• Pradawne Wezwanie
• Vlandia
• Rządy
• Konflikt
• Szlachetna Krew
• Drugorzędni

"Czarne sztormy gromadzą się ponad rozdarte wojną lądy. Armie wykonują swe ostatnie, zmęczone marsze ku bitwie, odpowiadając pradawnym więziom i wezwaniom. Podarte sztandary szlachetnych rodów powiewają przed krwawą nawałnicą potyczek: niektórzy polegną, aby nigdy znów już nie powstać - inni za to przetrwają nieustającą burzę. Przez zrujnowane imperia Vlandii, dzikie bestie wojny są znów spuszczone ze swoich smyczy. Gdzieś, na błotnistym polu bitwy, prosty człowiek staje się bohaterem -- i bohater staje się królem."

Spoglądaj na upadające królestwa wokół, z twojego nowego tronu.

Przyszła kolej na ciebie.

Zza balkonu twojego nowego pałacu widzisz szerokie lądy Vlandii - krainy królestw i krainy konfliktu.
Nikt nie dziwi się, czemu. Lądy te są żyźniejsze niż jakiekolwiek inne znane miejsca na świecie.

Wiesz, że kiedyś, te wszystkie lądy będą twoje.

---

Vlandia to kraina pełna mniejszych księstw i plemion, które wszystkie szukają swojego miejsca na świecie. Każdy z was rządzi jednym z większych państw:

Stalowym feniksem północy, który powstał niespodziewanie ze swoich prochów z nowym przeznaczeniem i tytułem, Adelreich

Wędrownym klanem orków podróżującym na plecach gigantycznej bestii, szukający domu i jedności ze swoim bogiem, Gotai

Leśnym i kupieckim królestwem Eden, w którym dobroczynne ambicje jednego władcy pogrążyły kraj w nędzę, i nadzieja powoli ginie

Potężnymi plemionami korsarzy wschodnich zatok i wybrzeży - Ymiren, zjednoczony przez nietypową parę watażków o niespotykanym duchu walki i ambicjach

Egzotycznym królestwem wschodnich gór, wyzwolone z tyranii i starające się o swoje miejsce na świecie - w wierze i w ich starożytnej kulturze, Baccakis

...

Po ukoronowaniu nowych władców - Adelheid i Sułtana Tanri-kiz, kraj Eden postanowił urządzić radę narodów dla zawiązania nowych relacji między nacjami i nowo przybyłym ludem z Wędrującego Żółwia. Większość świata doświadcza ponowny początek konfliktów i sojuszy.

To jest początek nowej ery dla Vlandii.

To RP działa na nowym systemie mojego autorstwa - "Systemie Podboju"
W tym RP wcielasz się we władcę lub jego zastępcę-doradcę, gdzie sprawujesz rządu nad twoimi podległymi ziemiami.
Będziesz wykonywać logiczne decyzje, wpływające na zadowolenie ludu i dobrobyt kraju.
Każda "tura" w grze trwa jeden miesiąc, ale podczas tej tury może się wydarzyć wiele rzeczy między waszymi postaciami i z resztą świata.

Każdy władca i jego rada posiada wartości w następujących rubrykach:

Wojna - Wiedza taktyczna i bojowa postaci. Umiejętność koordynacji wojsk i charyzma w podchodzeniu do nich.

Dyplomacja - Charyzma otwarta. Umiejętność dogadywania się z innymi postaciami i uszczęśliwiania większej ilości osób

Zarządzanie - Zdolności związane z prowadzeniem kraju i gospodarowaniem ekonomii jak i ludności w efektywne sposoby

Intryga - Wiedza polityki i umiejętność manipulacji innych poprzez kłamstwa i szpiegostwo

Nauka - Wiedza o świecie i osobista wiara. Postacie z wysoką Nauką mogą mieć silniejszą magię i efektywniejsze metody

Każdy władca posiada swoje ziemie, zwane Regionami. Każdy region ma swoją populację, lojalność i wyroby, które można eksportować do innych zakątków swojego kraju lub do innych państw dla przychodu. W regionach mogą mieścić się budynki, które mogą zostać wybudowane za Glis i wymagają daną ilość tur na ukończenie. Z regionów biorą się również oddziały wojskowe, które będą niezbędne do przeżycia nacji.

Każda nacja otrzymuje lub traci Glis ze skarbca co turę, i podczas tury może go wydać na różne rzeczy, choć nie musi.
Każda nacja też kontroluje daną ilością wojsk, które będą zwyczajnie opisane nazwami, lokacjami i liczbami dywizji.

W Spoilerze pod każdym postem chciałbym, aby każdy zapisywał statystyki swojego Władcy, Zastępcy i Rady i aktualny stan Glis
Tyle powinno wystarczyć.

"Kto zna wroga i zna siebie, nie będzie zagrożony choćby i w stu starciach.
Kto nie zna wroga, ale zna siebie, czasem odniesie zwycięstwo,
a innym razem zostanie pokonany.
Kto nie zna ani wroga, ani siebie, nieuchronnie ponosi klęskę w każdej walce."
- Sun Tzu o Sztuce Wojny

Podczas rozgrywki nieunikniona będzie wojna.
Podstawową mechaniką bitew i starć jest następująca:
Gracz posiada oddziały wojskowe, które mogą być złożone z dowolnej ilości wojsk.
Każdy typ wojsk ma swoje Morale, Atak, Obronę i Manewr, jak i po części ukryte atrybuty w walce z innymi typami wojsk.
Morale sygnalizuje siłę mentalną wojsk i limit ich możliwości podczas bitwy. Gdy Morale oddziału spadnie do 0, wycofuje się z pola bitwy.
Atak i Obrona to standardowe statystyki, które przeciwdziałają sobie podczas starć.
Manewr sygnalizuje pierwszeństwo danych wojsk i umiejętność pogoni i ucieczki oddziału.

Te oddziały mogą wykonywać marsz na dane regiony z danym rozkazem.
Gdy oddziały mają rozkaz Ataku lub same zostaną Zaatakowane, rozpoczyna się Bitwa na danym regionie.
Bitwa ma osobne "tury", zwane Potyczkami. Przed każdą potyczką, gracz może wpływać na różne sposoby na bitwę, dając rozkaz odwrotu lub wybranych manewrów.
Co Potyczkę, każdy oddział traci daną ilość ludzi i Morale. Na zwycięstwo może też wpłynąć ułożenie i typ terenu na którym jest pole bitwy.
Gdy cała armia straci całe Morale, wykonuje odwrót do pobliskiego przyjaznego regionu i stara się automatycznie zreorganizować i

Zazwyczaj, wystarczy większa liczba wojsk, aby odnieść zwycięstwo - ale aby w pełni wykorzystać potęgę militarną państwa, należy zwracać uwagę na te czynniki.

Równowaga dobra swego i dobra innych - zachwiana przez najcięższy z brzemieni, jakie człowiek może kiedykolwiek nieść.
To od władcy zależy los tysięcy - i tylko od niego zależy los jego dziedzictwa i legendy.

Każdy gracz wciela się w rolę władcy nacji lub jego zastępcę.
Każdy gracz ma w sobie szlachetną krew - czy to dynastii dzisiejszych czy dawno zapomnianych.
Ta szlachetna krew ma w sobie moc - moc godna powierzeniu tylko elicie ludzkości.

Postać gracza może dysponować jednym lub nawet dwoma Mocami, które może wykorzystać co jakiś okres czasu aby wpłynąć na daną postać lub kraj dzięki magicznym siłą wszechświata. Te moce są tym silniejsze, tym silniejsza jest krew rodu.

Każdy gracz ma postać, która posiada: Wygląd, Nazwę, Tytuł, Płeć, Wiek...
i ewentualnie inne, mniej ważne informacje.

Po stworzeniu postaci, graczom zostaną przydzielone Kraje, które były zadecydowane przed samym początkiem tej gry.

A WIĘC RUSZAJ!
ZOSTAJ ZAPAMIĘTANY PRZEZ WIEKI JAKO
NAJWSPANIALSZY WŁADCA VLANDII!

(Tu będą moje postacie 'wspierające', 'drugoplanowe')

Spoiler

___________________~ S A V A__S E R E F A M ~
_________________________WIELKI WEZYR BACCAKIS
______________________________Płeć: ♂ | Wiek: 21
_______________________________Rasa: Rakshasa


______________________Wygląd: Górujący nad większością innych istot, Sava jako Rakshasa ma około 3 metrów wzrostu połączonych
______________________ z wyćwiczonym i naturalnie silnym ciałem. Posiada dość nietypowe jak na jego lud długie, bujne włosy, które się ______________________ naturalnie spleciają w pojedyncze zaostrzone kłębki pod koniec. Wystawia uszy do góry, gdy jest w obecności innych.
______________________ Sava przedstawia się jako doświadczony i pewny siebie wojownik.

______________________Historia: Sava Serefam, znany przez swój ojczysty lud jako Sava Śmiały za jego nieustępliwą determinację w walce i
______________________prowadzeniu armii, to Rakshasa z dawniej autonomicznego księstwa Harraki. Został usadzony w radzie nowego
______________________Sułtana Baccakis, Tanri-kizy, przez dawny układ między wcześniejszymi władcami obu państw.

______________________Urodzony w królewskiej rodzinie Harraki jako następca tronu Seferamów, Sava miał życie pełne trwogi - wojownicze tradycje ______________________jego rasy wyrzeźbiły go w silnego wojownika, a jego czas na dworze królewskim zamienił go w szanowanego polityka gdy miał ______________________tylko 14 lat. Gdy północne plemiona zjednoczyły się, aby podbić państwo, Sava stanął w obronie Harraki - zyskując po krótkim ______________________czasie małą armię, z którą prawie całkiem samodzielnie odbił północnych najeźdźców i uratował setki swojego ludu. Ta wygrana ______________________mianowała go definitywnym następcą tronu Harraki i sławnym wojownikiem. W wieku 15 lat Sava otrzymał honorową pozycję w ______________________radzie swojego ojca, króla Raja, jako generał i strateg państwa.

______________________Rok później, sąsiednie imperium Baccakis zaproponowało aneksję całego Harraki, w zamian za polepszenie tam infrastruktury
______________________i zapewnienie im bezpieczeństwa. Jeden warunek, jaki Raj postawił, był taki, że Sava i jego pierworodni potomkowie mają
______________________zasiąść w radzie następnego Sułtana. Choć Sava sprzeciwiał się oddaniem niepodległości swojego kraju imperialistycznym
______________________ambicjom innych, to jego zdanie zostało odrzucone a układ przyjęty po dość nietypowej egzaminacji młodego Rakshasy.
______________________I tak właśnie rozpoczął się proces integracji Harraki.

______________________Koronacja nowego Sułtana oznaczała nowe życie dla Savy.
______________________Kto wie, jakie trwogi czekają go na drodze do spełnienia swoich ambicji?

Spoiler

_________________~ T H A L A S S U S__F E A T H E R M O O N ~
_______________________________________ERAN EDEN
_____________________________________Płeć: ♂ | Wiek: 58
________________________________________Rasa: Elf


______________________Wygląd: Thal wyróżnia się spośród innych swoimi licznymi tatuażami na twarzy i charakterystycznie ułożonymi,
______________________długimi i srebrno-zielonymi włosami. Ma dość krótkie uszy jak na elfa, przez co często był celem oskarżeń
______________________o nieczystość krwi. Jego przenikliwy wzrok nosi ze sobą lekko połyskujące szmaragdowe oczy.

______________________Historia: Niegdyś doradca-zastępca dwóch poprzednich władców Eden, został wykopany przez Alice i zamieniony na Cyrila.
______________________Przez kilka lat, Thalassus zbierał ludzi i przygotowywał się na rewolucje i obalenie tronu królowej. Teraz, współpracuje
______________________z Cyrilem aby odbudować kraj, oferując swoją bystrość, chytrość i wiedzę z wszystkich lat służby w armii
______________________i w dworze królewskim.

Spoiler

_________________~ F L A R I A__T E U I E R B E R N ~
_______________________WYSOKI INKWIZYTOR ADELREICH
________________________________Płeć: ♀ | Wiek: 45


______________________Wygląd:Flaria to średniego wzrostu kobieta ze szczupłą budową i białymi włosami.
______________________Jak każdy z jej terenów i ze Szkarłatnej Inkwizycji, posiada tajemnicze czerwone oczy.
______________________Pod oczami posiada pozornie wytatuowane ciemne znaki.
______________________Wszystkie jej cechy fizyczne kryją jej starszy wiek i tworzą iluzję młodej, pięknej Flarii.

______________________Historia: Urodzona w Nathrii jako drugorzędny potomek lokalnej rodziny szlachciców, Flaria była
______________________trenowana na kapłankę światła świętej Evy przez większość jej dzieciństwa. Wychowała się w złotej erze Nathrii,
______________________gdzie dawne Ulmsreich straciło panowanie nad całą południową Vlandią. Niestety, ta złota era zakończyła się
______________________krucjatą sąsiedniego kraju w imieniu innego, pogańskiego boga.
______________________Tysiące ludzi, w tym rodzina Flarii zostali wymordowani w imieniu tego fałszywego boga.
______________________Flaria postanowiła dołączyć do kontr-krucjaty po kilku latach, zwaną Szkarłatną Krucjatą
______________________i przyniosła ze sobą poparcie całej Nathrii. Krucjata Flarii szybko przyniosła sukces.
______________________Większość zamieniono w wierzących siłą, a bardziej wytrzymałych poganów wybito.
______________________Młoda wojowniczka znalazła rozkosz w obserwowaniu, jak umysły heretyków zostają formowane na nowo
______________________w cudownym świetle Evy. Wkrótce, państwo Nathrii zamieniło się
______________________w teokrację zwaną Szkarłatną Inkwizycją, dowodzoną przez Flarię, która zaprzysięgła pozbyć się każdego niewiernego z Vlandii.

______________________Po wielu latach, powstało nowe państwo Adelreich, którym dowodził młody Adelheid.
______________________Flaria bardzo gwałtownie i pozornie nieprzemyślanie zaproponowała współpracę z Adelheid, ratując kraj przed
______________________natarciami z innych państw dzięki jej armii wiernych. Szkarłatna Inkwizycja stała się główną siłą militarną w Adelreich,
______________________a Flaria zasiadała na swoim tronie w Nathrii, służąc jako doradca i ewentualny zastępca młodego Adelheida...
______________________Na wypadek, gdyby coś mu się stało...

❊Imię :Cyril Fawncrest I
❊Tytuł : Władca Edenu
❊Wiek :21
❊Wygląd : Cyril to dość urodziwy satyr, posiadający metr 70 wzrostu. Wcześniej posiadał on beztroski wyraz twarzy, jeszcze za czasów niedawnego władcy, jednak teraz gdy musiał niespodziewanie objąć tron, twarz jego przybrała bardziej bladych kolorów doliczając do tego bardzo widoczne wory pod oczami. Sama jego postać kojarzy się z zapachami cynamonu, imbiru, oraz jabłek wraz z znużeniem jego twarzy przez wykonywanie masy prac nad dokumentami.

| Nazwa: Caesillia |
| Tytuł: Jarl |
| Wiek: 29 |
| Płeć: Kobieta |
| Wzrost: 165 cm |

Imie: Sigfrid Astrid Thorvald
Tytuł: Konungr
Wiek: 26
Wzrost: 186 cm
płeć: kobieta

Spoiler

|Tanri-kiza Yilan|
|Sułtan|
|Kobieta|
|20|

Tytuł ✦Król Gotai

Nazwa ✦ Ak'Karukat

Wiek ✦ 69

Płeć ✦ Mężczyzna

Prolog
Konferencja w Kholas

W samej stolicy kraju Eden, w Kholas, Cyril Fawncrest zebrał wszystkich władców nacji na konferencje i ucztę w pałacu.
Sam kraj Eden wygląda słaby - ulice są brudne, ludzie nieszczęśliwi a wiele budynków zaniedbanych. Nawet z najlepszymi staraniami Cyrila, nie dało się ukryć stanu kraju. Może wizerunek Kholas poprawiłyby bujne i piękne drzewa wokół ulic, ale jesień zdjęła wszystkie liście, zostawiając nagie, martwe gałęzie nad miastem.

Z lądów surowego północnego wschodu, klany Ymiren reprezentowała para dwóch kobiet - wódz i Konungr Sigfrid, a u jej boku Zastępca-Jarl Caesiilia. Nikogo z Ymiren nie było, prócz nich. Dotarli tutaj przez mały, długi statek z wizerunkiem smoka na dziobie z przodu. Resztę drogi spędzili spacerem, oglądani przez zniesmaczonych mieszkańców doków i kilkoro z pozostałych strażników.

Z samej północy, na powozie pełnym strażników i rycerzy jako eskorta, jechał młody Arcybiskup Adelheid. Każdy patrzył się raczej ze zdumieniem na okazałość prezentacji Adelreich. Arcybiskup zatrzymał się u wrót pałacu, przy dworze. Nieznajomi patrzyli się na niego ze zdziwieniem i najwięcej go obgadywali, spośród każdych innych władców.

Z zachodu, noszony przez wielkie, czarne bazyliszki na własnym tronie siedział Wielki Ak'Karukat, starzec i król wędrującego klanu Gotai. Choć jego strój był ciemny i nudny, a świece na głowie dziwne i uciążliwe, to wszystko to sprawiało ogromnie niepokojące wrażenie u mieszkańców Eden. Podczas samej drogi przez nacje Eden, Ak'Karukat wraz z jego bestiami, żoną Urati i małą gwardią spotkali się z oporem od strony krnąbrnych chłopów, szukających z nim bitwy. Ciała ich zostały już dawno zakopane, a zarządcy regionu zakłopotani nagłymi stratami populacji. Również zatrzymał się niedaleko wrót pałacu, w prawie tym samym czasie co młody Adelheid.

Na ogromnym słoniu przybyli też wschodni sąsiedzi Eden - dwóch wężoludów, Nag, służących jako gwardzistów; wielka humanoidalna bestia przypominająca tygrysa; a obok niej sama władczyni i Sułtan Baccakis - Tanri-kiza. Wydawała się stać dumnie nad mieszkańcami Kholas. Jej skrzydła lśniły na tle ponurych ulic miasta jak gwiazda na tle kosmosu. Wspomniana wcześniej bestia, Sava, uważnie obserwował wszystko wokół na baczności. Dotarli nieopodal pałacu, i powoli schodzili z potężnego słonia.

...Cyril właśnie skończył ostatnie przygotowania. Konferencja i uczta niestety były sporym wydatkiem - pieniędzmi, które mogłyby zostać przeznaczone na inne, ważniejsze rzeczy. Ale ta konferencja może się okazać jedyną nadzieją na zapewnienie bezpieczeństwa nacji Eden.
Niedawno mianowany Eran Cyrila - Thalassus, był aktualnie poza miastem, negocjując z różnymi lokalnymi władzami i polepszając z nimi relacje.
Stał przed zamkniętymi wrotami do pałacu, oglądając się ostatni raz po wyczyszczonym, lśniącym pałacu Kholas. Goście czekali.

Przez pałac dało się usłyszeć energiczne tuptanie kopyt Satyra.

Cyril krążył w kółko, trzymając jeden palec przy swoich ustach niepewnie. Zdawał się wpatrywać w podłogę, jednak w jakimś momencie jego uszy podskoczyły, a on spokojnym krokiem z każdą minutą zbliżał się do wielkich drzwi pałacowych, na których widniały ambitne rzeźby. Każda z nich przedstawiała postacie żyjące w królestwie pełnym dostatku, co z obecnymi widokami które prezentowało sobą państwo było dość sprzeczne.

Jednak wreszcie wielkie wrota się wychyliły, a w nich satyr w akompaniamencie swojej prywatnej straży i 10 osobników służby pałacowej.
Cyril przemknął wzrokiem po każdym przedstawicielu innych nacji oraz ich doradców, po czym zamknął oczy na chwilę. To nie będą spokojne obrady, tak czuł.
Szybko jednak ruchem dłoni wezwał do siebie swoich ludzi, i razem, wszyscy się ukłonili, witając tym władców innych ziem.
Satyr, jak i reszta, po chwili ciszy wstali, przyglądając się innym. Służba uformowała się w dwa rządki przy drzwiach, czekając na resztę.

Ufam, że nie mieliście żadnych problemów z dotarciem tutaj?
...
Zapraszam do środka, nikt z gości Edenu nie winien marznąć na zimnym wietrze.

Po skórze węża przebiegły dreszcze. Mimo zapożyczonego płaszcza z futrem, ogon Tanri-kiza dalej był odsłonięty na zimny klimat Edenu.
Podróż była znośna, lecz nieznośny był widok stolicy Edenu. Od samego przekroczenia granicy naga była zszokowana stanem państwa.
Da się aż tak zaniedbać kraj?, myślała w szoku Tanri-kiza. Naprawdę, ktoś by pomyślał, że królowa Alice zadbałaby o swoje państwo, zwłaszcza tak krótko po rewolucji... Poza tym, to czy ona jest niepoważna? Ten szlak handlowy miał być ukończony do wiosny, a tym tempem to nic z tym nie widzę...

Z podobnymi przemyśleniami, Sułtan i jej eskorta przybyły na miejsce konferencji. Po tym jak naga zsunęła się z gracją ze słonia, rozejrzała się, starając się złapać, jakimi osobowościami mogą być inni władcy.

Imponujący król, wikingowie...rozumiem już, o co chodzi z plotkami o blond włosej dziewczynce rządzącej Adelreich... stwierdziła sucho Tanri-kiza, starając się godnie reprezentować swój naród. I o to Cyril, niewiele się zmienił, choć wygląda na bardziej zmęczonego.

Na pytanie Cyrila skinęła głową i przeszła przez wrota. Przeleciała wzrokiem służbę i zaczęła obserwować otoczenie. Zwróciła szczególną uwagę na dalekie od prawdy wrota.
Jak bardzo musiał się ten kraj stoczyć...

-Hmmm.. Dosyć smutną macie tą stolicę..
Powiedział ponurym głosem..
Po tym jak Karukat zapukał w uchwyt na tronie, 7 niewolników podbiegło i zdjęło jego tron z bazyliszków..
Następnie wstał z tronu i ósmy niewolnik podał mu laskę..
-Dziękuję, że pytasz. Nie mieliśmy problemów z dotarciem.-
Dał znak gwardii drżącą ręką, by stała przy wejściu oraz pilnowała bazyliszków i zaczął się kierować do środka.

Niewolnicy szli za nim, niosąc tron.

-Mów więc młodzieńcze, dlaczego twoja królowa chciała się ze mną widzieć?-
Powiedział, zatrzymując się przy Cyrilu.
Wyprostował swoją posturę, jego maska i części ciała zaświeciły na zielono gdy skierował swój wzrok na twarz Cyrila.

Gdy starszy mężczyzna zatrzymał się przy Cyrilu, ten przechylił głowę w jego stronę, mając na twarzy niewzruszoną ekspresję.

Wszystko w swoim czasie, panie. Zadbajmy najpierw o podanie wam jadła.
Nie wątpię że podróż była męcząca.

Młoda kobieta większość drogi przebyła w milczeniu, uważnie się przygladajac zmarnowanowanymi i wykończonymi złymi decyzjami ulicom. Chociaż podróż nie należała do najprzyjemniejszych, szczególnie ze względu na walkę z chłopami, to Uratia dalej starała się myśleć chociaż w małym stopniu pozytywnie.

Gdy tylko dotarli na miejsce, kobieta, razem w towarzystwie niewolników i swojego męża, zeszła z bazyliszka. Nie przygladała się jakoś szczególnie pozostałym władcom, którzy i tak już zrobili niemałe wrażenie na mieszkańcach tego biednego kraju, lecz cała swoja uwagę skupiła na pałacu który jako jedna z nielicznych rzeczy dodawała temu miejscu uroku.
Kiwnęła nieznacznie głowa na powitanie z Cyrilem, pozostawiajac cała gadkę na temat tego jak minęła podróż Karukatowi.

-Dziękuję bardzo, ale po tak długiej podróży nie jestem w nastroju na poczęstunek.

Obejrzał się na Uratię.
-Jedyne co mógłbyś zaoferować to szklanka wody, dla mojej.. hmm.. Towarzyszki w tej podróży. Tak, Urati?
Zapytał i spojrzał się przez chwilę na króla Adelreich, co znowu podświetliło jego maskę o wiele bardziej niż wcześniej..
-Hmm..

~ S A V A__S E R E F A M ~
Podobnie jak reszta poddanych, Sava spędził podróż u boku władcy, uważając na otoczenie. Jego uszy były skierowane jak najbardziej ku górze, będąc w ciągłej gotowości. Nie oceniał stanu Kholas zbyt ostro w myślach.

Wziął sobie głęboki wdech, gdy Tanri-kiza w końcu schodziła ze słonia. On sam podążył za nią.
Gdy wrota otworzyły się, z Cyrilem i resztą służby, Sava się lekko wzdrygnął.

Kiwnął stanowczo głową po pytaniu Cyrila i wraz z Sułtanem wkroczył do pałacu.
Stał stoicko, czekając aż reszta grupy podąży. Nigdy jeszcze nie był na aż tak ważnym spotkaniu.
Jego oczy powędrowały do Ak'karukata, który zaczął zmieniać atmosferę na swoje upodobanie.

Hmph.
Wydał z nozdrzy cichy cuch, po czym rzucił okiem na Tanri, minimalnie marszcząc brwi i ponownie patrząc porządnie w przód.

Urati odwróciła swój wzrok z budynku na króla, a następnie skierowała go w stronę Cyrila.
~Mhm. Poproszę.
Urati nie zapomniała przecież o kulturze wypowiedzi, szczególnie teraz - rozmawiajac z jedna z ważniejszych głów Eden.
Swoje ręce trzymała luźno, z splecionymi na dole dłońmi.

Spoiler

Podobnie jak osoba, której towarzyszyła Caesiilia z uwagą przyglądała się ludziom i otaczającymi ich budynkami. Z jej obserwacji szybko wywnioskowała, że Edenowi było bardzo daleko do bycia rajem na ziemi. A tym bardziej daleko od bycia stabilnym krajem. Jak ich królowa musiała prowadzić to państwo, aby doprowadzić je do takiego okrutnego stanu? To było jedno z pytań, które zadawała sobie Caesiilia podczas tego dosyć nietypowego spaceru do pałacu. Gdy w końcu dotarli oni do ów miejsca, pierwszym czym uczyniła było dokładnie zbadanie każdego z władców i towarzyszących im doradców. Trzeba było przyznać, że ciekawił ją dosyć fakt dlaczego zostali oni wszyscy zebrani na tą całą konferencję. I jak się okazało nie tylko ona była zaintrygowana tą rzeczą, bo jej towarzyszka jak usłyszała była tak samo zaintrygowana co ona.
- ..Nie mam pewności, lecz nie wygląda to że będą to tematy, które możemy z łatwością zignorować. - Powiedziała ruszając to żwawo za nią i tym samym wchodząc do środka zamku.

Młody Adelheid spędził większą część podróży modląc się do swej Bogini. Odpowiedź na pytanie o co się modlił jest ciężka do zdobycia, gdyż po prostu o różne rzeczy się modlił. O bezpieczne dotarcie, o pomyślny przebieg spotkania, i o wszystkich którzy tam się pojawią też się modlił, nawet jeśli byli innej wiary. O swoich ludzi, itp itd. Jeśli zadali mu wtenczas jakieś pytanie, próbował odpowiedzieć.

Bedąc już blisko miejsca docelowego miał tylko jedno wrażenie, że miasto jest trochę no.. wiecie. Zrypane nieczyste i gospodarka chyba siada. Obserwował to co się dzieje na zewnątrz. Ewentualnie dotarł na miejsce, przez co wyszedł ze swojego jakżem odjechanego pojazdu, zwanego karocą. Przytaknął swoim ziomkom jako podziękowanie za to wszystko, po czym oddalił się do innych władców. Czuł wzrok ludzi na sobie, wiedział że go obgadują, ale i tak pozostał obojętny, jednak nie było czuć od niego jakieś złej energii, gdyż wyglądał na zwykłą dziewczynkę. Czasami patrzył się na innych władców, ale miał pewność że nie patrzy się za długo. Tak żeby nie być nieuprzejmym. Z innymi oczekiwał przybycia Alice, której chyba nawet i tak nigdy nie widział na oczy. Ten dziadek na bazyliszkach wydawał się.. mocny, w sumie reszta też, szczególnie władczyni, Sigfrid. Nie do końca wszystkich zna, więc po prostu no.

Nagle brama się otworzyła, i pojawił się.. Mężczyzna z żołnierzami za nim? Adelheid troszeczkę się zdziwił, ale nie dał tego po sobie poznać. Czy to jest Alice? Może jej sługa który zaprowadzi nas do niej? Nie wiedział, ale po prostu zrobił to co inni. Na pytanie o podróż Adelheid z miłym uśmiechem zaprzeczył lekko ruszając głową.

Następnie Władca Gotai zaczął zagadywać Cyrila, w między czasie przytakował o wiadomości o jakieś uczcie idk. Adelheid chwileczkę popatrzył się na Karukata, ale gdy dziadek odwrócił się w jego stronę, on po prostu odruchowo skinął głowę jakby chciał oddać mu mini hołdzik jako że dla osoby starszej. Po czym jak inni, zaczął kierować się do wejścia, idąc z jakimś tam swoim ochroniarzem lub dwoma. Miło mu było mieć własnego ochroniarza, ale czuł się zbyt rozpieszczony..