Josephine
Josephine wytężała wzrok, ale mimo tego nie mogła nic zobaczyć w ciemnościach. Będzie musiała znaleźć źródło światła, lub spać na ulicy... Co stanowczo odpada. Po kilku minutach zauważyła coś, co było najprawdopodobniej latarenką lub czymś co się świeci pomiędzy grupą kilku osób. W półmroku ciężko było rozróżnić twarze poszczególnych osób. Wkrótce grupa odeszła, wzbudzając podejrzenia Josie. Postanowiła za nimi podążać.

Spoiler

- U-uh... -
Szłam przez ulice miasta razem z Collinem i Cath, przeszły mnie dreszcze. Znowu czułam się obserwowana. Co jest kurna?
Kiedy Collin zaczął się odsuwać, odruchowo też zaczęłam się oddalać od niego pytając
- Co się dzieję, Collin? -

Machnąłem ręką

~Trochę źle się czuję.

Gdybym powiedział teraz, że w każdej chwili mogę wybuchnąć, to nie zdziwiłbym się gdyby Emily uciekła. Jeśli zachowamy taką odległość od siebie to myślę, że nic jej się nie powinno stać.

~Zaraz mi przejdzie

Wziąłem wszystkie zachowane leki, mogą się przydać przy innej chorobie..
Zaciekawiło mnie to światełko..
Może coś tam jest??
Wolę tego nie sprawdzać..
Już wszystko mam.
Wyszedłem z apteki, i poszedłem szukać wyjścia z Sagi jak najszybciej. Lepiej się stąd szybko wydostać

Spoiler

- Okej. -
W razie czego jeszcze bardziej się odsunęłam. Gdyby miał zwymiotować, to byle nie na mnie!

Mimo wszystko, nadal będąc w bezpiecznej odległości od dziewczyn, starałem się im dotrzymywać kroku.
Spojrzałem na niebo.

Re

Po długiej wędrówce po ściekach, Carrie wydostała się z nich i dostała się na ulice Saga.

Collinowi o dziwo nic się nie stało, i uczucie powoli ustało.

Valin zaczął iść w stronę wyjścia.

Collin, Cath, Josephine i Emily usłyszeli dziwny, głośny szelest wokół nich. Był niepokojący.

Odetchnąłem z ulgą. Najwyraźniej wybuchu nie będzie. Nie dzisiaj i nie o tej porze.
Trochę zbliżyłem się do Emily, jednak, nadal byliśmy w jakimś tam odstępie od siebie

~A nie mówiłem, że zaraz mi prze-

Gdy usłyszałem podejrzany hałas, otworzyłem szerzej oczy i rozejrzałem się.
Wiedziałem. Wiedziałem, że chodzenie po tym mieście będzie złym pomysłem. Już było nawet schować się w poprzednim budynku.

~Co do..

Re

Valin zderzył się z Collinem i gromadą.

Zza mroku, którego nie ujawniała lampa Emily wyłoniła się mała sylwetka zakapturzonej postaci.

Dookoła grupy zaczęła tworzyć się zimna mgła. Postać uniosła dłoń i nagle, setki ostrych odłamków lodu utworzyło się z mgły.
Sama postać wyłoniła się z mroku i ujawniła swoją twarz. Pociski lodu nadal otaczały grupę, gotowe aby wystrzelić w każdej chwili.



???

Powiedziała sucho:

- Nie ruszać się.

Przeszły mnie dreszcze. Chyba żadne z nas się tego nie spodziewało.
Gdybyśmy tylko nie byli w takiej przykrej sytuacji!
Z szybko bijącym sercem, stałem w bezruchu.

Stałem w bezruchu, patrząc kątem oka na kryształy..

Josephine
Zatrzymała się, drżąc nerwowo. Nadal nie widziała z kim ma do czynienia,
ale wolała się nie ruszać na wszelki wypadek, gdyby tajemnicza postać ją zauważyła.
Najwyżej może stąd odfrunąć, prawda? Mimo że nigdy tego nie próbowała...

Spoiler

- Kim ty jesteś? -
To ONA nas obserwowała?
Stałam w bezruchu, bojąc się. Zawsze mogę spróbować je wytępić że nic nie zrobią, ale wole nie ryzykować testowaniem jej mocy..

Re



???

Zimna mgła cały czas otaczała grupę.

- Teara.

- Ojciec nie widział was tutaj nigdy wcześniej.

- Jesteśmy-

Teara otworzyła oczy szerzej przez chwilę, drgając momentalnie i zrobiła duży wydech, wydychając chmurę pary ze swoich ust, jak to w zimie.

- ...Jesteście tutaj nowi.

~Ojciec?

"Jesteście tu nowi"? O czym ona gada?

Spoiler

- Nie zrobiliśmy nic złego. -
Powiedziałam do dziewczyny, coś czuję że ten kamień może się przydać.

Josephine

Zaczęła się mimowolnie wycofywać, ale zatrzymała się słysząc słowa dziewczyny. Nie brzmiała jakby miała złe intencje, chociaż pozory mylą.

-He? Ojciec?-
Powiedziałem zszokowany tą całą sytuacją, niby kiedyś walczyłem z jakimś innym człowiekiem, ale to jest o wiele bardziej stresujące..

Re



Teara

Teara skierowała prawą dłoń w stronę Josephine.
Stworzyła kilkadziesiąt ostrych lodowych odłamków dookoła niej, lewitujących i czekających na wystrzał.

- Nie ruszaj się.

Odwróciła się z powrotem do grupy.
Zignorowała pytania o jej pozornym ojcu.

- Mam propozycję.

- Takiej, której się nie odrzuca. Mhm.

Wzięła głęboki wdech, wydychając kolejną wielką chmurę pary z jej ust.

- ...Dołączcie do naszej rodziny.

- Ta dzielnica Saga. Frost... Jest nasza.

Pojedyncze krople potu spływały po czole Teary,
ale pozostawała zimna i niewzruszona.