Ispir zauważył, że wszystkie potrzebne sklepy były obecne w Olvyek. Było coś do broni, coś do pożywienia itd.
Trochę dalej zobaczył wysoką wieżę z fioletowym szpiczastym dachem. Skojarzyło się to mu z wieżą maga.

Wokół całego miasteczka był wielki las zwany Szkarłatnym Lasem. Trzy drogi prowadziły z Olvyek - jedna na południe, z powrotem do Histbark; druga na północ; a trzecia na wschód.

Spoiler

Spodobała się jej pochwała od Ispira, a w szczególności headpat, chociaż nie chciała tego pokazać.
~Ja również. A...
Na chwilę zamilkła. Nie była pewna jak powinna zwrócić się do starszej kobietki.
...a Pani Iq co o tym myśli? Potrzebuje Pani czegoś jeszcze stąd?
Lucia była gotowa wyruszać i nawet trochę się niecierpliwiła, ale zachowałaby się podle nie biorąc pod uwagę zdania tej miłej staruszki.

-Nie no spoko, sło- Lucio. Możemy iść!
Babcia uśmiechnęła się do dziewczyny.

Elio Heartnet

Elio krótko zauważywszy żołnierzy Avalonu skierował się tam, mając nadzieję, że dowie się gdzie mogłaby iść jego grupa. Sam nie był dość pewny co do żołnierzy, więc kiwnął głową do reszty by ci nie szli za nim - lepiej, jakby mogli potem uciec, gdyby sytuacja przybrała inny obrót.
Chłopak podszedł do jednego z żołnierzy od tyłu, udając kulejącego.
" U-uh... przepraszam.... wiesz może, jak dojść do najbliższego miasta? "
Elio lekko kaszlnął, tak, jakby udawał chorego. Może był głupi, ale miał nadzieję, że Avalońscy żołnierze nie posuną się do skrzywdzenia chorej osoby! No może nie chorej, ale wiecie o co biega!

Widząc że Elio najpewniej idzie spytać o pomoc, oparłam się o jedną ze ścian i czekałam na jakiekolwiek informacje o możliwości dojścia do jakiegoś bezpiecznego miasta.

Spoiler

Również uśmiechnęła się delikatnie do Iq.
~Dobrze, w takim razie ruszajmy.
Po wypowiedzeniu tego zdania, zaczęła iść na wschód.

Spoiler

Zaczął czekać na Elio, który poszedł to zapytać o pomoc, mając przy okazji nadzieje że nic mu się nie stanie.

Elio po kilku minutach dotarł do obozu wojska Avalonu. Tam, udając kulejącego, przyciągnął uwagę jednego z uzbrojonych gwardzistów, który znajdował się na wybrzeżach obozu i trzymał wielką, złotą halabardę.

Choć hełm przysłaniał mu większość twarzy, to wyglądał na młodego chłopaka, który nie miał zbyt wiele doświadczenia - wzdrygnął się, widząc elfa podchodzącego do niego, i uniósł broń.

- H-Huh?- Uhm... Jak-... Kim... - młody żołnierz wziął kilka wdechów i wydechów, uspakajając się. Zauważył, że elf był najprawdopodobniej ranny i chory. Zmarszczył brwi w niepokoju.

- ...W... jakim celu? Ehm. - chrząknął cicho, poprawiając swoją posturę i patrząc spokojniej na Elio.

Elio Heartnet

Widząc jak gwardzista jest jak najbardziej zaniepokojony elfem stojącym przed nim, Elio próbował unikać jego wzroku.
" Ja- " Powiedział głosem stanowczym, jednak udając że noga sprawia mu ogromny ból, syknął w połowie zdania.
" N-nie chcę być w miejscu, w którym każdy ze sobą walczy! To miasto jest już praktycznie zniszczone, jeszcze chwila a z pewnością umrę! Musisz mi powiedzieć, gdzie najszybciej dostanę się do innego miasta, błagam! " Elio starał się brzmieć wiarygodnie, lecz obawa, że sprowadzi on na siebie wzrok innych gwardzistów sprawiła że schylił on nieco swoją postawę i mówił to coraz ciszej.

Inni gwardziści zdecydowanie rzucili podejrzanym wzrokiem na Elio. Młody strażnik pomyślał przez kilka chwil, a później westchnął. Spojrzał na jednego z gwardzistów, a ten kiwnął głową i skierował się wgłąb obozu. Chłopiec odwrócił się z powrotem do Elio.
- Uhm... Rozumiem, mesire... - zagapił się w Elio, nie wiedząc do końca jak ma odpowiedzieć.

Po krótkim czasie, do dwójki przybył ten sam gwardzista, który opuścił swoje stanowisko wcześniej, razem z... Fortuną.


FORTUNA ECHELON

Fortuna nie wyglądał inaczej, niż kilka godzin wcześniej. Dumnym marszem zbliżył się do Elio i chłopca, pozornie gapiąc się na elfa.

- ...

- Kim jesteś- Jakiej jesteś wiary, elfie?... Nie mam na to czasu. - powiedział stanowczym, aroganckim i młodym głosem. Drugi gwardzista podszedł lekko za plecy Elio, z jakiegokolwiek powodu.

Elio Heartnet

Gdy Elio zobaczył nadchodzącego Fortune wyprostował się lekko. Już raczej i tak nie mogło być gorzej, więc mógł wrócić do bycia sobą, a nie udawania jakąś ranną pizdę.
" Już nawet nie pamięta kto go uratował!" Powiedział to pod nosem, jakby do siebie, trochę zirytowany faktem że tak trudno go zapamiętać, ale szybko wrócił do swojego spokojnego wyrazu twarzy. Arogant z niego!
" Wierzę w Avalon, i chcę wiedzieć gdzie znajduję się najbliższe miasto. " Spojrzał na fortunę, nie rozumiejąc co mu łazi po głowie.

FORTUNA ECHELON

Fortuna usłyszał mamrotania elfa, mimo tego, że najpewniej był człowiekiem, i od razu po pierwszym zdaniu Elio zacisnął pięści, a następnie złapał Elio za kołnierz. Uniósł elfa, mając o wiele większą siłę niż on, i zbliżył go do siebie. Wziął głęboki wdech, zdając się trochę wkurzony.

- Nikt mnie -nie uratował-. - warknął, a następnie puścił Elio nieuważnie na ziemię. Dwaj pozostali gwardziści się wystraszyli, i wzięli krok do tyłu.

- ...W tych okolicach nie znajdziesz przyjaznych miast. Skoro wierzysz w Jedynego, znajdziesz dom i bezpieczeństwo w jego paradisum - Krainie Avalonu, naszym kraju. - po tej spektakularnej przemowie, Fortuna westchnął, i porozglądał się po okolicy.

- Następna łódź wypływa dopiero jutro. Moi ludzie dadzą ci dach nad głową na tą noc. Nie wychylaj się za bardzo, dzikusie.

Fortuna zrobił gest przywoływawczy ku Elio, i sam odwrócił się, powoli idąc z powrotem do swojego namiotu.
Gwardzista, który był za elfem był już o jeden krok bliżej, chcąc zmotywować go do wejścia do obozu.

Elio Heartnet

Elio przez pierwsze kilka sekund nie wiedział co dokładnie się dzieje - czuł tylko jak kołnierz zaciska się wokół jego szyi, a oddychanie stawało się coraz trudniejsze. Instynktownie, złapał Fortune za ręce, wciskając w nie paznokcie, jakby zwierzę w samoobronie. Gdy Upadł on na ziemie, złapał się za szyję, masując ją stosownie, lecz chłopak szybko wstał. Nie czas na udawanie jakiegoś pimpka! Gdy fortuna się oddalił, Elio chciał jeszcze raz spojrzeć na swoją grupę, ale gwardzista który był za nim zasłaniał mu widok, a sam czarnowłosy poczuł się aż zmuszony do wejścia do obozu.
Niechętnie zaczął stawiać kroki naprzód, sam dokładnie nie wiedząc w co się jeszcze wpakował. Nie podobał mu się pomysł, że wszędzie są gwardziści, którzy z pewnością obserwują każdy jego krok, a on prawdopodobnie jest jedynym elfem w tym miejscu.

FORTUNA ECHELON

Fortuna w połowie drogi wysunął dłoń i wskazał leniwie dłonią na dalszą część obozu.
Gwardzista eskortujący Elio kiwnął głową w tamtą stronę, wychodząc zza niego aby towarzyszyć mu u jego boku.
Sam zaczął iść w wskazany kierunek, mając nadzieję, że Elio będzie współpracował. Ten gwardzista był znacznie starszy, i zdawał się być o wiele bardziej doświadczony od poprzedniego. Brakowało mu jednego naramiennika, a reszta zbroi była porysowana. Po tym, jak Fortuna wszedł do swojego namiotu, strażnik westchnął i powiedział:

- Nie przejmuj się Generałem. - zaśmiał się cicho, a następnie szturchnął elfa w rękę.

Obóz był większy, niż się zdawało. Bardzo dużo rannych ludzi leżało na otwartych przestrzeniach - kapłani starali się jak najbardziej, aby utrzymać tych w najgorszym stanie przy życiu. Reszta żołnierzy toczyła pogawędki ze sobą. Słychać było jakieś śmiechy - czuć było też zapach jakiegoś dobrego, upieczonego mięsa.

Z daleka było widać maszty statków wychylających się zza pagórka. Na żaglach, jak i na flagach rozmieszczonych po całym obozie widniała flaga Avalonu - skrzydła owijające świecącą koronę.

Obserwowałam z daleka całą sytuacje licząc, że Elio zaraz wróci.
Po kilku chwilach czekania, zdałam sobie sprawe że Elio może być w obozie tamtych.
- Ilyas? -
Odwróciłam głowę do chłopaka, chcąc zadać pytanie.

Elio Heartnet

Elio pomasował się po miejscu, w którym jeden z strażników go szturchnął. To nie tak, że go to bolało - ba, ale chodziło o to, że była tu kompletnie inna atmosfera niż w jakimkolwiek innym miejscu.

" Ta, nie będę " Przyznał, po czym obejrzał się po obozie. Zapach pieczonego mięsa sprawił, że nazbierało mu się trochę śliny w buzi, ale czuł, że by coś zjeść, musi też coś zrobić dla tych ludzi. Uśmiechnął się on do strażnika, po czym położył rękę na jego ramieniu.
" Widzę że macie dużo rannych, może będę w stanie wam pomóc " Powiedział to, ale bardziej jako monolog do samego siebie, chciał być on chociaż w jakimś procencie użyteczny w tej sytuacji.

Elio szybkim truchtem opuścił nowo poznanego gwardziste, podchodząc szybko do kapłanów, od razu pytając czy nie przydałaby im się kolejna para rąk do leczenia rannych.

Spoiler

Obrócił się do Phoebe słysząc swoje imię.
- Tak? - Zapytał.

- Wydaje mi się że my również powinniśmy tam wejść. -
Stwierdziłam, spoglądając ponownie w stronę drogi do głównej ulicy.