś tu nie gra. Poczuł przy swojej lewej ręce obiekt - księgę. Poczuł też pewien niepokój, zostawiając ją bez niego. Istoty obok niego, których jeszcze nie widział - wiedział, że noszą ze sobą klątwy, złowrogie i nieczyste. Tylko on... i jego jedyny przyjaciel, na ten czas, byli wyzwoleni.

+ [Szlachetny Skryba] - (Opis)

+ [Libra Draconis] - Gruba, Czarna Księga ze złotymi zdobieniami na brzegach i wyrytym symbolem smoczego łba na środku. Zapisana w tajemnym piśmie, które może być przeczytane tylko przez wybranych. Księga zawiera wiele tajemnic o magii prastarych istot, zrodzonych z ognia.

Apostoł Nocy, Luvia, słyszała przerażające, stłumione krzyki. Czuła szpony dobierające się do niej, których sama nie mogła dotknąć. Dawniej żyła zwyczajnym życiem. Miała rodzinę, ale kim byli? Było... bardzo zimno. Krótko po tym poczuła swój płaszcz, i jego ciepło. Tym więcej czuła płaszcza, tym cichsze były krzyki, i tym delikatniej szpony jechały po jej nogach i reszcie ciała.

+ [Apostoł Nocy] - (Opis)

+ [Pożeracz Dusz] - Magiczny płaszcz, którego nosiciel 'czuje', odczuwając wszelki dotyk i obrażenia wywołane na nim, niczym druga skóra. Płaszcz również daje komfort nosicielowi, i pozornie powstrzymuje wpływ złych duchów.

Jesienny Zwiastun, Sorrel, żyła dawniej w pozornie wiecznej monotonii i trudach, a jeszcze wcześniej; w cierpieniu i rozpaczy. Przynajmniej tak to sobie przypomina teraz. Obudził ją jakiś powabny śpiew - Melodia harmonii, obiecująca jej lepsze jutro, i ciepło rodziny, domu. Melodia pochodziła od Dziedzica/Skryby/Apostoła/Strażnika/Niewolnika/Głupca.

+ [Jesienny Zwiastun] - (Opis) (Wybór na początku gry)

+ [Wyzwolenie] - (Opis)

Prastary Strażnik, Roshi, spędziła całe swoje życie w pustym... miejscu. Jej zadaniem było opiekować się czymś, ale nigdy nie wiedziała, czym. Powoli, miejsce to zostało zasypane piaskiem czasu, a Roshi pozostała, zakopana w glebie przez setki tysięcy lat. Nie rozumiejąc nic o świecie, czuje oddech i życie po raz pierwszy. Czy jej dawny cel pozostał?

+ [Prastary Strażnik] - (Opis)

+ [Serafin] - (Opis)

Niewolnik Losu, Luen, nie wiedział, co się dzieje. Skąd się tu dostał? Kim był dawniej? Wiedział o świecie - wiedział, co to kołdra, wiedział, co to szata i wiedział co to lekka bryza zwiewająca mu włosy na bok. Miał też świadomość o czymś. Nie wiedział, czy to coś było prawdziwe, ale może warto się przekonać? Czy może... Jest to zbyt przerażające? Może lepiej tego uniknąć?

+ [Niewolnik Losu] - (Opis)

+ [Szesnaście Dekretów Słońca] - (Opis)

Głupca nikt nie znalazł...

Nikt był tu już od dawna, marnując się przez wieki. Nie miał celu, nie miał... niczego. Był nikim, i nikim w sobie pozostanie.
Zauważył grupę młodych ludzi wyłaniającą się z mgły w jeziorach... Wiedział, że w momencie, w którym się zbudzą, zacznie się dla nich istne piekło.
I był pewien, że skończą jak wszyscy - martwi, zmarnowani.

+ [Nicość] - (Opis)

A więc tak zjawili się nasi bohaterowie. Po otwarciu oczu, widzieli gęsty las, wielkie jeziora i mgłę zakrywającą najpewniej zachmurzone niebo i wszystko wokół. Poczucie wygody szybko minęło, a nastąpiło poczucie mokrej trawy i błota na ich ciałach. Novaro miał błyszczące, różowe włosy, z jakiegokolwiek powodu.

Jak wyszło, grupa nieznajomych wylądowała gdzieś razem- a gdzie, nie było wiadomo.
Sam czerwonowłosy widocznie jako pierwszy zbudził się ze "snu". Księga która leżała po jego lewej pozostała jeszcze nietknięta przez niego, a sam chłopak poczuł dziwny chłód roznoszący się po jego ciele, jakby... coś tu nie grało.

- .... -

Rozejrzał się wokół siebie by ujrzeć wiele nieznanych mu twarzy, oprócz jednej. Wydawała mu się znajoma, ale przecież... ?
Nie pamiętał, czy kiedyś spotkał tę osobę, skąd ją zna, czy może jest ona mu kimś bliskim. Zdawał sobie jedynie sprawę, że patrząc na młodego chłopaka mógł poczuć jakieś uczucie nostalgii, i tak patrzył na niego jeszcze przez chwilę, by potem spojrzeć na tajemniczą księgę.
Jakimś sposobem czuł się związany z księgą, nie wiedząc czemu. Nie pamiętał. Wziął ją delikatnie do rąk, a gdy jego zmysły jakby odżyły zdał sobie sprawę że siedzi na mokrej trawie, jak i jego ciało w niektórych częściach jest pokryte błotem.

Energicznie wstał i szybkim ruchem ręki wytarł błoto z okładki księgi, przyglądając się innym z uwagą, oczekując, aż wstaną.

Spoiler

Niewolnik Losu w końcu się zbudził. Miał pustkę w głowie, skąd się tu wziął? Dlaczego? A co najważniejsze, kim właściwie był?
Mężczyzna nie wiedział co się dzieje. Jedyne, co zdołał sobie przypomnieć, to swoje imię, "Luen". O dziwo, poza tym miał wiedzę o tym świecie. Wiedział czym były podstawowe rzeczy, typu kołdra, szata, a nawet morska bryza zwiewająca mu włosy na bok. Ale było coś jeszcze.
Nie wiedział czy to coś było prawdą, czy zwykłe złudzenie. Myśl o tym wzbudzała w nim lekkie dreszcze.
Poza tym, Luen otrząsnął się lekko. Starał się utrzymywać neutralny wyraz twarzy. Nie chciał pokazywać swoich emocji, był przecież dorosłym mężczyzną? Wziął głęboki oddech, podnosząc się z ziemi. Widział, że ruda.. dziewczyna również już wstała. Licząc, że ta sama rozpocznie konwersacje, zaczął się rozglądać po terenie.
Oprócz tej dwójki, były również inne istoty. Trzy, całkiem urocze dziewczyny, z których blondynka, z niebieskimi końcówkami dosyć mocno wyróżniała się wyglądem od innych. Był również chłopak o ciemnej karnacji z różowymi włosami. Wyglądał na jakiegoś zamożnego człowieka.
W pewnym momencie dostrzegł z pewnością wyższego od Luena potwora, który gapił się w grupę. Mężczyzna zaniepokoił się. Sam nie wiedział co do końca robić. Założył ręce na klatce piersiowej. Postanowił odezwać się do stwora, jednak z początku się trochę wachając.
- Halo! Kim jesteś, gigancie? - Spytał, krzycząc do istoty.

Pierwsze poczuła przyjemne powietrze. Później "puch", aż w końcu usłyszała Melodię.
Zwiastun Jesieni odwrócił głowę w stronę Apostoła, dalej nie rozumiejąc co się dzieje. Brzmiała tak... dobrze, miło.
Patrzyła na śpiącą postać jak w transie, tylko gdzieś z tyłu głowy zdając sobie sprawę, że są tu jeszcze inni ludzie.
Wcześniej było tak źle...ale teraz było dobrze...

"Mam na imię... Sorrel", dziewczyna otrząsnęła się z transu i w tym samym momencie przestało być już tak dobrze. Błoto, mgła i ludzie. Niedaleko była jakaś jaszczurka, kilka innych ludzi, a daleko była ciemność. Sorrel patrzyła chwilę w ciemność z lekko zmarszczonymi brwiami, lecz potrząsnęła lekko głową z rezygnacją i wstała z błota z niezadowoleniem.

Jeden z tych "kilku innych" ludzi zaczął się drzeć w ciemność. Był całkiem ładny, ale wyglądał na jakiegoś samuraja czy coś.

Spoiler

{Prastary Strażnik}

Roshi

Pewne istnienie było trzymane tutaj od niezbyt pamiętnych czasów. To "istnienie" widziało dużo, ale w ostateczności i tak było nikim, nawet nie miało imienia. Tak więc ten em..Bezimienny, był doprawdy nikim, czymś lekko pustym. Jednakże, w nicości wszystko jest możliwe.

Bez jakiegokolwiek celu obserwował teraz grupę. Która to już była z rzędu? Kto wie. Ale napewno nie byli pierwszymi, chociaż to wie. I to, że pewnie teraz najprawdopodobniej spotka ich.. Piekło? Chyba.

Stał lekko przekrzywiony i prawdą jest iż był wysoki. W dłużej mierze patrzył się na Apostoła Nocy. Wszyscy mogli usłyszeć bezcielesne (?) dźwięki wydobywające się z każdą chwilą, i były one od niego. Nie wiadomo, czy to co się dzieje u apostoła jest jego robotą. W końcu Luen wziął się na odwagę i zrobił coś. Tacy giną pierwsi albo ostatni, jak to pewien głupiec mówił...

Przesunął się w jego stronę, i po chwili mu odpowiedział.


~A..Jak myślisz..?

Głos jego brzmiał jak echo, ale nawet w tym pustym i bezcielesnym dźwięku można było czuć spokój. Nadmierny spokój.

Luvia bez skutku starała się odepchnąć od siebie szpony, które wyraźnie czuła na swoim ciele, ale niestety nie mogła ich nawet dotknać. Chłód i przeraźliwe krzyki robiły swoje i chociaż dziewczyna starała się utrzymać zdrowy rozsadek i przejrzystość myśli, to strach spowodowany jej obecna sytuacja zdawał się być coraz silniejszy. Na przemian odpychała dłońmi powietrze, łudząc się, że tym razem uda jej się trafić w szpony i zakrywała swoje uszy z nadzieja, że chociaż na moment, sekundę, odizoluje się od stłumionych krzyków i jakiegokolwiek hałasu tutaj
~Zostawcie...!
Cała ta sytuacja jednak nie trwała zbyt długo, bo wkrótce mogła poczuć na sobie swój płaszcz który najwyraźniej - wedle próśb Luvii - przyniósł jej upragnione ciepło, spokój i poczucie bezpieczeństwa.

Otworzyła powoli oczy, zamrugała kilka razy i niechętnie podniosła się z ziemi.
~fu...
Otrzepała z siebie chociaż część błota, jakby nie zdajac sobie do końca sprawy z tego co się właśnie stało. Gdy tylko dziewczyna skończyła doprowadzać się do porzadku, wstała, rozciagnęła się i rozejrzała po pozostałych nieznanych twarzach.
~E, co jest grane?
Zmrużyła oczy, szukajac gdzieś głęboko w swojej głowie jakichkolwiek wspomnień, chociażby dotyczacych tego kim sa ci ludzie i jak się tutaj pojawiła. No bo co jej teraz da świadomość tego, że kiedyś prowadziła całkiem zwyczajne życie przy boku rodziny?

Spoiler

Wysoka istota zbliżyła się do Luena, dzięki czemu mężczyzna mógł lepiej się mu przyjrzeć. Blondyn zdołał usłyszeć również bezcielesne dźwięki którym źródłem był właśnie on. Niewolnik Losu nie wiedział co powiedzieć. Stał w bezruchu, lecz z tego stanu wyrwał ją głos różowowłosej. Obrócił się do kobiety, spuszczając ze wzroku monstrum, co nie do końca było dobrym pomysłem.
- Czy wszystko z tobą dobrze, dziewczyno? - Spytał, zaniepokojony jej zachowaniem sprzed kilku chwil.
Dodatkowo, Luen kątem oka zauważył że wstała również blondynka z niebieskimi końcówkami. Zamożny chłopiec o dziwo nadal spał.

Zamrugała jeszcze raz oczyma, przygladajac się mężczyźnie z uroczymi uszkami na głowie.
~Chyba? Nie wiem!
Wystawiła dłoń i wskazała na niego palcem, przekrzywiajac głowę na bok
~Ale za to ty, lisiasty, wygladasz na madrego i mogę śmiało założyć, że wiesz co tu robię?
...
~...i oni?
Wskazała głowa na pozostałych i zawiesiła swój wzrok trochę na dłużej na wielkim, czarnym stworze.. kurwa, co to jest? Wyglada groźnie, strasznie i jeszczer raz groźnie!
Luvia szybko odwróciła wzrok na Pana Lisa i zrobiła duży krok do tyłu - tak na wszelki wypadek gdyby te czarne monstrum chciało ich zaatakować. Nawet jeśli nie czuje się na siłach, to z pewnościa adrenalina pomoże jej w szybkiej uciecze.

Spoiler

Mężczyzna w środku czuł się doceniony komplementem Luvii.
- Nie wiem, ale.. - Luen założył ręce za siebie, odwracając się z powrotem do dziwnej postaci.
- Ale może ty wiesz? -

Johan stał tak przy grupie i przysłuchiwał się ich rozmowom w nadziei że czegoś się dowie... oni też nic nie pamiętają?
Haa?! O czym ten lisowaty gada? Jakiś giga- oh.. oh.
...
Dobra to... to nie zapowiada się na przyjazne spotkanie. Lepiej zmykać.

Chłopak zdał sobie sprawę że z tego spotkania i tak nic dobrego nie wyniknie. Większość osób tutaj nie wiedziała gdzie się znajduje, a przynajmniej tak się wydawało rudemu, więc czym prędzej poszukał wzrokiem jakiegoś miasta czy czego to, no ale... nic chyba w pobliżu nie było?

Wzdechnął głęboko i po sekundowym namyśleniu ruszył w stronę jezior, starając się w międzyczasie zniknąć ze wzroku nieciekawej grupki.