Po wejściu do pałacu ukazałoby się piękne wnętrze - wypełnione posągami, kaflami i drogimi materiałami, witraże z symboliką historii kraju i herby dawnych władców wywieszone po kolei na ścianach. Sam główny hall prowadził do kilku bocznych pokoi, a dalej na środku mieściły się rozległe schody prowadzące wyżej ku głównym atrakcjom pałacu - sali tronowej, sali uczt i sali obrad. Wszystko było na miejscu. Po wejściu każdego do pałacu, drzwi pozostały otwarte, a służba oczekiwała jakiegoś znaku Cyrila...

Cyril kiwnął głową do Uratii, tym samym kierując się wgłąb pałacu. Dał znak służbie by ta zamknęła wrota i ruszyła za nim.

Tak, oczywiście. Proszę za mną.

Służba, tak samo jak i straż podążała za Satyrem przez korytarze pałacu wraz z innymi władcami. Pałac wydawał się być pusty, piękny, ale bez wielkiej ilości ludzi. Na ścianach wisiały zabierajace wdech w piersi portrety Królowej Alice ze złotym obramowaniem.

Wreszcie dotarli do pomieszczenia obrad na którego środku stał ogromny dębowy stół z już podaną ucztą. Do stołu podane zostało kilka rodzai mięs, przeróżne sałatki, owoce i słodkie. Cyril stał przez chwilę stoicki, jeszcze raz przyglądając się wybitnemu jedzeniu. Wreszcie pochylił głowę do innych, sam wchodząc do środka.

Rozgoście się. Jedzenie jest ciepłe.

Cyril nie czekając dłuższej chwili usiadł na krześlę po prawej stronie miejsca przeznaczonego dla królowej. Wziął głęboki wdech, i gdy każdy już dosiadł się do stołu, klasnął dwa razy dłońmi by służba nalała każdemu picia do szklanek. Większość została przywitana z aromatycznym miodem pitnym, jednak ten kto wolał wodę został nią uraczony.

Jak zdążyliście już zauważyć, dzisiejszym gospodarzem będę ja. Królowa...

Królowa musiała zająć się ważnymi sprawami w innym mieście. Przykro mi, że nie możecie się z nią dziś spotkać, jednak każda informacja przekazana mi, zostanie także przekazana i jej.

Cyril chrzaknal, krzyżując swoje nogi, a ręce stawiając splecione sam pochylił się ku stołowi.

Postawiam więc pytanie, co zauważyliście po przyjeździe do Eden? Bez wątpienia już pierwsze minuty przebywania tutaj stworzyły brzydki obraz.
...
Przechodząc do sedna, Eden szuka sojuszników. Nastepne lata panowania mają przynieść wiele zmian, jednak wolelibyśmy osiągnąć to z wsparciem, nie z wrogami.

Niewolnicy postawili tron przy stole. A Ak'Karukat na nim usiadł, wsłuchując się w rozmowę.
-Młodzieńcze... Sugerujesz, że na spotkanie władców każdego kraju w Vlandii, królowa nie przyszła bo miała inną, ważniejszą sprawę od tej?-
Powiedział ponurym głosem, dając znać o swoim zdenerwowaniu.
Zaczął stukać palcami w tron, oczekując odpowiedzi.

~ S A V A__S E R E F A M ~
Sava czytał sytuację, powstrzymując się od wkroczenia do uczty. W końcu, on jest tylko strażnikiem.
Przełknął swoją ślinę i poczłapał bliżej ściany za siedzeniem swojego sułtana. Wiercił cały czas nosem w reakcji do zapachów ze stołu, ale starał się zachować spokój i powagę.
O dziwo, ci którzy przykuliby na jego uwagę zauważyliby jak jego oczy były głównie przykute na Tanri, jakby w zamyśleniu.

Cyril westchnął.

Niestety tak jest, panie. Ja wykonuje tylko rozkazy. Królowa Alice ma teraz wiele rzeczy na głowie.
Nie można się skupić nad jedną rzeczą, gdy w pobliżu jest ich sto, po to tu jestem, by zmniejszyć ten ciężar.
...
Wybaczcie mi, tylko tyle jestem w stanie powiedzieć na tę chwilę.

Zajęła miejsce obok Ak'Karukata, z nieufnością przyglądając się Cyrilowi który wspomniał o braku Królowej i tym, że to on dzisiaj będzie ją zastępował.
Widząc zdenerwowanie króla, ta delikatnie położyła mu dłoń na kolanie.
~Królowa nie zrezygnowałaby z tego spotkania z błahego powodu.
Zabrała dłoń z powrotem do siebie i wzięła głęboki wdech.
Z pewnością wnętrze pałacu robiło miłą odskocznię od szarych i zaniedbanych miast na zewnątrz.

Czując wzrok swojego doradcy na tyle swojej głowy, Naga odwróciła lekko głowę i z lekko podniesionym kącikiem ust, wskazała na lekko odsunięte od stołu krzesło.
Nie jest jej służącym, a jej doradcą, nie będzie stał jak jeden z niewolników!

Tanri-kiza nie tknęła miodu ani jedzenia jeszcze, spodziewając się szybkiego przejścia do biznesu. I tak się stało.
Mimo, że król Ak'Karukat przestał zadawać pytania, tej sprawy nie można tak zostawić.
Żałując, że nie wypiła tego miodu wcześniej, wzięła wdech... i wydech... Odchrząknęła.

Gospodarzu, powiedz mi, dlaczego królowa Alice, zaprosiła nas wszystkich, byśmy tu przybyli, zostawiając nasze państwa bez władcy na pierwszą od wieków tego typu konferencję, lecz później stwierdziła, że nie jest to wystarczająco ważne wydarzenie, by Jej Wysokość -powiedziała z lekką nutką irytacji- się tu pojawiła.

Ak'Karukat położył obie ręce na tronie, a niewolnicy mu się dokładnie zaczęli przypatrywać..

Oczekiwał odpowiedzi na pytanie Tanri i swojej małżonki.

~ S A V A__S E R E F A M ~
No nie.
Sava wypiął swoją klatę i szybko i lekko ukłonił się przed Tanri-kizą, robiąc ciche, spięte kroki ku wskazanym krześle...
Ostatecznie i trochę zaskakująco, wybrał sobie krzesło trochę bliżej Tanri. Powoli starał się zasiąść do niego...
Skrzyp!
No... za gruby jest. Komicznie wygląda 3 i pół-metrowy potwór siedzący na stosunkowo małym krześle, zmuszony do lekkiego garba.
Westchnął cicho. Jego twarz była jakoś tak bardziej czerwona. Ahaha... Gorąco tu, co nie?
W cholerę niezręcznie mu było, ale starał się jak najbardziej nie zepsuć tego jeszcze bardziej. Siedział cicho, ukrywając swoje frustracje.

Cyril, zmęczony ciągłymi pytaniami o Królową odczepił się od stołu, wpatrując się w Tanri.

Tak jak wcześniej powiedziałem, jestem tu, bo Królowa tak kazala. Nie jestem Władcą, ale swoją pracę wykonuje, i mam nadzieję że zostanie to uszanowane, tak samo jak Królowa wykonuje swoją pracę, w innym mieście, dbając o swoich ludzi.

Cyril przypatrywał się Tanri przez ostrą chwilę, nie wykazując żadnych ciężkich emocji.

Oczekiwał kolejnych pytań, niezwiązanych z obecnością Królowej.

-Hmm... Dobrze, młodzieńcze. Nie podnoś swojego głosu. Mów, po co tu przyjechałem..
Rozglądnął się po pokoju, wpatrując się szczególnie w Adelheida..
-Przyjechaliśmy, jeśli mógłbym rzec..-
Przybrał myślącą postawę, a niewolnicy się uspokoili..
-Mam nadzieję, że nie przyjechaliśmy tu..
Na nic..
Dotknął swojej maski, wymawiając słowa grzecznie, lecz silniej je wymawiając.

Tanri-kiza bez drgnięcia spotkała wzrok Cyrila i powiedziała stanowczo.

Jeżeli królowej naprawdę zależy na sojuszu, to przybyła by go zawiązać. Jak mielibyśmy zawiązać sojuszu z władcą, który jest nieobecny?

~W każdym badź razie, priorytetem królowej jest uratowanie tego państwa przed jego upadnięciem. Jeśli sytuacja tego wymagała, to czemuż to miałaby zrezygnować z spotkania w innej części kraju?
Skierowała swoje słowa do Tanri, trzymajac swój wzrok utkwiony w szklance wody.
~Nie spotkaliśmy się tutaj aby ja osadzać.

No cóż. Wszyscy dotarli do sali, jak i zasiedli przy stole. Jak narazie było dość spokojnie, dopóki Cyril nie wyjawił że królowej dzisiaj nie będzie. Adelheid popatrzył się na niego już z widocznym zdziwieniem, po czym popatrzył się w dół. Całą tą drogę przebył z północy, i nadal nie zobaczy królowej na oczy? Nie jest zdenerwowany, bo nie ma o co. Po prostu.. Nieusatysfakcjonowany. No ale no cóż, trudno się mówi.

Jeszcze gorzej było z samopoczuciem. Adelheid nie czuł się dobrze, gdyż atmosfera pomiędzy władcą Gokai a Cyrilem była trochę.. Ciężka. Sułtan też dogadywał, a on po prostu siedział, niepewnie. W końcu Sigfrid zdecydowała się zmienić temat na ten główny, przez co atmosfera mogła się trochę rozluźnić, ale na jak długo. Adelheid myślał co by teraz w takim momencie zrobiła Flaria, ale nie wziął jej ze sobą dla jej własnego dobra, gdyż wiedział że (bardzo)
nie dobrze się czuje z osobami innej wiary, i by było jeszcze bardziej niezręcznie. Ale jeszcze nic nie powiedział, bo wiking i ta kompanka króla Gotai mówią wszystko za niego. Zobaczymy co z tego wyniknie, BUT MOM PLZ PICK ME UP IM SCARED

Tanri-kiza słuchając słów towarzyszki króla Gotai, zamknęła oczy i wzięła wdech...
Oczywiście, spoko, super... Nie mogła wysłać swojego chłopca na posyłki, jeśli szła zajmować się swoim ludem? Tsk.
i wydech... Otworzyła oczy i lekko skinęła głową do tej kobiety. Może rzeczywiście lepiej porzucić ten temat.

~ S A V A__S E R E F A M ~
Sava zerknął do Ak'karukata.
Przydałoby mi się takie wielkie krzesło, jak...
...Jak on się zwał? Nikt się nie przedstawił. Każdy się zna? Hmph... No cóż.

Żałował tego, że całe jedzenie z uczty zostanie zmarnowane przez gwałtowne wtrącenie się Cyrila do biznesu.
Spojrzał na Tanri, a później na Cyrila. Savie nie podobała się nieobecność królowej - ale z innych powodów.
Każdy starał się uniknąć tego tematu... Jakby spiskowali przeciwko jej. Rakshasa był ciekawy, jak młoda władczyni sobie z tym poradzi.
Jeśli się podda, całe to gadanie będzie na marne. Ruszaj, Sułtanie...
Zdawało się, że Sava był bardziej chętny do interwencji - ale jeszcze nie pora. Jego serce i dusza wskażą mu drogę do zwycięstwa i tutaj.

Cyril spojrzał w oczy Tanri, jednak szybko oderwał od niej wzrok wpatrując się we wcześniej podany miód pitny.

Robię to dla kraju.

Jego głos był zmęczony, a wcześniejsze obawy co do hektycznej obrady się potwierdzily. Satyr zbliżył swoje ręce do twarzy i kaszlnął, starając się kontynuować rozmowę o sojuszu.

Eden oferuje eksport wybitnego wina i miodu pitnego, który macie przed sobą...
Sam sięgnął po kielich i wziął łyka. Przesuwając oczy na Sigfrid odstawił go z powrotem na stół.

Budowa statków to duży wydatek... Jesteśmy w stanie zapewnić najlepsze drewno co do ich budowy.

Potem, jego oczy zerwały się na Ak'karukata, który przez cały czas miał przy sobie swoich niewolników.

...i kawałek naszej ziemii.

Sytuacja się odrobinę uspokoiła. Naga przestała się czepiać, dziadek ochłonął, a Cyril zaczął gadać już o tym, co oferuje.

Jednakże jedyne co krążyło mu po głowie, to ten posiłek. Od czasu do czasu jadł swoją porcję, jednakże inni po prostu.. Nie jedli! Przejechał wzrokiem po stole, zauważając ile dóbr tu jest, przez co wyobraża sobie ile dóbr nie ma na zewnątrz! Jeszcze o statkach i o drzewie pomówili, i kto to drzewo będzie ciął, głodni wychudzeni ludzie? Nastała cisza, nikt nic nie mówił, dlategoż Adelheid wziął się do gadania.

~Nie chciałbym być nie miłym, ale to co powiem niestety muszę powiedzieć. Czy nie pierwszym krokiem do poprawienia sytuacji w tej krainie mogło być oddanie tych wszystkich dóbr z tego stołu ludziom, którzy akurat je potrzebują? Wygląda na to, że większość tutaj nie jest głodna, a ludzie głodują, więc i to mogłoby chociaż tyle pomóc ludziom, mam rację? Również przepraszam za tak małe spożycie tych dóbr..


Następnym pytaniem jest... Jakiej pomocy od NAS oczekujecie?

Skończył zdanie, i znowu wyprostował się na siedzeniu, teraz trzeba tylko odpowiedzi.