Remi zdawała się ignorować cały chaos który dział się wokół jej osoby, a mogła to podziękować jedynie generałowi który zdawał się w jakiś sposób ją (i dwie inne dziewczyny) ochronić. Mimo wszystko, Remi nie obudziła się wczas by zobaczyć jak łajdaki zbliżają się do jej osoby, wybudziła się dopiero gdy usłyszała dość głośny łomot.

Nadal pół-śpiąca rozejrzała się wokół siebie ze zdziwieniem na twarzy gdy zauważyła pobliskie ciała. Instynktownie sięgnęła po sztylet który miała schowany w swoim płaszczu. Nie do końca wiedziała co się dzieje, przecież swój swojego chyba nie zabije tutaj, co nie?

Dopiero sekundę później udało jej się usłyszeć jakieś krzyki nieopodal. Trzymając sztylet blisko siebie wyszła z koszar lekkim krokiem by zobaczyć o co biega.

Remi zastała przy wyjściu z pokoju łysego generała, który patrzył na nią groźnie i chrząknął:
- Nie masz dziś nocnej warty. Gdzie się wybierasz. -
Miał skrzyżowane ramiona i opierał się o ramę w środku wyjścia. Cuchnął jak pełna lodówka z całą zgniłą zawartością.

Dziewczyna nie spodziewała się spotkać generała tak szybko. Nie powinien być gdzieś indziej? Mimo wszystko, z racji że to jednak był generał, Remi cofnęła się o krok do tyłu i z nieco zgarbionej pozycji wyprostowała się, rękę ze sztyletem również cofając do tyłu. Zmarszczyła brwi i przypatrywała się łysemu oczekując jakiejś odpowiedzi.

A generał ma wartę, czy nie ma?
Trzech ludzi w koszarach leży, zawsze tak tu przyjaźnie?


Prawą ręką starła trochę kurzu ze swojego płaszcza, po chwili niuchając go jeden raz. Kurwa, ale capi.
Będzie musiała go gdzieś wyprać albo kupić se nowy.

Nie słyszy pan krzyków z dala? Nie ciekawi pana, co się dzieje?

Generał pozostał niewzruszony.
- Jestem na warcie koszar. -
Postanowił zignorować pozornie głupi komentarz Remi.
- Gdyby każdy w tych koszarach ruszył w stronę hałasu przez ich 'ciekawość', to byłaby to banda chuliganów - a nie pułk. -
- Gdy alarm zostanie ogłoszony, ruszamy. - - mówił dość cicho, prawdopodobnie nie chcąc budzić każdego. I tak niektórzy mieli problem, przez całe to zamieszanie.

Hee? Dobra dobra, w sumie racje masz.

Wypowiadając to schowała sztylet z powrotem do swojego płaszcza, tym samym wykonując parę kroków w stronę wyjścia.

Ale skoro już wstałam to lecę tam, no, do jadalni se posiedzieć. Lepiej nie budzić chłopów, bo jeszcze mnie zadźgają w śnie.

Sama odwróciła głowę do tyłu, jeszcze raz patrząc na ciała, cichym głosem dodając

A oni to se będą leżeć tak o?

Chłopak oczywiście częściowo się przebudził, gdy jakiś mężczyzna z jakiegoś to powodu zbliżył się do niego stawiając jedno kolano na jego łóżku. Nim jednakże zdołał zareagować to i tak typek został przebity mieczem przez innego mężczyznę i częściowo spadł na jego. Oczywiście jakoż Reyri był w tymże momencie w pełni przebudzony od razu wstał z łóżka, dosyć zszokowany no i obrzydzony. I kiedy po krótkiej chwilce zdołał zrozumieć co właściwie się wydarzyło to powiedzmy, że był jeszcze bardziej obrzydzony. Niestety nie był to koniec niemiłych niespodzianek, bo jakieś krzyki zaczęły dochodzić z zewnątrz. Świetnie. Nie spędził w tym przeklętym miejscu jednego dnia, a już miał dosyć tego miejsca. Ogarniając po dłuższym czasie, że myszowata również się przebudziła przez te całe "wydarzenia" i zaczęła sobie gawędzić z generałem, chłopak postanowił również się dorzucić do ich konwersacji podchodząc do nich.
- Ehm.. Jeżeli to nie problem to również chciałbym się dorzucić do pytania dotyczącego tych leżących ciał. I przy okazji chciałbym zapytać o co chodzi z tymi.. krzykami na zewnątrz - Powiedział jakoż nie słyszał znacznej części ich konwersacji, za bardzo zajęty swymi myślami.

Spoiler

Kobieta trochę spodziewała się takiej reakcji ze strony żołnierzy. Niestety, zanim cokolwiek zdążyła zobaczyć, została zepchnięta z drabinek na ziemię twarzą do dołu. Chociaż, może to i lepiej? Cynthia usłyszała potężny wybuch, lecz nie była w stanie nic zobaczyć.
Cindy po krótkiej chwili usiłowała wstać, chwytając się dłoni Liski.
- Uhh. Nic nie zobaczyłam. - Mruknęła przy tym, w końcu stając na swoich nogach, spoglądając na uszatą.
- Chwila, gdzie zbierać? - Cynthia była nadal trochę w szoku. Dopiero teraz zaczęła się rozglądać po miejscu, przez dym trudno było cokolwiek zobaczyć, lecz po krzykach żołnierzy zdążyła wywnioskować że zdecydowanie nie jest dobrze.
BIEG BIEG KURWA DO KOSZAR BY NIE DOSTAĆ PO ŁBIE

Liski i Cynthia zaczęli próbować się wydostać z dymu...
- Ha...! -
Ich ruch powstrzymał krzyk i jęk jednego z żołnierzy Onslaught, tuż przy nich, potem cięcie, a potem głowa młodego faceta przelatująca przed dwójką. Dwójka miała parę sekund na reakcję, po czym na boku ich wizji pojawiły się długie, czerwone włosy, obejmujące ich z wszystkich stron - ich wizja się zepsuła. Nie ważne jak bardzo się miotały, nie ważne jak poruszały łbem, iluzja czerwonych włosów pnących się na uboczach wzroku niczym macki ośmiornicy na tle szarawego dymu nie ustępowała...
Po chwili, usłyszały jakiś lekki materiał wokół nich, i przestały słyszeć okrzyki wojny... Nadal mogły się słyszeć, nawzajem.

...

Łysy generał westchnął, i przepuścił Remi do jadalni - tam czujnie ją pilnował.
- Ich łby będą ustawione z resztą, na kolcach palisad. -
Później zerknął na Reyri, pytającego o krzyki:
- Nie nasz interes póki co. -

...Wtedy, każdego uszy przepełnił nieznośny odgłos wielkiego dzwona!
Generał wziął głęboki wdech.
- Teraz to nasz interes. -
Stąpnął głośno o deski i klasnął raz- rozprowadzając po pokojach własną burzę!
- WSTAWAĆ! I DO BRONI! FORMACJE- FORMACJE! -
Większość osób się szybko zbudziła - niektórzy spadli z łóżek. Szybko łapali za bronie pochowane w różnych zakątkach pokoju i brali wszelką zbroję, jaką mogli - ignorując trzy ciała leżące nieopodal. Byli nerwowi, bardzo nerwowi. "Tak, już, już... Bogu...", "SPIERDALAJ, MOJA WŁÓCZNIA!"...

Generał szybko odwrócił się do Remi, wskazując na nią
- Ty! Oceń sytuację, i uszczelnij wrota koszar! -
Spojrzał później na Reyri i jakby rozgniewany kiwnął głową w stronę Remi, najpewniej chcąc zachęcić go do pomocy swojej towarzyszce, gdy on organizuje wojska.

Remi wpierw usiadła sobie wygodnie na jednym z krzeseł w jadalni kładąc swe nogi na stole. Odchylała się przez parę minut w tę i z powrotem na krzesełku wpatrując się w sufit.

Jednak gdy generał zaczął całe bajlando dość głośno, ta z szoku przewaliła się na ziemię od razu upadając na ramiona. JEZUS!!!!!

Y... no... Dobra...!

Myszowata szybko się podniosła i podbiegła do wrót koszar, odchylając je nieco jedną ręką. Druga ręka powoli wyciągała sztylet z płaszcza, nie wiadomo czy by się na coś nie przydał.

Spoiler

Widząc przelatującą głowę jednego z żołnierzy tuż obok kobiet, wzbudziło to w Cynthii drobne dreszcze. Przecież zaraz mógł spotkać je podobny los, a dodatkowo wydawało jej się że w żaden sposób nie mogła się poruszyć przez dziwne, czerwone kudły które ją obejmowały. Kobieta zaczęła oddychać trochę ciężej ze stresu, mówiąc
- Szlag, gdzie do cholery jest Alex?! - Kobieta próbowała się z tego wyrwać, chcąc iść dalej, choć trochę wolniej

Nie dane było mu odpowiedzieć, gdyż nagle to rozbiegł się dźwięk dzwona po czym ten cały generał zaczął organizować wojska. Oczywiście Reyri poleciał pomagać myszowatej, nawet jeżeli ciągle pragnął się wyrwać z tego miejsca to jednak jego życie jest ważniejsze, prawda? Szczególnie, gdy nie miał pojęcia jak groźna jest obecna sytuacja. Także zabierając przedtem swoją włócznie, chłopak zaczął pomagać Remi przybliżając krzesła z jadalni do wrót, gdy ta ogarniała co się dzieje.