Johan przykucnął obok ustawionych obok siebie siedmiu kamieni..
Przez moment położył na jednym z nich swoją rękę. Zamyślony spojrzał raz to na księgę, raz na niejakie groby.
Wiedział po co są tu te kamienie, i tak jak był w stanie przypuszczać- domyślił się, że nie byli tu jedynymi ludźmi na tej ziemi, ale... w tym momencie najbardziej interesowało go to, co mogło zabić te siedem osób, a jednym z jego domniemań było to, że nieznajomy gigant mógł być powodem ich śmierci.

Dopiero gdy rudy wyjrzał w stronę grupy zdał sobie sprawę że naprawdę jest tu coś nie tak. Jakieś larwy? A-ale może jakaś magia? Albo.. klątwy?
Chłopak zasłonił usta swoją ręką jakby starając się powstrzymać odruch wymiotny. Nienawidził robali- albo bał się ich do tego stopnia, że najlepiej spaliłby je ogniem ale... chyba prędzej by uciekł niż coś z nimi zrobił.

Po kilku minutach gdy chłopak złapał swój wdech przysłuchał się dokładniej rozmowom nieznajomym. Gigant na pewno zachowywał się podejrzanie, albo po prostu udawał jakiegoś głupka, lub... sam też nie wiedział co się tu dzieję, jednak na pewno wiedział co stało się z tymi siedmioma osobami. Po chwili Johan złapał za księgę i wstał, podchodząc zaś do grupy nadal trzymając jakąś odległość. Z niesmakiem spojrzał na Novaro jak i na Luvię.

- ... -

Zwrócił się do czarnego giganta, który bardziej kojarzył mu się z jakąś zjawą niż człowiekiem.

- Skoro masz czas na pytania, to... wiesz gdzie jest tu jakaś wioska? A ty sam- co tutaj robisz? I jak zginęły te... osoby -

Sam starał nie odwracać się wzroku z zjawy, wskazując swoją ręką kamienie przy których zawitał kilka chwil temu. Nerwowo ścisnął bardziej księgę przy swojej klatce oczekując odpowiedzi potwora.

Chłopak dodatkowo ochlapał grupkę wpadając w maź, która wydobywała się z samego chłopca.
Eugh. - Pomyślał, widząc jak jego włosy pokryte są odrobiną tego czegoś.
Gdy czarna istota wzięła głos, mówiąc że prędzej czy później umrą, zamyślił się przez moment.
Czy to może mieć związek z tym, co widział? Mężczyzna miał wątpliwości, bo czy warto ufać takiej zjawie?
Trzeba się jak najszybciej stąd wydostać. - Westchnął, dopiero zauważając jak larwy wydobywają się z ciała kobiety po dotknięciu ręki chłopaka. Zdecydowanie obrzydziło to Luena, oddalił się od kobiety znacznie (w inną stronę niż Pandora). Kobieta rozrzucała robale po tym miejscu, dlatego więc Luen stwierdził:
- Nie rozrzucaj tych larw! - Z lekkim obrzydzeniem na twarzy. Ale.. chwila? Również został ochlapany tym czymś, jak i kobieta z fioletowymi włosami. Oprócz obrzydzenia, teraz również czuł znaczny strach.

~Pocałuj mnie w dupę!
Słowa Luena zirytowały ja jeszcze bardziej. Luvia miała cicha nadzieję, że ktoś pomoże jej w uporaniu się z robactwem - nawet jeśli na ich miejscu też nie dotknęłaby siebie kijem przez szmatę.
I tak, jakby na złość, rzuciła jedna larwę w jego stronę.

Na wcześniejsze prychnięcie Luvi przechylił głowę. Ty mały szubrawcze. Widocznie z jakiegoś powodu nie wiadomo czemu nagle zaczęły się pojawiać larwy, a dziewczyna zareagowała dość nieźle. Istota tak jakby..Prychnęła gdy Luvia miała problem? Można tak powiedzieć.

Sorrel nagle poprosiła cosia czy może im pomóc. Ten popatrzył się na jełopów, i odpowiedział.

~Mogę.

I...

Nawet się nie ruszył z miejsca. Spoglądał tylko na nich, gdyż już zaczynali coś robić. Nagle istota z niewiadomego powodu strzeliła pojedynczym palcem (?), wydając lekki trzask, tylko nie wiemy czy to kości czy coś innego. Nic się nie stało. Mokrego chłopa jakby dalej ignorował? Ostatecznie Rudy zadał mu kilka pytań, wskazując na kamienie. Czy jest tu jakaś wioska, czym jest i jak umarli wcześniejsi.

~Pewnie jest.

No i cóż, na pytanie na to co tutaj robi nie odpowiedział, na trzecim pytaniu podszedł powolnie do kamyków, i skrzywił się w ich stronę.

~Nie wiem jak zginęli i gdzie są ich ciała.

Mówił trochę głośniej niż wcześniej, na tą dwójkę łamag bawiących się larwami nie patrzył, szkoda się w ogóle odwracać. Dalej oglądał te kamienie, jakby coś było nie tak.

Gdy Luen rozkazał Luvii zaprzestać, ta odpowiedziała, i od razu została sparaliżowana na sekundę, sięgając po kolejną larwę. Dalsze próby skutkowałyby tym samym. Na szczęście większość z larw już pełzało po ziemi, rozchodząc się po całej okolicy. Parę z nich jeszcze zostało na nodze i obok głowy Luvii, ale to tyle.

Trawa gwałtownie rosnąca wokół coraz to mniejszej kałuży magicznej cieczy dalej rosła. Parę BIAŁYCH KWIATÓW powstawało w tym miejscu. Tuż po tym, jakiś korzeń zaczął się wychylać z ziemi. "Magia" została prawie całkowicie wessana przez naturę.

W międzyczasie, gdy dziewczyna czekała na odpowiedź ktosia, Luvia lekkomyślnie zaczęła rozrzucać larwy wszędzie. Sorrel odsunęła się jeszcze bardziej, a jedyna rzecz powstrzymująca ją od ucieczki gdziekolwiek indziej, była Melodia. I oczywiście czekanie na odpowiedź ktosia.
Akurat jak to pomyślała, ktoś coś powiedział.

O-oh...P-pewnie go jakoś obraziłam i teraz pewnie nas niena- nie lubi...

M-może mog-moglibyś-ście umyć ręc-ręce w wo-

Sorrel nie dokończyła zdania zauważając nagły wzrost flory. Kucnęła lekko i spojrzała na jeden z bliżej rosnących boberków.
Ale śliczne!

Odpowiedzi na pytania tak jakby prawie nie otrzymał. W sumie, wiedział po usłyszeniu wcześniejszych rozmów że sama zjawa nie jest wielce gadatliwa.

Chłopak rozluźnił się nieco, a po chwili już zaczął powoli krążyć dookoła grupy, patrząc osądzająco na Luvie.
Do końca nie wiedział w jakiej sytuacji się znajduje, wszystko to nie miało sensu! Paru randomów z cholera wie gdzie i jakiś gigant typo który wygląda jakby go coś przejechało.

Ugh.
Johan zatrzymał się w tym samym momencie w którym dziwne kwiaty zaczęły drastycznie szybko wyjawiać się z ziemi. W tym momencie naprawdę nie wiedział czego się spodziewać, jedynie odsunął się trochę od tych nienaturalnych roślin i krzyknął do dziewczyny o kruczoczarnych włosach która widocznie zachwycała się florą.

- Hej, jak się nazywasz? Może lepiej byłoby się odsunąć od tego, hm?
Ah.. tak w ogóle, to jak każdy z was ma na imię? Wątpię że pojawiliśmy się tu bez powodu... - chłopak wydawał się zakłopotany wszczęciem rozmowy, a po chwili zagubiony w myślach bawił się kosmykiem włosów kątem oka patrząc na zjawę.
- Jedyne co pamiętam to moje imię...wątpię... że to dobry znak...jakiś czar?...przynajmniej tak mi się wydaję...

Tuż po słowach Luvii, kobieta nagle została sparaliżowana, prawie tak samo jak w wypadku chłopaka z różowymi włosami.
Same zdanie kobiety trochę go rozbawiło. Chciał coś powiedzieć, by specjalnie zagrać na nerwach kobiety, lecz wstrzymał się od głosu.
Natura wchłonęła całą maź chłopca, a w tym miejscu gwałtownie szybko zaczęła rosnąć trawa i jakieś białe badyle. Dodatkowo, jakiś korzeń zaczął wyłaniać się z ziemi. To już nie wyglądało zbytnio dobrze.
- Nie wydaje mi się, że te robale coś ci zrobią. - Owszem, były obrzydliwe, ale pomimo tego nic więcej nie robiły.
Większość rozpełzła się po okolicy, a tylko kilka z nich było przy Luvii, Luen chcąc być uprzejmy, zerwał jakąś gałązkę z młodego drzewka i podchodząc do różowo-włosej, odgarnął patyczkiem larwę z kaptura kobiety, a potem z nóg.
- Mówcie mi Luen. - Odpowiedział na pytanie rudej.

Uśmiechnęła się pod nosem, gdy Luen jako jedyny postanowił jej pomóc.
~Wystarczy to, że wyglądają obrzydliwie.
Postanowiła na ten moment nic nie wspominać o płaszczu dzięki któremu tak właśnie spanikowała. Nie na co dzień spotyka się ubrania które odczuwają każde dotknięcie dokładnie tak samo jak skóra.
~Ale doceniam twoją... pomoc.

Po pytaniu rudzielca ponownie przedstawiła swoje imię.

Spoiler

{Prastary Strażnik}

Roshi

~Co znow- E, E! PUŚĆ MNIE!
Przestraszona spojrzała na jezioro, a potem na tą dziewczynę z pięknymi i gęstymi włosami. Skoro jakaś wydzielina z chłopaka doprowadziła ją do takiego stanu, to jakie sekrety trzyma za sobą to jezioro? Co jeśli tam pływają jakieś tajemnicze stwory?
Tak czy siak - do wody nie wejdzie!
~ZOSTAW, NIE CHCĘ! SIAD!
PÓŹNIEJ SIĘ UMYJĘ!!!
W dłoń złapała niewielką ilość piachu i rzuciła nią w twarz kobietki, usilnie starając się oprzeć sile dziewczyny i nie dać wrzucić do wody.

Chłopak westchnął. Widocznie tylko parę osób było zainteresowanym tym co mówi, ale koniec końców nie przeszkadzało mu to.
Do momentu gdy jakaś białowłosa laska nie zaczęła ciągnąc tej robaczej za nogi, co to, przedszko-

..
TAK. TO PRZEDSZKOLE.

-E, TY! Co z nią robisz?! -

Johan szybko podbiegł do nieznajomej i złapał ją za ramię, jakby powstrzymując ją przed dalszymi krokami w stronę jeziora.

Sorrel nie patrzyła w stronę rozmówcy, mówiąc tylko rozmażonym tonem.

Ale te kwiatuszki nic nie robią. Te robaczki też nie. To tylko ta biała maź tego chłopaka sprawiła, że oni opuchli.

Kiedy skończyła mówić zorientowała się, co i do kogo właśnie powiedziała . Gdzieś w tle zauważyła walkę Luvii z Roshi.

M-mam na imię So-Sorrel. Moż-może le-lepiej nie wrzucajcie Luvii do wody? T-to był głupi p-pomysł...

Ten cosiek powiedział, że może pomóc, ale to zabrzmiało, jakby mógł, ale nie chciał... Czy naprawdę, aż takie złe wrażenie na nim zrobiliśmy? Mo-może jednak zmieni zdanie?, pomyślała Sorrel i nieśmiało spojrzała na ktosia.

Roshi zwinnie wywróciła Luvię na ziemię, ciągnąć ją po błocie prosto w stronę jeziora. Dla Roshi, Luvia była leciutka. Nie sprawiało jej żadnego trudu trzymanie jej ze sobą. Nie miała też za bardzo pojęcia, że dziewczyna aktualnie doświadcza ból.

Melodia słyszana przez Sorrel zaczęła się coraz gwałtowniej urywać, i jakby zanikać całkowicie. Pojawiła się u niej myśl, że melodia mogłaby nawet i zniknąć na zawsze.

Luvia rzuciła garstką błota, starając się wcelować w Roshi, ale nie udało jej się, i błoto poleciało mniej więcej w okolice bioder Luena.

John szybko podbiegł do Roshi, ale łapiąc ją za ramię wcale jej nie powstrzymał - dla Roshi, smoczy chłopiec nie wywierał żadnego ciężaru, i mogła się swobodnie poruszać. Po chwili, byliby przy jeziorze.

Jezioro miało jakiś biały mglisty osad nad swoją wodą. Tym dłużej wpatrywano się w samą wodę, tym bardziej ktoś wytężał oczy. Nie tyczyło się to Bezimiennej Nicości.

whoops
Mimo, że Luen dostał od Luvii błotem to ta i tak posłała mu błagalne spojrzenie. Miała dość tej grupy, robactwa, bólu i jeszcze raz tej grupy!
~KURWA! Nie widzicie, że z tą wodą jest coś nie tak?!
Luvia mimo bólu postanowiła dalej próbować przeczołgać się w zupełnie drugą stronę, jednocześnie kopiąc i starając się odepchnąć od siebie Roshi.
~UMYJĘ SIĘ PRZECIEŻ, ALE PUSZCZAJ MNIE DO CHOLERY!! JUŻ NIE MAM TYCH LARW NA SOBIE!!
...
~Proszę!

Spoiler

{Prastary Strażnik}

Roshi

Johan bardziej zaniepokoił się faktem że białowłosa była nie do powstrzymania niż tymi krzykami robakowatej.

Chłopak po prostu patrzył na dwie dziewczyny nic nie robiąc... to nie tak przecież że powstrzyma nieznajomą, a tej robakowatej to i tak nie zna, więc w sumie był obojętny na to co się stanie. Podszedł jedynie parę kroków bliżej do Roshi by zobaczyć jak dziwna woda zareaguje na wrzucone ciało.

Dziewczyna dopiero teraz zauważyła, że woda jest skażona. Czy ja zawsze byłam taka roztargniona?, pomyślała i zauważyła, co do cholery Roshi odwala.
Czy ona jest głupia?!, Sorrel poczuła panikę i rzuciła się za Johanem, ale zamiast łapać Roshi za ramię, złapała Luvię i starała się ją przyciągnąć, w jakikolwiek sposób nie pozwolić, by wpadła do wody.

- Czy ty oszalałaś?! - Luen skierował to zdanie do Roshi. Kobieta wrzuca dziewczynę do jakiegoś jeziorka po środku zadupia, nie zważając nawet że może zrobić to jej krzywdę! Niewolnik Losu podążył za dwójką, widząc że nie zdoła powstrzymać samej Roshi, chciał złapać Luvię kiedy tamta wrzucała ją do wody.

~To NIE JEST pomoc!
Luvia nie poddawała się do końca i nawet kiedy zawisła w powietrzu, bo wspaniałomyślna Roshi jednak postanowiła tkwić przy swoim planie, starała się chwycić ciała Roshi albo chociażby Luena I Sorrel którzy przybiegli jej na pomoc.