Bacznie patrzył na Apostoła, z niewiadomego powodu. Widział, że uczucie, które ją trapiło już powoli zanikało. Widocznie się go wszyscy boją, normalna reakcja.

Postać wydała dźwięk podobne do "hmmm" słyszalne niczym echo, możliwe że dające malutenki dreszczyk. Gdy usłyszał odpowiedź Luen od razu odwrócił się do niego, nie zbliżając się czy coś w tym stylu.

~Tak, wiem.

Odpowiedź była krótka. Wziął kilka powolnych kroków kiedy to zobaczył, że rudowłosy... Zaczął uciekać? Istota skupiła swój wzrok na nim, odprowadzając go chętnie wzrokiem, a dokładnie jakimś pojedynczym światłem? I tak nigdzie nie dojdzie.

Potem znowu nienormalnym skrętem odwrócił się do grupy, i wziął kilka kroków prosto do nich. Każdy krok wydawał charakterystyczny dźwięk, a on szedł bezcelowo. Nagle się zatrzymał, jeszcze na bezpiecznej pozycji. Skupił swój wzrok na Roshi. Głośne dźwięki powoli ustawały, ale dalej były obecne. Co zrobicie? Jeszcze jakieś pytania?

Chociaż Luvia była już blisko ucieczki, to ostatecznie zdecydowała się nie iść w ślady rudzielca. Chęć poznania prawdy także przyczyniła się do pozostania jej w tym samym miejscu.
~W takim razie jesteś winien nam wyjaśnienia - stwierdziła, z lekkim dreszczem na ciele.
We no Luvia, pokaż, że się nie boisz tego giganta!

Novaro Pandora

Novaro Pandora zbudził się z owijanego puchem snu i zaczął czuć ogromny ciężar..
Obudził się z perspektywy innych za Bezimiennym.
-He-?-

Obrócił swoją twarz w stronę ogromnej kreatury lecz od razu znowu upadł..
Zaczął się zastanawiać, czemu się tu pojawił?

Wziął głęboki oddech, wstał chwiejąc się i ukazał swoje świecące włosy.

Spoiler

{Prastary Strażnik}

Roshi

Sorrel lekko przechyliłam głowę zdezorientowana, przysłuchując się reszcie.
Proszą o wyjaśnienia, ale nie zadają żadnych konkretnych pytań. Dziewczyna poczuła jak dreszcze przebiegły po jej ramionach od zimna lub od obecności ciemności? Giganta?... Nowej osoby! To pasuje!
I akurat ten ostatni chłopak się obudził, mało elokwentnie się wypowiadając jak na jego ubranie. Gdy Sorrel spojrzała na niego to do głowy przyszedł jej paw. Purpurowy, ale dalej paw.

Sorrel dalej stojąc z tyłu troszke, zaplotła ręce w staraniach nie zgubienia więcej ciepła i z powrotem połowicznie zaczęła wsłuchiwać się w Melodię. Nie na tyle, aby nie słyszeć konwersacji, ale na tyle, że może poczuje się lepiej, cieplej. A przynajmniej taką miała nadzieję.

Johan powędrował bliżej jezior, gdzie woda była pokryta gęstym białym osadem. Nie mógł nawet zobaczyć własnego odbicia.
Tym dłużej wpatrywał się w wodę jeziora, tym bardziej jego oczy wydawały się suche, i jakby miały zaraz wyskoczyć z jego łba...
Wokół, nie widział nic ciekawego, oprócz jakiegoś nietypowego stosu kamieni nieopodal grupy.

Włosy Novaro prawie że świeciły same w sobie swoim bardzo nienaturalnym różowym kolorem, gdy się zbudził. Od razu przyciągało to uwagę reszty.
Nagłe ruchy Novaro wraz z jego frustracją sparaliżowały na moment chłopca, po czym upadł niezdarnie na ziemię, a z jego dłoni i stóp zaczęła uwalniać się lśniąca, biała i złota energia - rozprzestrzeniała się wokół niego, niczym kałuża krwi. Włosy Novaro zdawały się być coraz ciemniejsze...
A sam Dziedzic czuł wielką ulgę, jakby właśnie się wylał po długiej wycieczce. Poczuł swobodę w swoich ruchach, i mógł normalnie wstać - lecz świetlista ciekła energia dalej spływała z jego dłoni i stóp... Nieustannie...

I w taki sposób, dzięki pewnemu młodzieńcu, grupa nie zyskała odpowiedzi na pytanie.
~...
Czymkolwiek ta ciecz była, wygladała niezwykle! I zmiana koloru włosów Novaro też robiła niezłe wrażenie!
~E, chłopie, dobrze się czujesz? Nie wyglada to dobrze...

I okazało się że Johan był pierwszą osobą która opuściła tajemnicza grupkę. Dziwna substancja nad jeziorem nie wzbudziła u niego żadnego zainteresowania. Nie pamiętał czy jeziora zazwyczaj tak wyglądały... Sam podążał przez parę chwil wzdłuż wody. Rudy nie zdawał sobie sprawy czym może być nieznany mu osad który powstał nad wodą, ale nie zapowiadało się na to że będzie w stanie się nagle dowiedzieć...

Dopiero po chwili starał się spojrzeć w dno jeziora, jednak już po kilku sekundach poczuł jak jego oczy strasznie zaczynają go szczypać. Przez chwilę przecierał swoje oczy materiałem od rękawów ale poskutkowało to jedynie chwilowym łzawieniem.

Minęło parę minut gdy ten zdecydował się podejść do specyficznie ustawionych kamieni. Wykonując parę kroków w ich kierunku zastanawiał się nad swoją obecną sytuacją. Nie wie, gdzie się znalazł ani z kim się tu znajduje, ale przecież do wszystkiego jest jakieś wyjaśnienie prawda? Może to jakieś więzienie...? Ale no, więzienia przecież tak nie wyglądają, więc zmył ten pomysł tak szybko jak się pojawił, nie zauważając nawet że zdążył już podejść do kamyczków. Obejrzał się w kierunku grupy... po czym odstawił książkę na bok i przyjrzał się czymś co kojarzyło mu się z ...

grobami?

Novaro Pandora

Przestał się chwiać i pomasował się po głowie.
-Mhmmm..-
Spojrzał się na Luvię i nagle się wyprostował..
-T-Tak!.. Wszystko dobrze!-
Powiedział, nie zauważając, że coś się z niego leje. Zauważył jednak swobodę w ruchach..
-Jestem Novaro Pandora..
M-miło mi..-
Energicznie wystawił rękę do Luvii.

~Nie będę podważać twojego zdania
Uśmiechnęła się i również wystawiła swoja rękę, chwytajac chłopaka za dłoń i energicznie nia machajac na powitanie.
~Luvia!
Po małym przywitaniu ta schowała swoje dłonie do kieszeni w płaszczu, nie czekajac aż reszta się przedstawi.
~Mimo to, zajęłabym się najpierw ta ciecza. Chyba nie zamierzasz od tak z nia paradować po okolicy?

Mężczyzna stał w tym samym miejscu, będąc trochę niepewien. Ta przerażająca, czarna zjawa zaczęła zbliżać się do grupy, ale jednak wciąż pozostając w bezpiecznej pozycji. Postanowił wciąż obserwować ruchy giganta, ale zdecydowanie odczuwał coraz większy niepokój i strach z każdym krokiem bestii.
Kątem oka dostrzegł lśniące, różowe włosy szlachcica. Upadł na ziemię, a z jego ciała zaczęła wydobywać się jakaś dziwna ciecz. To dość zdezorientowało Luena, wyglądało to bardzo nietypowo i dziwnie. Z tym, jego włosy miały coraz mniej intensywną barwę. Zmarszczył lekko czoło, ewentualnie starając się nie wdepnąć w to gówno. Chłopak następnie wstał, tak jak by nic nie miało miejsca.
O mój boże. - Westchnął. Przynajmniej dowiedzieli się jak miał na imię. Zaraz po tym, ponownie skupił swoją uwagę na bestii.
- Zapytam inaczej. - Stwierdził, kierując to zdanie do giganta.
- Gdzie więc jesteśmy? Co to za miejsce? -

Novaro Pandora

Novaro po rozejrzeniu się po każdym zaczął słuchać Luvii.
-Miło mi.. A i jeszcze.. A no w sumie no mów dalej..
Wymamrotał to po tym jak Luvia się przedstawiła i przeszła do drugiego zdania..
Po podaniu dłoni, złapał się jedną dłonią za ramię i zaczął dalej słuchać Luvii.


Ty co je--
Spojrzał się w dół i zobaczył, że jakaś dziwna energia się z niego wydostaje.
-Ty co jest!?-
Z strachu poślizgnął się i upadł na ziemię, zapewne rozchlapując kałużę energii.

~...
Po pytaniach istota nagle ruszyła się w stronę Roshi. Bezimienny stał przed nią, patrząc się prosto na nią. Roshi jednak dużo nie zobaczyła, jakieś cosie przypominające oko, i dym unoszący się od włosów. Podniósł swą długą rękę.. I z niewiadomego powodu chciał wziąć zamach, lecz zatrzymał się gdy nagle ktoś dupnął w ziemię, i po prostu stał. Potem już się włączył i tą samą ręką powoli podrapał się po głowie. Odsunął się lekko, wydając wzdech dość bardzo głośny, być może by dostać atencje tych dwóch flejusów?

Ku zdziwieniu, nie patrzył na cieknącego chłopca w ogóle, tak jakby jego samego nie wiem, nie czuł? Nagle dziwne dźwięki ucichły i nastała cisza.

~Na zwykłej wyspie. Wielu było takich jak wy, wszyscy jak domniemam prędzej zdychali..


Nie jesteście pierwszymi, i nie ostatnimi...a może i jednak.
Zaciął się na chwilę po czym znowu kontynuuował.
...Coś jeszcze? Mam wyjątkowo dużo czasu na wasze pytania.. I tak nie mam celu.

Szybko podniosła ręce, chcac chociaż odrobinę uchronić się przed nieuchronnym pluśnięciem dziwnej kałuży.
~We, we! W takim tempie nie dożyjesz jutrzejszego dnia!
Skrzywiła się, starajac się szybkimi ruchami dłońmi wytrzeć z energii. Cholera wie co to jest i jakie ma właściwości? Nie wyglada jak zwykła krew czy siurki!
~Straszny ciaptak z ciebie! - odparła, podajac Novaro dłoń.
Na słowa bezimiennego ta tylko prychnęła pod nosem.

Luvia, podając dłoń Novaro, została oblepiona tą magią, i kilka sekund potem, z jej kieszeni w płaszczu zaczął wypełzywać tabun białych larw. Pokryta tą cieczą dłoń Luvii zaczęła się mocno naprężać, i lekko trząść. Ciecz była wchłaniana w jej dłoń, która zaczęła się... zwiększać, odrobinę. Jej paznokcie powoli rosły, i wydawały się cięższe.
Luen i Roshi zostali zachlapani przez niezdarnego chłopca. Luen jak na razie nic nie czuł, ale Roshi w niektórych miejscach czuła jakieś lekkie mrowienie, które nie było denerwujące, a po prostu odczuwalne.

Sorrel, siedząc z tyłu w tym czasie poczuła, jakby melodia zaczęła się urywać - od momentu "uruchomienia" się mechanizmu tej dziwnej magicznej masy.

Trawa zaczęła gwałtownie rosnąć wokół Novaro, żywiąc się energią tuż pod nim. Sam chłopiec przestał już ciec ze stóp i łap.

...

W tym czasie, najbardziej oddalony od grupy, ale nadal w pobliżu Johan przyglądał się kamieniom, które rzeczywiście przypominały coś w stylu prymitywnego grobu. Kamieni w sumie było siedem, i miały podobne płaskie kształty. Nic nadto magicznego się z nimi nie działo, nie ważne jak długo się nim przyglądał czy jak często je szturchał.

Sorrel początkowo lekko się pochyliła i zafascynowana patrzyła na te larwy.

W życiu czegoś takiego nie widziałam.

Lecz wtedy zauważyła, że piosenka wydobywająca się z dziewcz- Luvii się urywa, a ONA SAMA ZACZĘŁA PUCHNĄĆ.
Sorrel spanikowana odskoczyła na bezpieczny dystans.
Ojejku, kurcze, co t- co robić?! Może powinni obmyć ręce w wodzie, pozbyć się tych larw? Może-
Ten...pan? On mówił, że dużo wie, prawda?
Dziewczyna odwróciła się do ciemnej postaci i ze spanikowanym głosem mówiła:

H-hej cosiek? P-proszę p-pana? Pan d-dużo wie pr-prawda? Co trzeba z-zrobić w tej syt-sytuacji? Może p-pan pom-pomóc?!

~No, wstaaaAA- CO JEST
Szybko odciagnęła swoja dłoń do siebie, przy okazji omal sama się nie wywalajac do tyłu. Kto by pomyślał, że chęć pomocy wyjdzie Luvii bokiem?
Starała się wytrzeć dłoń o cokolwiek - tak, aby wchłonięta została jak najmniejsza ilość cieczy.
~FUUUUUUUUUUUU
Dziewczyna chwilę podskakiwała, starajac się strzepać i wywalić robale z kieszeni. Uczucie wypełzajacych larw zdecydowanie nie należało do najprzyjemniejszych (°͡ ͜ʖ ͡°) i powodowało naprawdę niemałe obrzydzenie i dyskomfort u różowowłosej.
Odsunęła się od Novaro na dobre dwa metry i ściagnęła swój płaszcz, po to, aby zaraz zaczać go trzepać niczym dywan - bo im szybciej pozbędzie się tego gówna tym lepiej.

Larwy sobie pełzały gdziekolwiek, naturalnie, będąc rozrzucane po okolicy. Nie wydawały się stanowić większego zagrożenia.
Luvia ściągając płaszcz poczuła się bardzo dziwnie, jakby sama śmierć ją dotknęła. Trzepiąc nim tak gwałtownie, sama czuła się rwana i sponiewierana po wietrze. Przy okazji, reszta magicznych szcochów została wchłonięta do płaszcza i ciała Luvii, nie dając większych zmian, oprócz odrobiny więcej larw latających w te i wewte z płaszcza.

Gdy tylko Luvia poczuła negatywne skutki zdjęcia płaszcza, szybko przestała nim trzepać na wszystkie strony i potulnie założyła go z powrotem, przerażona i zdezorientowana tym co się dzieje.

Bez wiary na to, że uda jej się szybko pozbyć robactwa, przycupnęła na ziemi z dala od magicznych szczochów puszki Pandory. Coś tam mamrotała cicho do siebie, zezłoszczona i bliska zwymiotowania.
Skoro szamotanie się i trzepanie płaszcza nie pomogło, to najwyraźniej dziewczyna będzie musiała na spokojnie pozbyć się larw, starajac się nie myśleć o tym wrażeniu wypełzajacych ich z jej ciała.
~Sio, sio sio!
Palcami wyciagała delikatnie larwy z kieszeni, każda po kolei, i odrzucała je gdzieś w sina dal.

Novaro Pandora

Gdy Luvia wyciągnęła do niego rękę, wstał z jej pomocą.

-D-Dzięki..
Nie wiem co się dzieje. Wcale..

Zauważył, że coś dziwnego zaczęło się dziać z nią..
-T-ty, wszystko ok?-
I nagle, chaos się rozpętał, ponadto prawdopodobnie z jego powodu..
Novaro oddalił się od każdego, by nie sporządzić więcej szkód i nie dostać rykoszetem od tego wszystkiego.

-Co tu się k-kurcze dzieje!?-
Wykrzyczał zdezorientowany do tego wielkiego czarnego chłopa, który nie wiedząc nic, myślał, że to jakaś zwykła rasa.

Spoiler czarnego