----Louey----


-Uh.. Dzięki..-
Louey poczuł ulgę po oswobodzeniu rąk, będzie mógł się w końcu obronić..
Jako ból, to więzy mu nie przeszkadzały, bo przecież nic i tak nie czuł w rękach, lecz nie mógł robić większości podstawowych rzeczy..
A następnie podszedł do Stewarta..
-Już chyba rozumiemy o co ci chodziło..-
Przykucnął przy nim, poprawiając przy okazji szalik i oddychając głęboko..
-Te butle na waszych plecach, co one dokładnie robią?
Nic nigdy takiego nie widziałem..-

Mithris

Otrząsnęła się po usłyszeniu krzyków pajęczycy. Wytarła ostatnie łzy i wstała z ziemi, przyglądając się kobiecie.
Pozostali byli zajęci rozmową z żołnierzem albo uwolnieniem się z sznurów. Jeanette postanowiła też się na coś przydać i dalej trochę chlipiąc, podeszła do pajęczycy i ją lekko przytuliła. Nie wiedziała na ile może sobie pozwolić więc każdy jej ruch był wolny i delikatny, tak aby nie sprawić przypadkowo kobiecie dodatkowej dawki bólu.
Nie miała pojęcia co zrobić w takiej sytuacji i jak opatrzyć rany pająka, tym bardziej, że dziewczynka nie miała żadnych bandaży. Jedyny materiał który mogłaby wykorzystać oddała Louey'owi.
~Musi Pani odpocząć...
Spojrzała z lekkim przerażeniem na pajęczy tułów, ale nie puściła Mithris.

Stewart Scalehunter

Stewart spojrzał na Loueya i westchnął.

- "Oczyszczało powietrze. Teraz to szmelc."

Zdjął butlę, rzucając ją na śnieg za nim.
Szybko odwrócił się do Mithris i wyjął kolejną rolę bandaży.

- "Miecz!...", powiedział głośno i stanowczo.

Zaczął ostrożnie rozwijać bandaż, patrząc na przecięte w pół nóżki dziewczyny.
W końcu odwinął wystarczającą część i czekał aż ktoś przetnie ją mieczem.

Nie odpowiadał Sekko, tak jak prosił.

Kiwnęła głową i szybko pozbyła się sznurów wiążących chłopaka.
Chciała już odejść gdzieś w bok, ale usłyszała głośne polecenie Stewarta. Podeszła do niego i odciągnęła Jean gdzieś na bok, żeby nie przeszkadzała i przecięła mieczem bandaż.
~Słyszę, nie musisz drzeć mordy.
Oparła się o rękojeść miecza, uważnie obserwując czyny żołnierza.
Nie ufam mu.

Stewart Scalehunter

Stewart zaczął nakładać bandaże na przecięte nogi Mithris, powoli, bo miał tylko jedną rękę.
Zdawał się być zdeterminowany.

Lewis nie czuł się za dobrze będąc z nieznajomymi... ale teraz nie mógł nic z tym zrobić. Spojrzał na żołnierza z daleka.
- ... Co robimy? - rozejrzał się po grupie - ten drugi żołnierz pewnie sam nie jest w najlepszym stanie... - chłopak złapał się nerwowo za rękawy, odwracając swój wzrok.

Podniosła trochę brwi, widząc z jaką determinacją mężczyzna opatruje Mithris. Silea mogła się tylko domyślać, jak ciężkie może być życie bez jednej z kończyn.
~No no, nieźle ci idzie.
Uśmiechnęła się pod nosem. Gdyby to ją spotkało coś takiego, to ta miałaby prawdopodobnie wyjebane na tą pajęczą kobietkę. Zna ich od kilku minut i nie obchodziło jej zbytnio co się z nimi stanie. Przynajmniej nie na ten moment.
~Ten "drugi żołnierz" prawdopodobnie jest już martwy.
Westchnęła i wskazała głową na plamy krwi na śniegu, prowadzące gdzieś dalej.

Trochę była zdezorientowana kiedy nagle większość grupy pojawiła się przy niej i pajęczycy. Nawet gdy została dosyć mocno odciągnięta przez Sileę, to ta zaraz z powrotem wróciła na swoje miejsce.
~Mogę pomóc!
Mówiąc to, wystawiła przed siebie ręce z podwiniętymi rękawkami sukienki. No bo w końcu co dwie... ręce, to nie jedna, prawda?
Uśmiechnęła się ciepło do Stewarta, nie rezygnując z swojej oferty pomocy.

- Uhh... może jednak jeszcze żyje...? W sensie, chyba nie macie tych mieczy po nic, nie? - Zwrócił się do Stewarta jak i do czarnowłosej.
Lewis sam nie był pewny co mógłby w tej sytuacji zrobić, ale... jakaś jego część chciała zobaczyć, czym było to coś, co wyczuł już wcześniej.

Chłopak powoli podreptał w stronę "szlaku z krwi". Po sekundzie jednak zatrzymał się przy jednym z drzew i odwrócił do grupy.
- Nikt nie jest ciekawy, co tam może być? -

Zamilkła dosłownie na moment, żeby przemyśleć słowa chłopaka, a potem podeszła do niego leniwie.
~Dobra, ale pospieszmy się.
Wzięła miecz ze soba aby na wszelki wypadek mogli się obronić przed czymkolwiek co tam na nich w lesie czyhało.
~Pewnie niedługo będzie się ściemniać... Ktoś jeszcze idzie?

Lewis czekał chwilę, aż ktokolwiek dodatkowy zgłosi się by pójść obczaić co tam czyha.
Chłopak podrapał się po karku.
- Umiesz ty w ogóle się tym posługiwać? - wskazał na miecz.

~Nie.
Mówiac to, zacisnęła palce na rękojeści miecza, przygladajac mu się.
Niezłe cacko
~Ale to chyba nie jest jakieś trudne. Jak się chce, to się potrafi. - odpowiedziała Lewisowi, kierujac ostra częścia miecza w jego stronę.
~A ty?

Chłopak szybko skierował swój wzrok z miecza na czarnowłosą, głośno przełykając ślinę.
- N-nie ...? -

Lewis po chwili bycia zamurowanym odsunął się od dziewczyny sztywnym krokiem w tył.
- A-a no, to chodźmy! tak tak! ahaha~ -
I jak maszyna, zaczął iść szlakiem krwi, patrząc przed siebie. Ahaha!

Uśmiechnęła się do siebie pod nosem, nieco rozbawiona reakcja Lewisa. Odczekała chwilę i zakradła się za chłopaka, by po chwili klepnać go mocno w plecy.
~Chyba się mnie nie boisz, co?
Zmusiła się do przybrania poważnego wyrazu twarzy.
~Wygladam ci na kogoś kto by miał zamiar cię wyrżnać tym mieczem jak świnię?
W końcu się zaśmiała, odsunęła od chłopaka i przyspieszyła.
~Dobra, ruszajcie tymi nóżkami szybciej.

Chłopak wydał cichy krzyk gdy ta uderzyła go w plecy, prawie jak mała dziewczynka.
- ... -
Lewis powstrzymał się od komentowania zachowania Silei. Mimo, że czarnowłosa wydała się na przyjazną osobę, to ten nie za bardzo wiedział jak rozmawiać z nieznajomymi mu osobami. Lewą ręką pomasował swoje plecy, i ruszył dalej, za dziewczyną.

Lewis czuł się trochę źle z powodu niezręcznej ciszy... Sam nie był pewien, jakby chociaż rozpocząć rozmowę.
Spojrzał na czarnowłosą.
- Ta... mała dziewczynka, to twoja siostra? -