Hey heyy heyyy!

Bir ayın sonunda tekrar karşınızdayız işte, heyecanla bu günü beklediğinizi de biliyoruz!

Eveeet, tahmin ettiğimiz gibi güzel hayal dünyaları ile karşılaştık; kiminde bir savaşın içindeyken, kiminde de büyük büyük aşklar yaşadık ve daha neler neler... Çok renkli hayal dünyalarınızı bizden esirgemediğiniz için hepinize teker teker teşekkür ederken, bir yandan da lafı fazla uzatmadan -30 aktif katılımcı arasından zor da olsa seçtiğimiz- kazananlarımızı açıklamak istiyoruz:

Birincimiz, Osqy; lezzetli mi lezzetli 1000 'ini afiyetle mideye inderebilirsin.
İkincimiz, Hybinkunduz; 700 'lik paketin seni bekliyor, gel ve peynirlerinin tadına bak deriz!
Ve son olarak üçüncümüz Czuwuak'a da 300 leziz 'ini hazırladık, afiyetle ye ve yerken de bizleri hatırla isteriz.

Hikayeleri değerlendirirken baz aldığımız kriterlere buradan bakabilirsiniz:


Tüm kazananları tebrik ediyoruz. Hediye kodlarınız özel mesaj ile gönderilecek, bu sebeple gözünüz gelen kutunuzda olsun!

İlk 3'e giren hikayeleri okumak için sekmelerden yararlanabilirsiniz. İsteyen yarışmacılar bu konu altında hikayelerini paylaşabilirler.

Umarım bu süreçte sizler de bizler kadar eğlenebilmişsinizdir. Bir diğer yarışma ya da turnuvamızda görüşmek dileğiyle!
Katılan, katılmayan herkese bol peynirli, neşeli günler dileriz

4001

Bir varmış, bir yokmuş. Amaethon isimli acımasız fare muziplik yapar iken, Sukelaci bıyığını burar iken, Osqy adında minik fare güzel mi güzel olan bu yemyeşil kasabaya yerleşmiş. Daha ilk günden birçok arkadaş edinen Osqy buraya geldiği için çok mutluymuş. İçinden “iyi ki buradayım, hepsi benim ailemden biri gibi” diye geçirmiş.
Osqy tarlada çilekleri hasat ederken “Hadi gelsene, peynir toplayamaya gidiyoruz.” Diye bağırmış göbekli fare. “Siz gidin, ben size yetişirim.” demiş heyecanla Osqy.
---
Buraya yeni yerleşmeme rağmen herkesi yıllardır tanıyormuş gibiyim. Yerleştiğim gün yemeğim yoktu, yolda hepsini tüketmiştim. Yuvamın önünde ne yiyeceğim diye kara kara düşünürken yanıma bir fare geldi ve kendini tanıttı. Peynir bakanıymış buranın, sağ olsun bana birkaç gün idare edebileceğim miktarda peynir bıraktı. Peynir bakanının yanında bir fare daha vardı. Bakan gittikten sonra kendinden bahsetti, müteahhitmiş 3 yıldır bu kasabada yaşıyormuş. Yuvamın çatısını onarmak için gelmiş. İşi bittikten sonra teşekkür edip uğurladım. Çok yorulmuştum hemen yatağıma kendimi attım ve uykuya daldım. Sabahın ilk saatlerinde kalktım, kahvaltımı ettikten sonra yuvamın önündeki tarlada kıpkırmızı sallanan çilekleri gördüm. Dün yorgunluktan fark etmemiştim herhalde. Diğerlerine yardım etmek için çilekleri özenle toplamaya başladım. O kadar dikkatle topluyordum ki karşıdan gelen kalabalığı fark etmemişim. Göbeklinin sesiyle irkildim. Beni peynir toplamaya çağırmışlardı, sevinmiştim ve heyecandan kalbim pır pır atmaya başlamıştı. “Yeni arkadaşlar ve yeni bir gün.” diye geçirdim içimden. Topladığım çilekleri 801 numaralı yuvanın önüne bıraktım ve koşarak eve döndüm. Başıma güneş geçmesin diye çiftçi şapkamı alıp evden ayrıldım. Çok geçmeden diğer farelere yetiştim ve sohbetlerine ortak oldum. Modacı fare iç geçirerek “Markete yeni bir şapka gelmiş çok güzelmiş ama fiyatı çok pahalı.” dedi. “Ne kadarmış?” diye sormadan edemedim çünkü şapkam çok eskimişti, yenisine ihtiyaç duyuyordum. “4001 peynir.” deyiverdi bir çırpıda. “Bakın işte orada!” diye ekledi atletik olan. Gerçekten çok güzeldi bulut mavisi tüyleri şapkayı daha da güzelleştirmişti adeta bir kuş gibi. Hedefim belliydi bugün bu şapka için peynir toplayacaktım ve bu eski yırtılmış olandan kurtulacaktım. “Bu şapka için o kadar peynir değer.” diye mırıldandım.
---
Büyük bir kapının önüne geldiğimizde seçilmiş şaman bana ne yapmam gerektiğini anlattı. Her peynir toplayışımızda farklı bir fare şaman oluyormuş ve diğerlerine yardım ediyormuş. Böylece daha çabuk toplanıyormuş mis gibi kokan peynirler. Başlarda diğerlerine ayak uydurmaya zorlansam da zamanla alıştım. Öğle yemeğine kadar 5 kere şamanlık sırası bana geldi ve arkadaşlarıma yardım ettim. Diğerlerine göre çok acemiydim ama zamanla ustalaşacağımı bildiğim için pes etmeden, sabırla devam ettim. Yemekte ortaya bir mendil serildi ve getirilen yiyecekler özenle koyuldu. Ben bilmediğim için bir şey getirmediğimden kendimi kötü hissetmiştim. “Yarın onlara yemeleri için ben de güzel şeyler getireceğim.” diye kendi kendime söz verdim. Hava kararana kadar peynir toplamaya devam ettik. Yorgunluktan her yerim sızlıyordu ama pes etmedim çünkü dönüş yolunda o muhteşem şapka beni bekliyordu. Eğer onu almadan yuvama gidersem ya da başkası benden önce alırsa çok üzülürdüm. Bunu bildiğim için hırsla, yılmadan devam ettim. O an geldi çattı, marketin önündeydik. Hemen hevesle içeri girdim ve topladığım peynirleri çuvaldan çıkarıp masaya yığdım. Görevli olan suskun fare peynirleri saydı ve “3900” dedi sesli bir şekilde. Evet, 101 peynirim eksikti, hayal kırıklığına uğramıştım. Usulca peynirleri geri çuvala koymaya başladım ve “Tamam o zaman ben yarın tekrar uğrarım.” diyebildim sesim titrerken. Omzumda hissettiğim bir el kuvvetiyle geriye doğru çekildim. “Al kardeşim kalan 101 peynir bu çuvalda, peynirin olduğunda sen de bana bir şey alırsın ödeşiriz.” dedi sendikalı fare. Mutluluktan gözlerimden akan yaşa aldırmadan büyük bir sevinçle sarıldım ona. Suskun fare peynirleri alıp şapkayı uzattı bana. Sendikalı farenin yardımıyla eski şapkamı çıkarıp başıma yeni olan şahane şapkamı geçirdik. Şapkanın ağırlığına rağmen ayaklarım yerden kesilmiş gibi hissediyordum. “Yeni kasaba, yeni arkadaşlar ve yeni bir şapka!” diye bağırdım. Herkes gülmeye başlamıştı ve suskun farenin ağzından “Çok yakıştı güle güle kullan.” dediğini duyan diğer fareler biraz şaşırmıştı, galiba hiç konuşmadığı içindir bilmiyorum başka zaman tekrar markete uğrayıp hikayesini dinlemek isterim. Herkesi teker teker öpüp teşekkür ettim ve yola koyulduk. Yolda hep birlikte “Run for the Cheese” şarkısını söyleye söyleye yuvalarımıza doğru keyifli bir yolculuk yaptık. İçeri girmeden önce kapıda bir not asılıydı elime aldım ve okumadan içeri girdim. Muhteşem şapkamı evin başköşesindeki koltuğun üstüne bıraktım ve elime notu alarak yatağıma uzandım. O kadar çok yorulmuşum ki gözkapaklarım notu okumama izin vermiyordu ama merakım daha ağır bastığı için notu okuyabilmiştim. “Mis gibi kokan peynirleri topladığın gibi, bu papatya sayesinde artık mis gibi kokunu ben de uzakta bile olsam alacağım. Hayallerinden asla vazgeçme, papatyan seni paspasın yanında bekliyor. Ruh ikizin Peytone…”

Osqy

*Merhaba Öğretmenim!
Merhaba, ben küçük bir fare deliğinde yaşayan minnak Wuak... Annem beni doğuralı daha 9 ay oldu ama bana çok bilmiş derler. Neden böyle diyorlar bilmiyorum! Alt tarafı her şeyi düzeltiyorum, yardımlar savuruyorum ve rüküş ablalarıma kıyafetler konusunda bilgi veriyorum. Benim ailem Amaethon tarafından öldürüldü. Zamanında hile yapmışlar... İyi olmuş diyemem çünkü onlar benim ailem Amaethon bir kenarda kalsın... Aslında benim hikayem şöyle başlıyor: Günlerden 23 Nisan'dı... 1. odada peynir topluyordum, yaklaşık 3 saat durmadan peynir topladım ve marketimde toplam 1000 peynirim oldu! Birazcık daha topladıktan sonra bir anda okulum, öğretmenlerim ve arkadaşlarım karşıma çıktı! Sanırım okuluma ışınlanmıştım! Öğretmenlerim çok kızgındı. Çünkü bizler okulu süslememiştik, her sene aynısı oluyordu... Son sınıf olmama rağmen tüm balonları bana şişirtip, bana bağlattırdı ve astırdı! Artık ben bitmiştim, nefesim kalmamıştı balon şişirmekten boğazım ağrıyordu... Aslında bu benim için bir gururdu, tüm öğretmenlerimden iyi not almıştım. Zilin çalmasına 2 dakika kalmıştı ve bu iki dakikada okulun çatısına çıkıp bayrak asmalıydım. Yanıma güvenlik amaçlı bir büyüğümü alıp yukarı çıktım, bayrağı benim asmam lazımdı çünkü bu görev bana verilmişti. Yukarı çıktığımızda bayrağı asacağım direğin altında merdiven vardı, hemen tırmanıp bayrağı astım. Geri giderken yolda Nehirr öğretmenimi gördüm, *neden isiminde iki tane r var bilmiyorum ama hoşuma gidiyordu.* uzun zamandır okulda göremiyordum onu, hamileliğinden dolayı okuldan raporluydu. Her neyse, yanında benim hiç sevmediğim bir fare vardı. Bu fare ise *Souris_285th idi. Kendisi hep ağlıyordu ve mızmızcılık yapıyordu, daha sonra öğretmenlere yalakalık yapıp yıldızları kapıyordu... Nehirr öğretmenim yanıma geldi ve yaptıklarımı gördüğünü söyledi;

---

---

Öğretmenler odasına indiğimde tüm öğretmenler bana birer yıldız verdi ve toplam 22 yıldızım oldu! Bu çok gurur verici bir şeydi fakat ailemin de görmesini isterdim. Ama göremezlerdi, belkide görüyorlardı ama yanımda değillerdi... Vicdansız Amaethon hepsini öldürmüştü! Ondan öc alsam mı? almasam mı? diye düşünürken okul müdürü Ediz yanıma geldi.

---

---

Son.
Hikayenin sonunda Wuak, Amaethon ile konuşmaya gitti. Gayet hoş konuştular, Amaethon her şeyi anlattı. Wuak ailesinin yaptığı her şeyi anladı, öğrendi ve ona sarıldı. Daha sonra deliğine(evine) geri döndü. Ediz, Wuak için evlatlık fare arayan aileler ile görüştü. Bir kaç kişiden sonra bir aile buldu ve Wuak ile görüştürttü. Wuak ilk ne olduğunu anlamadı sonuçta ilk defa sıcak bir ailesi olacaktı. Fakat kabul etti. Yeni ailesini o'da beğenmişti.

-Artık mutlu mesut yaşayacağı bir ailesi olmuştu, boş zamanlarında hep Ediz öğretmeni için dualar ediyordu. O'na hakkını asla ödeyemezdi...



Czuwuak