Kobieta rozglądała się dookoła, od czasu do czasu pogwizdując. Trochę się zdziwiła gdy Lewis zapytal ją o Jean - nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, że wokół trójki trwała niezręczna cisza.
~Przyrodnia, od strony ojca.
Mimo wszystko nie spojrzała na Lewisa i dalej spoglądała dookoła.
~Aż tak jesteśmy do siebie podobne?
Zapytała z lekką ironią, bo dziewczyny nie były podobne do siebie w żadnym calu oprócz bladej cery i fiołkowymi oczami, które Silea miała przed przemianą.

- O. n-nie.. tak? Znaczy... - chłopak zgubił się we własnych słowach. Nie wyczuł on ironii w słowach czarnowłosej. Miał teraz potwierdzić, czy może powiedzieć " nie, nie jesteście wcale do siebie podobne! " ... mogłoby to urazić uczucia Silei, czy raczej nie? Chłopak schował swoje ręce do bluzy, bawiąc się wydychanym, ciepłym powietrzem. Chyba udawał ciuchcie.

- ...nie, ale wyglądało na to, że się znacie więc...przepraszam! - chłopak trochę się zawstydził. Może nie powinien w ogóle pytać? Tylko se siary narobi.

Podniosła brew i przez ramię spojrzała na młodego, zdezorientowana jego zachowaniem.
~Ale cię łatwo zestresować, co?
Westchnęła i machnęła ręką gdy usłyszała przeprosiny.
~Nie przejmuj się młody. Tak czy siak miałabym w dupie twoje zdanie.
Zamilkła na chwilę i żeby sprostować całą sytuację, znowu zaczęła mówić.
~Jestem opiekunem prawnym Jean. Przynajmniej na ten moment.

- O-opiekunem prawnym? - do tego na moment?
- ... -
- Coś się stało jej rodzicom? - chłopak spojrzał zmartwionym wzrokiem na Sileę.

~Zostali wygnani, czy coś
Wzruszyła ramionami
~Może spotkamy ich jeszcze żywych. Ewentualnie ich truchła.
Skoro stary wybudził w sobie instynkt przekazywania genów dalej, to nie będzie miał problemów z instynktem przetrwania.

- Ah... no to dobrze. Lepiej żywi, niż martwi, nie? hehe... eh... -
- a ty, blondyn? masz kąś rodzinkę? -

- Um... - chłopak nieco wystraszył się pytania. Nie za bardzo miał ochotę na nie odpowiadać, ale w sumie, co mu szkodzi? I tak raczej daleko nie zajdą w tym zimnie, bez żadnego wozu, a tych ludzi i tak pewnie nie spotka w przyszłości.
- Żyją sobie, raczej spokojnie w mieście... Rodzeństwo jest, jedna młodsza siostra i jeden starszy brat... -
- A co do martwieni się o mnie... Hm... raczej nikt z nich się nie martwi, hehe~-
- Pewnie jedzą teraz obiad za kasę od tego, co mnie wrzucił w ten bałagan - wziął głęboki wdech i szedł dalej.

Znowu wzruszyła ramionami, tym razem nie odpowiadajac brunetowi. Męczyła ja odrobinę ta rozmowa i ucieszyła się gdy swoja uwagę odwrócił ku Shekko.
~Rajusiu, zacznij mówić normalnie... Te twoje rymy robia się powoli irytujace.
Przeciagnęła się, kontynuujac
~Spisuj je sobie na kartkę czy coś, a nie nas tym męczysz.
Zaczęła uważnie słuchać Lewisa i jego historii, w której przykuło jej uwagę jego ostatnie zdanie.
~Wyladowałeś tutaj przez spisek przeciwko tobie?

Chłopak zamachnął dłonią.
- A, nie nie! To nie tak! - spróbował zaprotestować jak najszybciej mógł.
-Nie jestem ważną osobą na jakiś spisek, po prostu jakiś złodziejaszek próbował wbić do domu kiegoś arystokraty... a ja byłem w pobliżu. - wzruszył ramionami.
- I nikt mnie nie bronił, gdy sprawa stała się wielka. Kazali mnie wygnać, za takie gówno. -

~Zostałeś ukarany bo... chciałeś dobrze?
Tajemnica nie było to, że świat i ludzie nim rzadzacy wcale nie sa sprawiedliwi. Jednak pomimo świadomości na ten temat, to ta za każdym razem po usłyszeniu tego typu historii była nieco zszokowana. Potrzasnęła głowa i szybko odpowiedziała przygnębionemu Sekko.
~Dobra śmieszku, coś ogarniemy z twoja wkurwiajaca choroba. Raczej nic już nie mamy do stracenia.

Zamarła gdy w pobliżu pojawiła się gigantyczna, wilkopodobna istota.
~...
Odruchowo zacisnęła dłoń na rękojeści miecza, starając się nie wydawać żadnych, niepotrzebnych odgłosów, które mogłyby przykuć uwagę wilkołaka.
Gdy zwierzę znikło z jej pola widzenia, ta odetchnęła z ulgą i podeszła do gwardzisty który pomimo jego krytycznej sytuacji, wydawał się nie być praktycznie w ogóle ranny.
~E, żyjesz? Wszystko w porządku?

Gwardzista był martwy. Nie odpowiadał. Nie ruszał się. Z jakiegoś powodu nie miał też swojej zbroi i innych przedmiotów.
Bestia przez chwilę wychyliła się zza drzewo, gapiąc się na Sileę zza mgły, mrugając raz i później chowając się znowu, zapewne idąc z dala od grupy.

Odsunęła się od mężczyzny, krzywiąc się lekko.
~Nie żyje.
Szturchnęła go delikatnie mieczem tak, aby nie zranić ciała i żeby przyjrzeć się czy nie ma żadnych ran które mogłyby być przyczyną zgonu.
~To co teraz? Wracamy do reszty czy idziemy dalej?
Sheila nie zauważyła wilkołaka który przez moment ją obserwował.

Chlopak po spojrzeniu na ciało mężczyzny miał ochotę zwymiotować. Co wystraszyło go bardziej był jednak...ogromny wilk na dwóch nogach! Lewis przełknął swoje wymioty z obrzydzieniem i spojrzał w niebo by wziąć pare uspokajających oddechow podtrzymując się jednej z gałęzi drzewa.. Po chwili jednak gwałtownie odwrócił się do czarnowłosej, gdy ta zadała pytanie. Ręce chłopaka drżały ze strachu, a jego wyraz twarzy wskazywał na to, że chłopak bał się niemiłosiernie.

- chcesz po zobaczeniu tego isc dalej?! Nie widziałaś tego... potwora?! Chcesz żeby i nas zabito?! - jego głos, choć wydawał się głośny, był naprawdę cichy. Nie miał on tyle siły, by krzyczeć na cały las po zobaczeniu...tego.

Wzrok Lewisa powędrował w stronę wilkołaka, który teraz... Gdzieś sobie poszedł. Wziął jeden wdech i pobiegł sprintem spowrotem do grupy, która jak miał nadzieję- nadal stała przy wozie.

~Uspokój swój tchórzliwy tyłek. Jesteśmy w miejscu, w którym takie sytuacje będą naszą codziennością.
Odparła, dalej przyglądając się trupowi.
No nic.
Kiedy nic nie znalazła, podniosła wzrok na Lewisa żeby dalej kontynuuować. Nie zdążyła jednak wydusić z siebie nawet słowa, bo chłopak po prostu zaczął biegiem wracać do grupy.
~Rajusiu, ale problemy...
Poprawiła swój kosmyk włosów i odwróciła się do rymiarza.
~Chyba nie pozostaje nam nic innego niż powrót do grupy, hm?