Po tym chłopak znowu jebnął, podobną siłą do poprzedniej, lecz odrobinę mniejszą..
Nie zwrócił uwagi na Catherine..

Re

Fennock trząsł podłogą pod nim. Dostał po mordzie od Catherine, co trochę go zdekoncentrowało przy wielkim kopnięciu.
Uderzył kopytem w podłogę, i zniszczył ją. Odłamki podłogi runęły na ziemię tuż przed Fennockiem.
Fennock wylądował bezpieczniej niż wcześniej, wiedząc, jak to robić.
Catherine, będąc w zasięgu ręki do Fennocka niespodziewanie spadła przez podłogę razem z Fennockiem, raniąc sobie nogi i ręce.

Emily w tym czasie zeszła na dół.

Widoczne były metalowe drzwi prowadzące do ścieków.
Nie było tutaj Killeta ani zombie, jak wcześniej.

Uhhh..
Czyli na szczęście to nie zawinięcie czasu...
Zrozumiałem ten ból, uhh..
Czyli to także nie sen..
Postanowiłem się nie odzywać i ruszyłem znowu do tych metalowych drzwi...

Spoiler

- Hmpf. -
Kiedy zobaczyłam, że Killeta i zombie nie było to trochę odetchnęłam z ulgą. Nie chciałam znowu przeżywać widoku spłaszczonego zombie.
Gdy zobaczyłam, że dziewczyna i ten chłopak co drugi raz zrobił dziurę spadli, odsunęłam się od drzwi by mógł zrobić swoje, lecz nie spodziewałam się tego, że dziewczyna tak się połamie.
- Czemu nie zeszliście drogą..? -
Spytałam stojąc dalej od drzwi.

Otworzyłem drzwi..

Josephine

Josephine ruszyła w stronę zjazdu. Tędy było bezpieczniej, a przynajmniej tak się wydawało.

Re

Fennock, kompletnie ignorując Emily i Cath otworzył drzwi do ścieków. Spotkał się z trzema ścieżkami:
- Lewą, którą szedł aby wyjść na powierzchnie
- Środkową, którą jeszcze nie szedł
- Prawą, którą jeszcze nie szedł.

Krótko po tym Cath i Emily poszły ku ściekom.

Josephine zeszła do dolnego piętra parkingu, i dogoniła resztę.
Jej skrzydła, które pojawiły się gdy się obudziła były trudne do kontrolowania i poruszania się swobodnie na nogach przez ich wielkość.
Zapewne tego da się nauczyć.

Poszedł znowu tą samą ścieżką..
Po czym napotkałem tamto rozwidlenie..
Pamiętam, że skręcałem?
Ale w którą stronę..
Poszedłem w prawo.. Najwyżej się wrócę

Spoiler

Skręciłam w lewo idąc powoli.

Re

Fennock poszedł w lewo a później w nieodkrytą jeszcze ścieżkę, w prawo...
Robiło się coraz ciemniej... Ale pewnie to gdzieś tutaj, trochę... dalej.

Emily poszła trochę wolniej w lewą stronę i zauważyła metalowe drzwi z kratami na okna schowane przez kurz.

Szedłem dalej.. Przecież jest noc..

Re

Emily zobaczyła figurę jakiejś kobiety biegnącą do rozwidlenia, do którego Fennock poszedł.

Fennock szedł dalej.
Stawało się coraz ciemniej...

Nagle, poczuł masywne ukłucie w plecach i moment po tym w sercu. Ból po sekundzie zaczął być jeszcze gorszy.
Fennock czuł, jakby wielka strzykawka wbiła się w jego serce. Oddychał ciężko z tego powodu.

Delikatny, ale dorosły kobiecy głos szepnął do niego za plecami:
- Musiałeś się na mnie nadziać...

Spoiler

Hę?
W przerażeniu, słysząc te dziwne głosy nie miałam odwagi się tam zbliżyć.
Zatem podeszłam do krat patrząc czy za nimi ktoś tam nie siedzi, bądź czy coś tam się nie znajduje

Fennock upadł na ziemię.
Próbował się obrócić, i użyć całej reszty mocy kopnięcia na tej kobiecie...

Re

Emily zobaczyła za kratami mały, kwadratowy i pusty pokój z jakimś starym, pomarańczowym drewnem.

W tym czasie, Fennock próbował się ruszać, ale nie mógł. Zdawał się być sparaliżowany.
Nagle, usłyszał z tyłu jakiś krzyk. Emily mogła zauważyć, jak Killet pędzi z jednego rozwidlenia do drugiego; tego, do którego Fennock poszedł.

- NIE TYM RAZEM, PAŁO!!!

- Co się-.



Killet Nigredo

Killet biegł jak najszybciej jak mógł w stronę Fennocka, który usłyszał dźwięk potężnego uderzenia w czachę i krzyk tej samej kobiety.

- AHHH!!!..

THUD.

Killet wślizgnął się przed Fennocka i patrzał sfrustrowany na niego, oddychając ciężko.

- Ngh... Hej! Żyjesz? Jak ty miałeś... Fennock?... Chryste...

- Jest źle... Jest źle, słuchaj! Coś tu, -KURCZE PIECZONE-, nie gra!

Szybko ściągnął bluzę i podszedł za Fennocka i wyciągając coś, co zdawało się jak długie ostrze lub ząb z jego pleców.
Zawinął ranę bluzą i trzymał ją z całej siły, mrucząc coś gniewnie pod nosem.

Spoiler

- Co się tam do cholery dzieje?! -
Pobiegłam sprawdzić co się dzieje. Te krzyki, i głos tego dziwnego chloptasia co uciekł z tym drugim wprawiły mnie w
NIEMAŁĄ CIEKAWOŚĆ

Fennock... nie wiedział co zrobić..tak samo jak ja