- Chyba coś podobnego. - Stwierdził. Mężczyzna nie miał raczej tego wypadku za złe Euride, skoro tego nie planowała to nie była to zbytnio jej wina. Pamięć ich została prawie kompletnie wymazana, zostali przeniesieni do jakiegoś popierdolonego świata na prawdopodobną pastwę losu, ale na co to wszystko?
Luen następnie dodał do swojej wypowiedz
- I ta dziewczyna z kucykiem, która przed chwilą stąd wyszła. Poza tym, na początku było nas trochę więcej. - Powiedział, chłop liczył że również znaleźli jakieś schronienie w tej sytuacji, w sumie dobrze byłoby się z nimi powtórnie spotkać.

Zrobił dziwny wyraz twarzy kiedy dziewczyna przez dłuższy czas nic nie mówiła po czy wstał, otrzepał się i obejrzał się niepewnie za siebie widząc, że nadal nic w sumie nie mówiła. Wyszedł zza krzaków wracając do okolicy gdzie w sumie wszyscy byli. Z szyji przeszedł na swoje prawe ramie, które w sumie już miało na sobie dwa ugryzienia. Rozejrzał się po okolicy szukając jakiegoś miejsca gdzie mógłby gdzieś bezpiecznie usiąść i delikatnie podrapał się po głowie myśląc co powinien robić.

♦♦♦

Kiedy garnek się do niego odezwał Aubin prychnął widocznie niezadowolony z jego wypowiedzi.
- Nawet nie można się pobawić, pff. - Szepnął cichutko do siebie, nie chciał przypadkiem zirytować garnka, bo Bóg wie co ten typek może zrobić jak się porządnie wkurzy. No i jakoż stracił on szansę na zirytowane jaszczurowatego to chłopak usiadł sobie tuż obok namiotu. Nie żeby miał cokolwiek innego do roboty w tym miejscu! Niby by mógł zdenerwować swoim bytem kogoś innego, ale odrobinkę się już mu odechciało przez garnka, który to w międzyczasie zaczął gadać o czymś z jaszczurką. Oczywiście jakoż Aubin za bardzo nie słuchał to jedyne co właściwie wyłapał to jak nazywa się ta kraina w której obecnie przebywali.

Klapnęła sobie z impetem na krzesło, tuż obok Luena i tej nowej laski. Nie chciała zmuszać Sorrel do pozostania w ich towarzystwie, więc jedyne co zrobiła to odprowadziła ją i Scithe wzrokiem, uznając, że kobietka pewnie potrzebuje chwili dla siebie.
Po wyjściu dziewczyn, różowowłosa odwróciła się z powrotem do tej drugiej dwójki.
dziewczynka...? Cholerna, wygląda tylko na niewiele starszą!
~A ja jestem Luvia.
Założyła nogę na nogę i zaczęła się nieco bujać się na krześle, tak o, dla własnej wygody.
~Wszystkiego można się spodziewać, ale nie dziewczyny która spadła i rozdupcyła dookoła stertę ziemniaków! Epickie wejście...

Jakoś nie przejmowała się dziewczynką co wyszła, skoro widziała ją tylko przez sekundę. Walić.

Oparła się na swoim krzesełku, przysłuchując jak siwy się chwali że było ich więcej. To oczywiste, że to coś nienormalnego.

~No cóż, to chyba ktoś się nami bawi, haha! Było was więcej, powiadasz? Coś resztę zjadło, czy różnica osobowości czy jak to się mówi?

Nawet mogło tak być, i nie zdziwiła by się jakby tak na serio było.

Mała coś tam gada i chyba (?) działało to w małym stopniu jako komplement.

~Ha ha! Gdyby nie te miękkie lądowanie, to by mnie teraz wszystko pewnie bolało. Lepszego wejścia sama bym nie zrobiła, muszę podziękować kiedyś ktosiowi.

~A..Ten.. No.. Upsik, wyleciało z głowy.

- Poszli bawić się z pająkami. - Odparł. A szkoda że Roshi dała się przekonać tak na tak idiotyczny pomysł..
Może wszyscy razem byliby tutaj. To było trochę przykre, ale trzeba być dobrej myśli.
- W dodatku, spotkaliśmy człowieka który spadł z nieba. - Dodał. W sumie ta sytuacja była trochę podobna do sytuacji z Aubinem.

Podniosła głowę i swoje spojrzenie prosto na sufit, bawiąc się w międzyczasie kosmykiem włosów.
~E tam, Roshi pewnie rozdupiła połowę lasu swoją siłą. Pająka też by pokonała z palcem w dupie.
chyba...

Spoiler

{Prastary Strażnik}

Roshi

I owszem, Luvia miała dużo racji w swojej wypowiedzi, ale gdyby wszystko było takie proste..
- Gdyby nie była tak lekkomyślna, to nie wpakowaliby się w takie bagno. - Odpowiedział rzucając krótkie spojrzenie Luvii.
Uczucie ssania w żołądku było okropnie irytujące i wyczekiwał na moment aż Davos przygotuje im jedzonko. Cóż, zwykła rozmowa mogła odwrócić choć trochę uwagę od głodu.
- Nie rozumiem czemu się to nam przytrafiło. - Odparł, prostując swoje nogi na krześle i opierając plecy o krzesło, jego wzrok powędrował w sufit zamykając oczy i delikatnie zmarszczył czoło. Nic nie pamiętał, a to uczucie było strasznie irytujące dla Luena.
- Ciekawi mnie fakt kim byliśmy zanim nas tu wyrzuciło. - Westchnął