Mężczyzna przez chwilkę się zamyślił. Tamte dwie kobiety tworzyły dość specyficzne duo.. Co oczywiście nie powinno być niczym złym, że się lubią i ufają sobie nawzajem.. Ale coś było w tym dziwnego. W jaki sposób AŻ TAK SZYBKO nawiązały ze sobą takie relacje?!
Wtedy zdał sobie sprawę że Luvia coś do niego powiedziała. Jego wzrok natychmiastowo powędrował na twarz kobiety, wracając do rozmowy.
- Tak-tak, raczej tak. - Odpowiedział dość szybko. Możliwe że całkiem prędko uwinęli się z całym tym bałaganem, chyba nawet nie wyrządziło to zbyt wielu szkód, ale nadal pozostaje kwestia, w jaki sposób ta kobieta się tutaj znalazła?
...
- To wygląda w sposób jak by coś ciągnęło je do siebie. - Dodał, odnośnie ostatniego zdania Luvii. Cóż, w tym świecie wszystko wydawało się nienormalne, dlatego mężczyzna chciał szybko skończyć temat Sorrel.
- Ale to nie jest zbytnio nasza sprawa. - Po prostu wzruszył ramionami. - Niech robią co sobie chcą. - I wrócił do pakowania chlebków i ziemniaków do skrzynek. Ziewnął cicho przy tym.

Euride odwróciła się lekko, by patrzeć czy czasem się coś nie stanie zaraz, jednak przez cały ten czas prawą ręką zbierała ziemniaczki. Dziadek chyba już nie miał sił.. No ale co poradzisz, dzieciom nie przemówisz a jak już to walną coś co potem żałują. Bywa. Zbierała prawą ręka ziemniaczki dość szybko i wrzucała je do skrzynki, kiedy to..

*Badump* Z gościem obok chyba przez przypadek złapali jednego ziemniaczka. Uśmiechnęła się nerwowo, po czym złapała swoją drugą ręką rękę Davosa która miała ziemniaczka i to samo potato wrzuciła do skrzyneczki. puszczając już Davosa. Lekko się odwróciła i złapała ooo może jakiś chlebek? strzepała go porządnie i cyk do skrzynki. Reakcja odruchowa, całkiem całkiem słodka.

C0 t0 miał0 być aaa

~Emm..Haha... No.

Kobieta nie mogła była się skupić by coś powiedzieć z niewiadomego powodu, albo może zapomniała co to jest? Więc przysłuchiwała tamtej drugiej grupce. To ktoś tam jeszcze jest z ich bandy? W końcu przypomniała sobie co miała się zapytać.

~A.. ta Wielka świątynia, nie? To czym ona jest? Hm? Mam chyba jakieś małe zaniki pamięci czy jak to się mówi, bo pamiętam tylko swoje Imię.

Dlatego iż powiedziała troszkę dużo, zamilkła na chwilę oczekując odpowiedzi której nawet w sumie nie musi dostawać, dalej tam sprzątając bo im szybciej tym lepiej. Tamci to chyba zajęci są nie? O jakiejś dwójce gadają nie? Ale sprzątać sprzątają, więc jakoś się nie opierniczają.

L e o n a r d

Leonard przyglądał się Johanowi gdy ten wspominał o pamięci.
Po krótkiej chwili zaczął opatrywać nogi Johana, podstawiając drewniany przyrząd i lekko ściskając nogi jaszczurowatego tak, aby się wyprostowały.
- Nasz język nie ma takiego słowa, opisujące 'Gorta'. Będąc tutaj prędko zrozumiesz jego znaczenie. - mówił w trakcie.
- Schyl się. - powiedział, podnosząc małą fiolkę z różową substancją. Coś... pływało w niej... Coś trochę długawego i czarnego, ale było mało widoczne.

D a v o s

Wzdrygnął się odrobinę, ale wkrótce kończył już podnosić wszystko razem z resztą.

- Nikt do końca nie wie. Każdy, kto tam starał się iść nie wrócił. -
- Dziwne... Ale, to pewnie sprawka Mgły. Nie jestem jakoś zdziwiony. Mgła miesza z umysłem ludzi. -

Chłopak chciał ścisnąć coś bardzo mocno by jakoś odwrócić swoją uwagę od bólu, ale... jak ręce miał zajęte, to tak naprawdę ograniczony został do gryzienia swojego polika przez ledwo kilka sekund. Gdy Leonard kazał mu się schylić, rudy jedynie podniósł wzrok na... fiolkę?

chłopak przełknął głośno ślinę, wgapiając się... w czarne coś - Co... to jest? - zapytał z słyszalnym wahaniem w głosie.
Przez chwilę jeszcze wgapiony był w dziwny "eliksir", dopiero po chwili schylając się tak jak Leonard kazał.

~Jak nie nasza sprawa? Dopóki są w naszej drużyn... - Szybko przerwała, by za moment znowu konytnuować - grupie, to powinniśmy się interesować dobrem towarzyszy, no nie?
Rzuciła ostatnim ziemniakiem i przeciągnęła się, prostując sobie plecy, a ostatecznie kończąc na pstryknięciu palcami.

L e o n a r d

Leonard nawet nie patrząc na fiolkę otworzył ją i zaczął zbliżać do ust Johana,
chcąc wlać mu te 100 mililitrów substancji do ust, podtrzymując tył jego głowy.
- Leaghan, Maidringhan, Manthizhou i 'nasienie' z Bruidha. - wyjaśnił kompletnie niezrozumiałymi słowami do Johana.
To 'nasienie' najpewniej było ową czarną wicią pływającą leniwie w substancji, która wlałaby się do mordy jaszczurowatego.

Scithe wydawała się nie pozwolić jej odejść, choć Sorrel zbytnio to nie przeszkadzało. Zwłaszcza z tym, jak groźnie wyglądał ten krasnal. Nawet przytulając się z Muire, nie mogła porzucić swoich wyrzutów sumienia, związanych z nie pomaganiem innym w grupie. Naprawdę, nie pomagało to, że najwyraźniej ją obgadywali.
Dziewczyna nerwowo zaplatała malutkie warkoczyki we włosach swojej Melodii, aż w końcu cicho wyszeptała:

M-myślisz, ż-że m-możemy wy-wyjść się p-przewietrzyć?
Atmosfera jest tu troszkę....

Sorrel rzuciła okiem na krasnoluda, na resztę grupy i Davosa

duszna...

Luen nie miał chyba zamiaru wybierać się do lasu pełnego potworów w poszukiwaniu jakiejś świątyni.
- Ale nie powinniśmy mieszać się w ich relacje. - Odparł. Może najlepiej byłoby zająć się swoimi sprawami..
- A z resztą- po prostu skończmy ten temat. - Mruknął, wstając z podłogi i otrzepując swoje kolana z ewentualnego brudu który został na ubraniu. Czy teraz był ten wyczekiwany czas na posiłek? Luen wyszedł z pomieszczenia po skończonym sprzątaniu, stojąc sobie niedaleko drzwi.

Rudy odsuwał lekko głowę za każdym razem kiedy fiołka zbliżała się coraz bliżej do jego ust, nadal oczekując odpowiedzi co takiego jest zawarte w fiolce- a gdy się dowiedział, było już za późno! Leonard podtrzymał głowę Johana- sam czerwonowłosy nie miał już innego wyjścia jak po prostu wypić substancję, więc po chwili...wypił ją, zaraz sam kasłając, jakby ciało nie za bardzo chciało przyjąć nieznajome lekarstwo do organizmu. Chłopak pochylił się do przodu, bijąc się lekko w klatkę poparzoną ręką w nadziei że zmusi się do łyknięcia śluzu.
- guh! -

Czując zniesmaczenie po połknięciu substancji lekko zmrużył oczy, nie mając nawet czym popić. To było obrzydliwe, okropne i śmierdzące. Końcówka jego ogona zaczęła lekko tupać o podłogę z obrzydzenia.

- N-nasienie?! Czego?! -
Johan żałował że to połknął. Przecież do cholery, dobra, lekarstwo, to się da jeszcze wypić, ale kurwa lekarstwo z nasieniem?!
-I w czym to ma pomóc? -
zapytał Leonarda sam nieco oszołomiony wszystkim co mężczyzna posiadał w swoim wozie.
- Jesteś przygotowany na każdą sytuację czy po prostu jesteś jakimś lekarzem? -

M u i r e ___ S c i t h e

Scithe subtelnie kiwnęła głową po krótszym zastanowieniu, i usiłując trzymać Sorrel dość blisko siebie, wstała i zbliżała się do wyjścia z chatki.
Krasnolud obserwował ich z podejrzeniem, ale zadawał się być już zbyt poddany aby jakkolwiek reagować, najzwyczajniej wzdychając raz.


D a v o s

Mężczyzna skończył wszystko podnosić wraz z innymi. Szybko przetarł swoje dłonie o siebie i poszedł do wujka:
- H-hej, to ja, no, ogarnę to jedzenie dzisiaj, dobrze? - powiedział łagodnie, po czym otrzymał tylko znudzony i zmęczony cichy jęk od niskiego staruszka. Sam Davos wydał z siebie ciche chuchnięcie z nosa po czym kiwnął głową i zaczął brać pierwszą drewnianą tacę w zapleczu, patrząc po skrzynkach...
- Dobra. Dość nabroiliście, szubrawcy- już się tym zajmę. Wynocha! - powiedział z uśmiechem i żartobliwie, robiąc teatralne lekceważące ruchy dłoni ku grupie.

L e o n a r d

Leonard cierpliwie patrzył i czekał, aż Johan ogarnie się fizycznie po łyku lekarstwa.
- ... -
Na moment odwrócił się w stronę jego ogona, trochę zafascynowany nim.
Po chwili kiwnął głową i spojrzał z powrotem na jaszczurowatego.
- Leczy pęknięcia i złamania. -
- Jest bardzo niebezpieczny- Bruidh to istota Ceoill- Mgły. Podobna do Ochth. - kiwnął głową w stronę potężnego ciała bestii poza namiotem.
Wyciągnął dość spory kawałek bandaża, drugą fiolkę i wstał, idąc na drugą stronę Johana i obserwując poparzoną dłoń chłopaka.
- Muszę być przygotowany na każdą sytuację. - powiedział trochę ponurem tonem, odpowiadając na pytanie Johana.
Druga Fiolka była trochę większa, i zawierała jakąś bardzo gęstą ciemno-zieloną substancje. Kawałki jakiś ziół unosiły się w tej mazi, ale tym razem nie widać było żadnych 'nasion'.

W momencie gdy Garnek przechodził na drugą stronę rudy o mało nie zwrócił podanego lekarstwa na wieść że... o jednak takie "nasienie" chodziło.

Johan wzniósł ręke lekko do góry, w stronę Leonarda by ten mógł ją opatrzyć. Sam przez moment rzucił zmęczonym wrzokiem na jego hełm, przestawiając powoli ogon bliżej siebie.
- ... -
Chłopak lekko się poddenerwował. Dokładnie w jakie gówno się wpakował? Sam już nie wiedział czy tak łatwo będzie tutaj przetrwać, a książka która wydawała się że mogłaby go uratować może również okazać się wcale nie taka wartościowa!

- Takie potwory to... u was normalne?
Dokładnie co się tutaj dzieje?
I...
Jest tu jakieś miasto? -

Johan zniżył trochę głowe, zawstydzony że zadaje aż tak dużo nagłych pytań w aż tak krótkim czasie, ale... sytuacja raczej tego wymagała.
- Musimy gdzieś spędzić te następne noce... Chyba większośc z nas nie ma gdzie pójść.. -
...
Patrzył na swoją lewą rękę nerwowo- starając się unikać jakiegokolwiek wzroku Leonarda, ale... zostało jeszcze jedno pytanie!

- to normalne, u was, że kupka ludzi pojawia się nagle znikąd, pośrodku lasu? - ton głosu chłopaka zmienił się nagle- jakby chciał docieć o co tutaj specyficznie chodzi, i sam w sercu miał nadzieję że nieznajomy ma na to jakąś odpowiedź.

L e o n a r d

Leonard zaczął opatrywać oparzoną i zranioną rękę Johana, otwierając fiolkę i smarując po dłoni i przedramieniu zieloną maź. Maź trochę parzyła w skórę, i Johan czuł jakby cały czas ktoś skubał go pęsetą, co mogło mu przypomnieć o pająkach co go gryzły.
Odpowiedział na pierwsze pytanie Johana po jego wypowiedzi trzech.
- To zwyczajne istoty. - drugie zignorował.
- Postremus. Trzy dni stąd. -
- Na tą noc zostaniemy tutaj. Już się ściemnia, a podróż w nocy wiąże się ze śmiercią. -
Wyjrzał na moment za namiot, zamyślony... Odwrócił się kończył już smarować dokładnie rękę Johana.
- Zdarzyło się. Przeklęci. -
- Dawno temu przybywali też Święci, z Naen Rith. To nie wy. - rzucił jakoś taki lekko zdekoncentrowany.
Po chwili zostawił Johana i obserwował efekt mazi.

Sorrel pociągnęła lekko Scithe, chcąc jak najszybciej wyjść z chatki.
Przynajmniej ten krasnolud nie chce ich zatrzymać. Miejmy nadzieję, że Davos nic nie zrobi...

Skierowała się w stronę wyjścia z chatki, tuż za Sorrel, wycierajac odrobinę zabrudzone dłonie o swoja spódnicę. Na żartobliwe słowa Davosa ta praktycznie w ogóle nie zareagowała, nie liczac zwykłego uśmiechu.
~No w końcu... Adios!
Podniosła dłoń w geście pożegnalnym i pomachała nia lekko, nie odwracajac się do krasnoluda.

Johan zamknął oczy i ugryzł się w policzek kiedy poczuł szczypiący ból spowodowany dziwną mazią. Starał się uważnie słuchać o czym mówi Leonard, ale nie udawało mu się zbyt skupić na samej konwersacji. Zwyczajne istoty? Ah, tak, przecież jesteśmy u nich. U nich mogą to być zwyczajne istoty. Mimo wszystko, informacja o najbliższym mieście nie za bardzo go ucieszyła- 3 dni to kupa czasu, a... dopiero co minął jeden, nie wspominając już o tym że po jednym dniu Johan miał już serdecznie dość. Pokiwał głową, po czym przyjrzał się z bliska własnej ręce, obserwując dziwną maź.

- Przeklęci? - wzrok chłopaka powędrował na Leonarda - I Święci? -
- Ile ludzi już tak przyzwano, hm? ... I co robili? -
Chłopak spojrzał na własne stopy z lekkim bólem.
- Zgaduję, że jesteśmy tymi gorszymi, eh?
Mam nadzieję, że nie przyciągamy tych "istot" o których mówisz. Jedno spotkanie, a tak się skońćzyło... -

Koniec roboty. Euride po wszystkich wyprostowała się i wydała ten dźwięk jak się rozciągamy idk jak to się nazywa. Potem walnęła kciuka w górę i z patafianami CHYBA wyszła? Trochę jej się nie chce mu pomagać, zrobiła to co miała zrobić już. Posprzątali, nikt nie prosi o pomoc, to mamy wolne. Nie?

Teoretycznie miała teraz gadać z tymi dwoma, ale jakoś nie wie jak zacząć to po prostu sobie wyjdzie i potem pomyśli co dalej i czy da się wyjaśnić to gówno co się jej przytrafiło.

Luen chyba trochę zignorował Davosa, wyszedł z tego pomieszczenia ponownie kierując się do swojego miejsca przy stole. W końcu mogli się najeść, chociaż wątpił że będzie to jakaś uczta. Tak więc usiadł, spoglądając na tą nową dziewczynę.
- Skoro mamy chwilę odpoczynku, to może się przedstawisz? - Powiedział do niej, widząc również jak Sorrel razem z jej "partnerką" wychodzą z pomieszczenia. Trochę się tym zmartwił, chyba nie czują się dobrze w towarzystwie reszty.
No cóż, trudno się mówi. ponownie skupił swoją uwagę na granatowo-włosą.
- Możesz mówić mi Luen. I raczej nie wyjaśnię ci tego jak się tu znalazłaś, bo sam nie wiem jakim cudem my tu jesteśmy. -

Siedziała sobie, palcem tappując sobie w roga. Chwileczkę myślenia przerwał Siwy. Odwróciła się do niego i po prostu mu wyjawiła kim jest.

Jestem Euride... Chyba!

Pewności zbyt dużej nie miała, więc powiedziała to co jej do głowy przyszło. Ale i tak poza jego imieniem najbardziej zaciekawiło że oni.. Nie wiedzą co tu robią? Tak samo mieli?

To ty i ta dziewczynka nie stąd? Was też coś tak w skrócie emm..."tepnęło", tak jak mnie? No bo jak wiesz, rozwałka przed chwilą nie była zamierzona, jak już mówiłam.