• Złamana Ścieżka
• Asphodel
• Gra
• Powstanie Bohaterów
• Trzecia Generacja
• Reguły

| Imię: Reyri |
| Wiek: 18 |
| Płeć: Mężczyzna |
| Wzrost: 173 cm |
| Rasa: Yitsu |

Imię:Pip

Wiek: 15

Płeć: Mężczyzna

Wzrost: ok 140cm (Ludzka Forma)
ok 50 cm (Forma Ćmy)

Rasa: Maelwi

SpoilerStatystyki

10/10 MHP

10/10MMP

0G
0$

0/10 1 LVL

0 EXE

10 SPD

EQ
-
-
-
-
INV 0/9
-
-
-
-

SPELLBOOK
Klasa:

-
-
-
-

Spoiler

Wiek: 21
Płeć: Mężczyzna
Wzrost: 187 cm
Rasa: Człowiek

Spoiler

Wiek: 20 lat

Płeć: ♀

Wzrost: 170cm

Rasa: Asphodelski Człowiek

Feal

Wiek 19
Płeć Mężczyzna
Rasa Gallan
Wzrost 176

Początek

I
Zbawiciel

Ostatnie chwile bohaterów przeleciały im przed oczami, jak niewyraźny sen. Kim byli? Kim są?
Ciemność... Zapach porannej rosy; twardy, kłujący kamień pod nimi. Coś im dzwoniło w uszach...

Jedyne, co znają to ich imiona... ewentualnie nazwiska. Większość znalazła się w ciałach, w których wcześniej nie byli. Inni z duszami, których wcześniej nie mieli. Konflikt ciała z duszą ocierał się o umysł niczym potworne szpony i pazury. To uczucie szybko mija, a bohaterowie czują komfort w swoich ciałach.

Amali oczywiście pamiętała o wiele więcej, ale nadal nie wie, czemu i jak znalazła się tutaj... Ostatnio... Nawet nie pamiętała, co robiła ostatnio, ale wie, że teraz jest gdzie indziej.

Gdy dzwonienie w uszach powoli mijało, grupa mogła słyszeć przytłumione i niewyraźne głosy.
Po chwili, mogli w końcu zmusić swe oczy do otwarcia.

Pozornie prosty rudzielec z okularami i szmaragdowymi oczami wpatrywał się na nich, schylony i zamyślony...
Gdy zaczęli otwierać oczy, ten się lekko odsunął, uśmiechnął przyjaźnie i poprawił okulary, wyglądając na dumnego z siebie.

Zaczął mówić po cichu, bardzo spokojnie, umyślnie starając się nie przerazić grupy jeszcze bardziej:
- Hej.
- Cieszę się, że jesteście cali i zdrowi.
Wziął głębszy wdech i złożył przed sobą dłonie, pozwalając gwałtownie przebudzonej grupie na dotarcie do swych zmysłów.
Gdyby ktokolwiek rozglądał się dalej, zauważyłby, że leży na jakiejś kamiennej konstrukcji, z wzorami wyrytymi na powierzchni. Wszystko dalej zdawało się być lasem wierzb i sosen. Trudno było wywnioskować, jaka to pora roku, ale było dość zimno i ciemno. Chmury i drzewa zakrywały niebo.

Sam rudzielec miał na plecach długi łuk, ale brakowało mu widocznego kołczanu. Pozornie nie miał strzał.
Huczenie jakiejś sowy zaczęło docierać do innych. Było rzadkie, ale działo się co jakieś dziesięć sekund od jednego z dalszych drzew.

...W tym czasie, Cynthia, która leżała trochę na tyle poczuła wielki ból głowy otwierając swoje lewe oko, instynktownie je zamykając na tą chwilę...

Spoiler

Cynthia była zdezorientowana obecną sytuacją. Oprócz swojego imienia i nazwiska, kobieta nie miała żadnych wspomnień ze swojego życia. Czuła się dziwnie nieswojo. Chcąc powoli wstać ziemi, poczuła nagły, i intensywny ból głowy otwierając swoje lewe oko. Natychmiast poderwała się z ziemi, nie skupiając zbytnio swojej uwagi na mowę rudzielca, odruchowo zamykając oko na chwilę, zakrywając je ręką. Wciąż z zamkniętym okiem, rozejrzała się po okolicy dostrzegając resztę istot leżących niedaleko niej. Ból głowy chyba powoli ustępował..?
- Kim ty jesteś? Kim oni są? -
Zwróciła się do rudego człowieka, próbując delikatnie otworzyć swoje lewe oko.

Kiedy w końcu po dosyć nietypowym doświadczeniu zdołał zmusić jego oczy do otwarcia to pierwszą rzeczą jaka do niego doszła to fakt jak bardzo "pusta" była jego głowa. Nie mógł sobie przypomnieć niczego, ani gdzie jest, ani kim do cholery są osoby, które znajdowały się obok niego. Jedyne co jakimś cudem sobie przypomniał to to jak się nazywa. I tyle. Oczywiście chłopak nie zamierzał tak sobie leżeć, czekając na Bóg wie co. Także podniósł się on powolnie z ziemi, następnie to uważniej wpatrując się w zebraną grupę. Z tego co zdołał usłyszeć i oni byli dosyć zdezorientowani tą sytuacją. Wykluczając rudzielca oczywiście, bo z tego co było wiadome to tylko on jedyny wiedział co się do cholery tutaj dzieje.
- Również jestem zainteresowany odpowiedzią na jej pytanie, jeżeli to nie problem. - Dodał do konwersacji.

Rudzielec podrapał się po tyle szyi, szurając swoją małą kitką w górę i w dół.
Zerknął za siebie, jakby zaniepokojony czymś, co mogłoby tam się kryć, a później przysiadł na małym głazie nieopodal, starając się wyluzować.
Chrząknął stanowczo:
- Wybaczcie, kochani, ale sam nie jestem w pełni rozumny o to, co się dzieje, ekhem;
- Z tego co wiem, ta stara jak świat platforma była czymś w rodzaju łączem z innymi... przestrzeniami.
- Hm...
Skubał pojedyncze włoski na brodzie, zamyślając się, i spoglądając na grupę, później skupiając uwagę na Cynthii.
Cynthia w tym momencie otworzyła lewe oko i zaczęła drżeć. Jakiś impuls w jej głowie kazał jej wypowiedzenie jej imienia i uklęknięcia.
Oczy rudego przez moment zabłysnęły na niebiesko, a sam mrugnął tuż po tym, marszcząc brwi.
- Chwila... - skłonił ciało ku niej, a później zerwał się ze skały zdjął prawą rękawicę, przykładając dość gwałtownie swoją dłoń do okolic lewego oka Cynthii i wyciągając przy tym bandaż.
- Spokojnie, spokojnie... - mówił szeptem, a później odwrócił się do Pipa, ale rozmyślił się i popatrzył w drugą stronę, ku Fealowi:
- Potrzymasz ją? Żeby nie drżała aż tak, proszę. - powiedział trochę poddenerwowany, mówiąc do Feala.
Sam rudzielec wyciągał ten bandaż i miał nadzieję na cud w formie nagłej kooperacji całej grupy.

Przez dłuższy czas na ziemi leżała jakaś humanoidalna ćma. Wyglądała dość niewinnie, no ale nie wiadomo co by się stało jakby się obudził, aka nie ocenia się książki po okładce. Ta ćma ogólnie miała sen. Był on zwykłym chłopcem i przechodził przez drogę, kiedy ostatnie co zobaczył to był nadciągający wóz z.. Jakimiś baranami? Nie pamiętał dokładnie. Sam sen po tym szybko go obudził, a on sam przerażony zmienił pozycję na tą siedzącą, wydając jakieś aaaa, międzyczasie oddychając ciężko.

~Uff... Ja jednak żyj-...

Powiedział. Po czym popatrzył sobie na ręce. Na początku nie ogarniał co jest i czemu w ogóle inaczej wygląda, ale potem zobaczył resztę. Swoje nogi, pelerynkę... Nagle niespodziewanie poruszyło coś mu się na głowie, i były to jego włochate czułki! Pip nie wytrzymał. [color]

~Wahh.. C- Co j... Auaaa..

To ostatnie powiedział już trochę ciszej, gdy zobaczył innych i wgl główka go nawalała, więc to też było powodem. Najbliżej Pip była jakaś dziewczyna zakrywająca oko. Ten rudy wgl patrzył się na Pip gdy tej dziewczynie coś się działo, więc Pip myślał że ma w czymś pomóc, ale ostatecznie ten włosiasty co zrobił. Rudy również powiedział że nie ma pojęcia co się dzieje, więc Pip miał jeden wielki mindblow. Był trochę przerażony faktem że wyglądał wcześniej jak chłopak, a teraz jak jakieś ćmowate cosie!!! Poruszył odruchowo czułkami, które dawały mu w cholere dużo informacji, co się dowie..? Co się dzieje do cholerci? Pip wziął kilka oddechów i złapał się za główkę, blisko czułków. Popatrzył się kątem oka na resztę grupy, po za faktem że ma za dużo info i głowa go nawala, wydawał się dalej zaciekawiony. [color]

Prosze pana, można jakoś pomóc? Pip może zrobić co może! Oczywiście, że Pip może! Czekaj.. Pip..?

Powiedział, myśląc czemu akurat powiedział Pip, jakby jakoś wiedział że to jego imię! I w ogóle, nie mógł się przedstawić do mówienia w 1 osobie.. Ale maniana. [color]

SpoilerStatystyki

10/10 MHP

10/10MMP

0G
0$

0/10 1 LVL

0 EXE

10 SPD

EQ
-
-
-
-
INV 0/9
-
-
-
-

SPELLBOOK
Klasa:

-
-
-
-

Spoiler

Cynthii, tuż po tym gdy udało się otworzyć jej lewe oko, dziwny impuls w głowie kobiety kazał wypowiedzieć jej imię, i uklęknąć.
Zaczęła drzeć. Kobieta, gdy odzyskała już świadomość, uznała że drgawki były skutkiem panującej, niskiej temperatury i silnego stresu, chociaż sam dziwny impuls był dla niej czymś niepokojącym.
- Brr, z-zimno. - Powiedziała cicho do siebie, tuż przed tym kiedy Hiacynth skłonił się ku kobiecie próbując zabandażować jej oko.
- Co t-ty robisz? Co jest nie tak z-z moim ok-kiem? - Spytała, patrząc się na Hiacyntha.